możliwość odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji

sygnatura: IBPP3/443-724/08/PK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-12-19

słowa kluczowe:

odliczenie podatku od towarów i usług, przebudowa, przekazanie nieodpłatne

Wniosek ORD-IN: [ 1902 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2008r. (data wpływu 15 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją inwestycji drogowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją inwestycji drogowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. wynajmując, nabywając i zbywając nieruchomości.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w K., w granicach której realizuje inwestycję polegającą na budowie obiektu handlowo - usługowego (dalej powoływana jako: ,,inwestycja niedrogowa").

Obsługa komunikacyjna inwestycji niedrogowej i zapewnienie jej funkcjonalności dla Wnioskodawcy oraz dostępu do niej dla kontrahentów Wnioskodawcy i klientów budowanego obiektu handlowo - usługowego (inwestycji niedrogowej) wymaga wykonania przebudowy dróg publicznych - zapewniającej uzyskanie wjazdu i zjazdu na teren inwestycji niedrogowej - to jest przebudowy sąsiadującego z jej terenem skrzyżowania wraz z sygnalizacją świetlną oraz infrastrukturą techniczną (dalej powoływanej jako ,,inwestycja drogowa"). Całość inwestycji drogowej jest wykonywana na terenie nieruchomości stanowiących drogi publiczne (własność Gminy Miejskiej K.), do której Wnioskodawca ani w przeszłości ani obecnie nie posiada żadnego szczególnego tytułu prawnego (najem, dzierżawa, użytkowanie, trwały zarząd, etc). Droga jest i w przyszłości będzie drogą powszechnie dostępną.

Jednocześnie mając na uwadze, iż zgodnie z dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086) budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia oraz, że również Gmina Miejska K. była zainteresowana wykonaniem przebudowy sąsiadującego z terenem inwestycji niedrogowej skrzyżowania wraz z sygnalizacją świetlną oraz infrastrukturą techniczną (wykonaniem inwestycji drogowej), Wnioskodawca dnia 11 września 2007 roku zawarł z Gminą Miejską K. porozumienie ,,w sprawie uzgodnienia inwestycji drogowej w związku z realizacją inwestycji niedrogowej", na mocy którego zobowiązał się do:

1. opracowania projektu budowlanego i wykonawczego inwestycji drogowej,
2. wykonania inwestycji drogowej
3. przekazania wykonanej inwestycji drogowej Gminie Miejskiej K.

Na mocy tego samego porozumienia Gmina Miejska K. zobowiązała się do:

1. koordynowania uzgodnień projektu budowlanego inwestycji drogowej ze wszystkimi dysponentami mediów, miejskimi jednostkami organizacyjnymi oraz właściwymi organami administracji
2. nieodpłatnego udostępnienia Wnioskodawcy terenu na wykonanie inwestycji drogowej ( stanowiącego własność Gminy Miejskiej K.)

W roku 2008 Wnioskodawca przystąpił do wykonywania inwestycji drogowej, w celu powyższego zawierając stosowna umowę o roboty budowlane z wyspecjalizowanym wykonawcą. Wcześniej poniósł na powyższy cel także inne wydatki (przygotowanie i uzgodnienie projektów, zapewnienie specjalistycznego nadzoru, etc). W związku z powyższymi okolicznościami Wnioskodawca poniósł już część kosztów związanych z wykonywania inwestycji drogowej, część z nich poniesie zaś w przyszłości. Po wykonaniu inwestycji drogowej na terenie drogi publicznej, zgodnie z postanowieniami powołanego wyżej porozumienia przekazana ona zostanie Gminie Miejskiej Kraków i pełnić będzie nadal funkcje drogi publicznej.

Wnioskodawca w marcu 2008 roku skierował do tutejszego BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w którym wnioskował o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opisaną wyżej przebudowę dróg publicznych (wykonanie inwestycji drogowej) - zapewniającą uzyskanie wjazdu i zjazdu na teren inwestycji niedrogowej. Interpretacją indywidualną z dnia 25 czerwca 2008 roku (znak IBPB 3 /423-216/08/JS) tutejszego BKIP potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie. W zakresie wydatków poniesionych dotychczas na wykonywanie inwestycji drogowej Wnioskodawca dokonywał bieżącego odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) z tytułu nabycia towarów i usług nabytych w celu dokonania prac związanych z wykonywaniem inwestycji drogowej, na zasadach ogólnych przewidzianych w ustawie o VAT.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie ukończył jeszcze prac budowlanych związanych z wykonywania inwestycji drogowej i nie przekazał jej Gminie Miejskiej Kraków, nie ukończył także prac zwianych z wykonaniem inwestycji niedrogowej.

Po wykonaniu inwestycji niedrogowej Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ją do prowadzenia swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia z tytułu nabycia towarów i usług nabytych w nabytych w celu dokonania prac związanych z wykonywaniem inwestycji drogowej, po jej przekazaniu Gminie Miejskiej K....

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowa on prawo do odliczenia z tytułu nabycia towarów i usług nabytych w celu dokonania prac związanych z wykonywaniem inwestycji drogowej, po jej przekazaniu Gminie Miejskiej K.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z przepisu tego wynika, że prawo to nie jest bezwarunkowe. Oznacza to, że podatnikowi przysługuje prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w oparciu o przepisy ustawy o VAT z 1993 r. wyroku z dnia 7 czerwca 2004r. (sygn akt FSK 87/04): ,,Tożsamość konstrukcji polskiego podatku VAT z konstrukcją podatku od wartości dodanej, przyjęta w ustawodawstwie europejskim, powoduje, że przy ocenie uprawnień podatnika do odliczenia podatku naliczonego, możliwe staje się wykorzystanie bogatego orzecznictwa ETS w tym zakresie". Ten zaś w swoich orzeczeniach przez szereg lat wypracował w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego dość konsekwentną linię orzecznictwa. W sprawie 50/87 (orzeczenie z dnia 21 września 1998r. Commosions of European Communnities vs. French Republic) Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał na konieczność jednolitości zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego we wszystkich państwach członkowskich. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego mogą być wprowadzone w państwach członkowskich wyłącznie na mocy wyraźnej regulacji wynikającej z przepisów prawa wspólnotowego. Wobec braku takiej regulacji należy zapewnić podatnikom prawo do niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego względem wszystkich kwot podatku pobranego od transakcji opodatkowanych. Trybunał doszedł do wniosku bowiem, że we wszystkich państwach członkowskich musi być zapewnione, aby podatnik nie ponosił ekonomicznego ciężaru podatku, który jest przez niego płacony w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.

ETS wielokrotnie podkreślał, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa ETS wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. ETS zwracał uwagę, iż właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95 (orzeczenie z dnia 15 stycznia 1998 r., Belgische Staat vs. Ghent Coal Terminal NV) Trybunał stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. W podobnym duchu wypowiada się NSA w przywołanym już orzeczeniu z 7 czerwca 2004r. W wyroku tym NSA opowiedział się, w ślad za orzecznictwem ETS, za traktowaniem odliczania podatku naliczonego jako reguły, a nie szczególnego przywileju (co był charakterystyczne, jak zauważa Sąd, dla dotychczasowego orzecznictwa wydanego na gruncie ustawy o VAT z 1993r.). Zdaniem Sądu, pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów handlowych dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć należy, iż ustawodawca nie precyzuje w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych aby pozwoliłoby to podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku naliczonego. Stąd też należy zauważyć, iż związek ten może nie być bezpośredni. Co więcej, jak podkreśla doktryna prawa podatkowego, dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegąjącej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w orzeczeniach ETS: w sprawie C-465/03 (Kretztechnik vs Finanzament Linz) oraz C-98/98 (Midland Bank pic). W pierwszym wyroku Trybunał wskazał, iż nawet w sytuacji gdy konkretny zakup ma związek z czynnością niepodlegającą systemowi VAT (emisja akcji) to związek ten nie jest istotny a najważniejsze znaczenie powinien mieć związek z podstawową działalnością podatnika, która jest opodatkowana. W wyroku czytamy:

,,Choć emisja nowych akcji nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT, czyli nie jest ani dostawą towarów ani świadczeniem usług, co oznacza, że jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (....), to podatnik ma prawo do odliczenia całości VAT od wydatków poniesionych na zakup usług, związanych z emisją akcji, o ile wszystkie transakcje dokonane przez tego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej są opodatkowane. Podatnik ma zatem prawo do odliczenia całkowitej kwoty VAT naliczonego od zakupu usług niezbędnych do zrealizowania emisji akcji, o ile dokonuje on, w ramach swojej działalności, wyłącznie sprzedaży opodatkowanej VAT".

Z kolei sprawa Midland Bank pic dotyczyła odliczenia VAT naliczonego od wydatków na obsługę prawną procesu odszkodowawczego, do którego doszło w wyniku wcześniej świadczonej usługi. W uzasadnieniu wyroku ETS stwierdził, że - co do zasady - niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Przyznał jednak, że w niektórych przypadkach brak transakcji opodatkowanej nie musi prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. Wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem usług prawnych a sprzedażą opodatkowaną, niemniej charakter wydatków na obsługę prawną powoduje, że powinny być one traktowane jako koszty ogólne. Konsekwentnie, prawo do odliczenia powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Stanowisko, że wydatki wprost związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu nie prowadzą do istnienia bezpośredniego związku z transakcją opodatkowaną, ale jednocześnie powinny być traktowane jako koszty ogólne, zostało wyrażone w kilku innych wyrokach ETS .

Z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Podatnik w momencie nabycia usługi towaru (usługi), tzn. poniesienia wydatku w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych, dokonuje oceny, czy został on poniesiony w celu uzyskania przychodu, a tym samym czy istnieje możliwość zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów (czy mógłby zostać zaliczony do tych kosztów).

Jak wcześniej wskazano, tutejszy BKIP potwierdził w swej interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2008 roku (znak IBPB 3 /423-216/08/JS) prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości i ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opisaną wyżej przebudowę dróg publicznych (wykonanie inwestycji drogowej).

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym - przebudowywana droga publiczna nie jest bowiem środkiem trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych. Nie można bowiem uznać, iż jest wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddana do użytkowania na podstawie jednej z umów wymienionych w treści art. 16a. Do środków trwałych zaliczamy natomiast wybudowane lub nabyte przez Wnioskodawcę obiekty pod warunkiem, że spełniają przesłanki zawarte w cytowanym powyżej przepisie. Podkreślić ponadto należy, iż z mocy samego prawa - art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych - na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poniesienia kosztów związanych z przebudową drogi publicznej (wykonaniem inwestycji drogowej). Jak stanowi ten przepis budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Koszty poniesione na budowę/modernizację drogi publicznej są w przedmiotowej sprawie związane z prowadzoną inwestycją niedrogową. Warunkiem zdatności do użytku wykonywanego przez Wnioskodawcę obiektu handlowo -usługowego (inwestycji niedrogowej) jest przebudowa sąsiadującego z jego terenem skrzyżowania wraz z sygnalizacją świetlną oraz infrastrukturą techniczną (wykonanie inwestycji drogowej)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy powołany wyżej przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów; oraz wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w związku z budową obiektu handlowo - usługowego zobowiązał się do przebudowania elementów układu drogowego znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie ww. obiektu co stanowi realizację przesłanek zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Ponadto ww. przebudowa jest warunkiem zdatności do użytku wykonywanego przez Wnioskodawcę obiektu handlowo - usługowego.

Jednocześnie należy zauważyć, iż Wnioskodawca nie jest właścicielem przebudowywanych elementów układu drogowego. Właścicielem terenu, na którym przedmiotowej przebudowy jest Gmina.

Ponadto wydatki na ww. przebudowę stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z wydatkami na przebudowę drogi publicznej sąsiadującej z obiektem handlowo - usługowym w takim zakresie w jakim obiekt ten będzie wykorzystany do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo informuje się, iż ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do 30 listopada 2008r. Z dniem 1 grudnia 2008r. wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 15 tejże ustawy. W związku z powyższym od 1 grudnia 2008r. zostały uchylone m.in. przepisy art. 88 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) niemniej .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania zrealizowanej inwestycji drogowej na rzecz Gminy została przedstawiona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje