INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 20 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka istotną część swojej działalności prowadzi aktualnie w Holandii. Z uwagi na czas trwania projektów Spółka dokonała w tym kraju rejestracji zakładu podatkowego i dokonuje rozliczenia podatku dochodowego oraz podatku VAT według lokalnych przepisów holenderskich. W ramach działalności na rynku holenderskim realizowany jest kontrakt, którego przedmiotem jest wykonanie terminala zbiornikowego o poj. 185.000 m3 do magazynowania olejów mineralnych, olejów roślinnych i paliw płynnych w porcie. Ponieważ jest to budowa ,,pod klucz" (z wyłączeniem robót budowlanych) dla realizacji zadania uzgodniono cenę ryczałtową. W ramach umowy część robót będzie odbywała się na terenie Polski w warsztatach Spółki prefabrykowane elementy będą sukcesywnie dostarczane na plac montażu w Holandii. Pozostałe prace zostają wykonane w Holandii, tj. montaż zbiorników, rurociągów, estakad, podestów, schodów, drabin, nalewaków, malowanie, izolacja, dostawa i montaż aparatury kontrolno pomiarowej i automatyki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakres prac wykonywanych na terenie Polski powinien być opodatkowany w Polsce czy w ramach zakładu w Holandii...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 7 konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie 13 lutego 2002r. (Dz. U. z 2003r. Nr 216, poz. 2120), zyski przedsiębiorstwa umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób to wówczas jego zyski mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zakład zgodnie z postanowieniami art. 5 ww. umowy jest stałą placówką, w której całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Określenie zakład obejmuje m.in. prace budowlane lub instalacyjne, które trwają przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.

Zatem w sytuacji gdy prowadząc działalność gospodarczą w Polsce firma osiąga również dochody w Holandii dysponując tam zakładem zobowiązana jest opłacić w Holandii miejscowy podatek od dochodu, jednak jedynie od tego dochodu, który można przypisać bezpośrednio temu zakładowi. Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku realizacji opisanego wyżej kontraktu (mimo, że strony umówiły się na cenę ryczałtową za cały zakres przedmiotu inwestycji):

• wszelkiego rodzaju prace montażowe wraz z materiałem, malowanie, izolacja oraz dostawa z montażem aparatury kontrolno-pomiarowej, realizowane na terenie Holandii winny być opodatkowane w Holandii w oparciu o zarejestrowany w tym państwie zakład podatkowy,
• zaś prace dotyczące prefabrykacji konstrukcji stalowej, rurociągów, wężownic, zbiorników itd. wraz ze zużytymi materiałami wykonane w warsztatach Spółki na terenie Polski, podlegają opodatkowaniu w Polsce, gdyż dochodu z ich realizacji nie można bezpośrednio przypisać do zakładu w Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej ustawa o pdop), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Powyższe oznacza, że co do zasady, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy mający siedzibę w Polsce są opodatkowani od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o pdop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

Spółka istotną część swojej działalności prowadzi w Holandii, zatem w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie 13 lutego 2002r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120, dalej ,,konwencja polsko-holenderska").

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 3 konwencji polsko-holenderskiej, określenie ,,zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

W myśl art. 7 ust. 1 konwencji polsko-holenderskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona w Holandii działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane w Holandii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 konwencji polsko-holenderskiej, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

Postanowienie to określa zasadę rozgraniczenia zysków pomiędzy poszczególne części przedsiębiorstwa osoby zagranicznej to jest centralę i zakład oraz formułuje normę, że w państwie źródła (położenia zakładu) opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład. Podział ten opiera się na zasadach stosowanych przez podmioty niezależne, w warunkach wolnego rynku. Z przyjęcia tej zasady wynika, że zakładowi należy przypisać czynności (świadczenia), które mógłby wykonywać i wykonywałby podmiot niezależny, oraz część zysków, którą w porównywalnych warunkach osiągnąłby podmiot niezależny.

Ponadto jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to postanowienia ust. 2 nie wykluczają ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule. (art. 7 ust. 4 konwencji polska-holenderskiej).

Na podstawie art. 7 ust. 5 konwencji polsko - holenderskiej, zakładowi nie można przypisać zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa.

Należy ponadto wskazać iż na podstawie art. 7 ust. 6 konwencji polsko-holenderskiej, przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane każdego roku w taki sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka istotną część swojej działalności prowadzi aktualnie w Holandii. Z uwagi na czas trwania projektów Spółka dokonała w tym kraju rejestracji zakładu podatkowego i dokonuje rozliczenia podatku dochodowego według lokalnych przepisów holenderskich. W ramach działalności na rynku holenderskim realizowany jest kontrakt na wykonanie terminala zbiornikowego do magazynowania olejów mineralnych, olejów roślinnych i paliw płynnych. Ponieważ jest to budowa ,,pod klucz" (z wyłączeniem robót budowlanych) dla realizacji zadania uzgodniono cenę ryczałtową. W ramach umowy część robót będzie odbywała się na terenie Polski w warsztatach Spółki prefabrykowane elementy będą sukcesywnie dostarczane na plac montażu w Holandii. Pozostałe prace zostają wykonane w Holandii, tj. montaż zbiorników, rurociągów, estakad, podestów, schodów, drabin, nalewaków, malowanie, izolacja, dostawa i montaż aparatury kontrolno pomiarowej i automatyki.

Wszelkiego rodzaju prace montażowe wraz z materiałem, malowanie, izolacja oraz dostawa z montażem aparatury kontrolno-pomiarowej, realizowane na terenie Holandii winny być opodatkowane w Holandii w oparciu o zarejestrowany w tym państwie zakład podatkowy, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Opodatkowaniu w państwie źródła podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez jednostkę macierzystą.

Natomiast czynności wykonywane przez Spółkę w zakresie prefabrykacji konstrukcji stalowej, rurociągów, wężownic, zbiorników itd. wraz ze zużytymi materiałami wykonane w warsztatach Spółki na terenie Polski, podlegają opodatkowaniu w Polsce zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż jak słusznie zauważa Wnioskodawca nie można ich bezpośrednio przypisać do zakładu w Holandii.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.