INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 8 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla czynności sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla czynności sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 8 grudnia 2011 r.) o pytanie przyporządkowane do zaistniałego stanu faktycznego, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 1993 Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W roku 1997, będąc już płatnikiem podatku VAT, Zainteresowany nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem - lokalem usługowym (200 m²). Wnioskodawca dokonał nabycia na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży od osoby fizycznej. W lokalu tym prowadził działalność gospodarczą - handel materiałami budowlanymi. W latach 2001-2002 Zainteresowany zaprzestał działalności gospodarczej, a lokal ten wynajmował innemu podmiotowi gospodarczemu i cały czas wystawiał faktury VAT. Z dniem 31 marca 2011 r. Wnioskodawca zamknął działalność gospodarczą lecz pozostał płatnikiem VAT, ponieważ w dalszym ciągu wynajmował przedmiotowy lokal. W dniu 30 maja 2011 r. lokal został sprzedany w drodze licytacji komorniczej. Komornik sporządził już plan podziału środków (ok. 400 tys. zł) uzyskanych ze sprzedaży na poszczególnych wierzycieli. Według oceny komornika, od kwoty uzyskanej z licytacji powinien być również odprowadzony podatek VAT. Zainteresowany wskazuje, iż nad wspomnianym lokalem w latach 2000-2001, w formie nadbudowy, wybudował 8 lokali mieszkalnych, które w 2001 r. zostały sprzedane. Przedmiotowy lokal w chwili nabycia był lokalem używanym, a nie nowowybudowanym i nabycia Wnioskodawca dokonał na podstawie umowy cywilnoprawnej, a nie faktury VAT. W związku z tym, Zainteresowany nie dokonał żadnego odliczenia podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż ponosił wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, lecz stanowiły one niewielką wartość - w granicach 2-3% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zaistniałej sytuacji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia z zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w drodze licytacji komorniczej... Ujmując pytanie inaczej, czy od kwoty uzyskanej w drodze licytacji komorniczej sąd prowadzący egzekucję powinien odprowadzić VAT, czy też cała kwota uzyskana z licytacji może pozostać do dyspozycji sądu i komornika...

Zdaniem Wnioskodawcy, po konsultacji z księgową i pracownikami Urzędu Skarbowego, przysługuje mu zwolnienie od podatku VAT. Cała kwota z licytacji komorniczej powinna zostać do dyspozycji sądu i komornika. Zdaniem Zainteresowanego, komornik niesłusznie naliczył podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z opisu sprawy wynika, iż w roku 1993 Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W roku 1997, będąc już płatnikiem podatku VAT, Zainteresowany nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem - lokalem usługowym (200 m²). Wnioskodawca dokonał nabycia na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży od osoby fizycznej. W lokalu tym prowadził działalność gospodarczą - handel materiałami budowlanymi. W latach 2001-2002 Zainteresowany zaprzestał działalności gospodarczej, a lokal ten wynajmował innemu podmiotowi gospodarczemu i cały czas wystawiał faktury VAT. Z dniem 31 marca 2011 r. Wnioskodawca zamknął działalność gospodarczą lecz pozostał płatnikiem VAT, ponieważ w dalszym ciągu wynajmował przedmiotowy lokal. W dniu 30 maja 2011 r. lokal został sprzedany w drodze licytacji komorniczej. Przedmiotowy lokal w chwili nabycia był lokalem używanym, a nie nowowybudowanym i nabycia Wnioskodawca dokonał na podstawie umowy cywilnoprawnej, a nie faktury VAT. W związku z tym, Zainteresowany nie dokonał żadnego odliczenia podatku VAT. Zainteresowany wskazał, iż ponosił wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, lecz stanowiły one niewielką wartość - w granicach 2-3% wartości początkowej.

W przedmiotowej sprawie do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie wydzierżawienia lokalu podmiotowi gospodarczemu w latach 2001-2002, gdyż czynność ta podlegała opodatkowaniu, a Wnioskodawca z tytułu dzierżawy wystawiał faktury VAT. Ponadto, Zainteresowany ponosił wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, lecz stanowiły one niewielką wartość - w granicach 2-3% wartości początkowej.

Wobec powyższego, zbycie przedmiotowego lokalu w drodze egzekucji komorniczej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z tym, że nie było ono dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, zaś pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Dodatkowo należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy nie określają, jaka część kwoty uzyskanej w drodze licytacji komorniczej składników materialnych może pozostać do dyspozycji sądu i komornika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.