INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty (data wpływu 21 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zarejestrowany został jako płatnik podatku od towarów i usług. Gmina realizuje czynności w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana oraz czynności będące skutkiem zawartych przez nią umów cywilnoprawnych. Do tych ostatnich należy między innymi sprzedaż gruntów pod budownictwo mieszkaniowe. Jest to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany posiada na obszarze swojego działania teren przeznaczony, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod zabudowę mieszkaniową. Teren ten nie był uzbrojony w infrastrukturę techniczną w związku z czym Wnioskodawca rozpoczął prace zmierzające do wykonania infrastruktury w celu umożliwienia sprzedaży działek wchodzących w jego obszar. W ramach prac z tym związanych Gmina wykonała bądź wykonuje przyłącza energetyczne, przyłącza wodno-kanalizacyjne itp. Po zakończeniu prac, tak przygotowane działki zostaną sprzedane inwestorom prywatnym zarówno pod budownictwo wielo, jak i jednorodzinne. Wartość rynkowa działek wzrośnie na skutek wykonanych prac.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od towarów i usług zawarty w fakturach VAT dokumentujących wydatki poniesione przez Gminę na wykonanie przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych podlega odliczeniu od podatku należnego wynikającego ze sprzedaży działek, do których doprowadzone zostały te przyłącza...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od towarów i usług zawarty w fakturach VAT dokumentujących wydatki poniesione przez Gminę na wykonanie przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych podlega odliczeniu od podatku należnego wynikającego ze sprzedaży działek, do których doprowadzone zostały te przyłącza. Z treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przez podatnika. Oznacza to, że w celu umożliwienia odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT od podatku należnego konieczne jest spełnienie warunków zawartych w tym przepisie:

• Zainteresowany musi być podatnikiem podatku od towarów i usług,
• zakupione towary i usługi muszą być wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Pierwszy z warunków jest spełniony, gdyż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży działek, ponieważ wykonuje tę czynność na podstawie umowy cywilnoprawnej. Wynika to bezpośrednio z treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

Drugi warunek jest również spełniony, gdyż sprzedaż uzbrojonych działek będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. nie korzystającą ze zwolnienia. Wydatki zaś, poniesione przez Gminę na infrastrukturę będą wykorzystane w związku ze sprzedażą działek. W wyniku poniesienia nakładów wartość działek wzrosła i Zainteresowany uzyska z ich sprzedaży cenę wyższą niż wtedy, gdyby nakładów tych nie poniósł. Fakt, że nakłady te poniósł właśnie Wnioskodawca a nie np. podatnik będący przedsiębiorcą, nie może mieć w tym przypadku znaczenia, gdyż udowodnione zostało, że Gmina jest podatnikiem takim jak każdy inny podatnik VAT sprzedający towary, a ustawa nie różnicuje podatników w zakresie możliwości odliczania podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto należy wskazać, iż jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, w niektórych przypadkach mogą korzystać ze zwolnienia wskazanego w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m. in. zadania obejmujące sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz - art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Zatem, jeżeli ustawodawca określi konkretne zadanie jako obowiązkowe, to wówczas na gminie (jej organach) ciąży obowiązek ich wykonania, a obywatelowi przysługuje z tego tytułu określone roszczenie. Zapis, iż ustawy zawierają ustalenia, które zadania należą do obligatoryjnych zadań gminy, ma doniosłe konsekwencje prawne. Oznacza, że obarczyć gminy zadaniem obowiązkowym nie może żaden inny akt prawny, decyzja administracyjna czy wyrok sądowy, a tym bardziej umowa cywilnoprawna dotycząca sprzedaży gruntu, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Przeciw takim działaniom gminie służy ochrona, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiący, iż samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Gmina realizuje czynności w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana oraz czynności będące skutkiem zawartych przez nią umów cywilnoprawnych. Do tych ostatnich należy między innymi sprzedaż gruntów pod budownictwo mieszkaniowe. Jest to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany posiada na obszarze swojego działania teren przeznaczony, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod zabudowę mieszkaniową. Teren ten nie był uzbrojony w infrastrukturę techniczną w związku z czym Wnioskodawca rozpoczął prace zmierzające do wykonania infrastruktury w celu umożliwienia sprzedaży działek wchodzących w jego obszar. W ramach prac z tym związanych Gmina wykonała bądź wykonuje przyłącza energetyczne, przyłącza wodno-kanalizacyjne itp. Po zakończeniu prac, tak przygotowane działki zostaną sprzedane inwestorom prywatnym zarówno pod budownictwo wielo, jak i jednorodzinne. Wartość rynkowa działek wzrośnie na skutek wykonanych prac.

Wskazać należy, iż w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.), zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Nadto, jak wynika z treści unormowań prawnych zawartych w powołanej ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (określonych w art. 2 pkt 14 i 16 wymienionej ustawy) obowiązane jest - zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy - przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Natomiast osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia - w oparciu o art. 15 ust. 2 cyt. ustawy - na własny koszt realizację budowy przyłączy do sieci, oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie jej zawarcia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 zdanie pierwsze, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci nie ma tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których paliwa gazowe lub energia mają być dostarczane - art. 7 ust. 3 ww. ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 3a cyt. ustawy, podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci składa wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci, zwanych dalej ,,warunkami przyłączenia", w przedsiębiorstwie energetycznym, do którego sieci ubiega się o przyłączenie.

Na podstawie art. 18 ust. 1 wskazanej ustawy, do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy:

1. planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe na obszarze gminy;
2. planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy;
3. finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy.

W oparciu o ust. 2 powołanego przepisu, Gmina realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z:

1. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - z kierunkami rozwoju gminy zawartymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
2. odpowiednim programem ochrony powietrza przyjętym na podstawie art. 91 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów cyt. wyżej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków) oraz do planowania i organizacji zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe na obszarze gminy, finansowania oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy, nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłączy wodno-kanalizacyjnych oraz energetycznych nie mieści się w ramach zadań własnych gminy.

Wskazać należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki poniesione przez Zainteresowanego na wykonanie przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika bowiem, iż sprzedaż uzbrojonych działek będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, natomiast w wyniku poniesienia nakładów wartość działek wzrośnie i Wnioskodawca uzyska z ich sprzedaży cenę wyższą niż wtedy, gdyby nakładów tych nie poniósł. Zatem, w związku z budową ww. przyłączy Gmina osiągnie obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, z uwagi na związek poniesionych wydatków na budowę przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych z czynnościami opodatkowanymi (sprzedażą działek), które Gmina wykonywać będzie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w niniejszej sytuacji podatek od towarów i usług zawarty w fakturach VAT dokumentujących wydatki poniesione przez Gminę na wykonanie przyłączy energetycznych oraz wodno-kanalizacyjnych podlega odliczeniu od podatku należnego wynikającego ze sprzedaży działek, do których doprowadzone zostały te przyłącza.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.