INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2012 r. (data wpływu 26 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany prowadzi wynajem nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca zawarł umowę najmu z mocą od dnia l stycznia 2013 roku, na podstawie której oddał przedsiębiorcy część nieruchomości, stanowiącej lokal użytkowy, z przeznaczeniem na biuro do prowadzenia działalności gospodarczej. W umowie najmu zawarto postanowienie, na mocy którego ,,wszelkie koszty i opłaty związane z eksploatacją lokalu, przez czas trwania umowy, ponosić będzie Najemca, a w szczególności opłaty za: energię elektryczną, gaz, wodę, kanalizację, podatek od nieruchomości związany z prowadzeniem działalności gospodarczej w terminie 7 dni od dnia doręczenia Najemcy rozliczenia (rachunku) sporządzonego przez Wynajmującego na podstawie wskazań: liczników, podliczników, decyzji oraz faktur dostawców poszczególnych mediów (...)."

Wedle informacji, zasięgniętych w urzędzie skarbowym, kwota zwrotu kosztów stanowi przychód Wnioskodawcy, co uzasadnia zwiększenie kwoty zwrotu kosztów o przypadający, zryczałtowany podatek od przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota, stanowiąca zwrot kosztów: energii elektrycznej, gazu, wody, ścieków oraz część podatku od nieruchomości, przypadająca na powierzchnię, będącą przedmiotem najmu oraz inne koszty używania lokalu, bezpośrednio z nim związane, stanowić będzie przychód Wnioskodawcy, opodatkowany zgodnie z zasadami, określonymi w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zwrotu kosztów nie stanowi przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym, gdyż nie można jej uznać za przysporzenie Wynajmującego.

Zgodnie z art. 659 § 1 K.c., na podstawie umowy najmu, Wynajmujący oddaje Najemcy rzecz do używania w zamian za umówiony czynsz. Czynsz stanowi wyłącznie wynagrodzenie za sam fakt używania rzeczy i jest rzeczywistym przysporzeniem Wynajmującego. Obok czynszu Najemca może zostać obciążony kosztami używania lokalu, nie stanowiącymi czynszu. Świadczy o tym treść art. 670 § 1 K.c., według którego, dla zabezpieczenia czynszu i świadczeń dodatkowych, do ponoszenia których obowiązany jest Najemca, Wynajmującemu służy ustawowe prawo zastawu na rzeczach, wniesionych do lokalu. Świadczeniami dodatkowymi są tu właśnie opłaty, stanowiące zwrot kosztów za media.

Stanowisko analogiczne do stanowiska Wnioskodawcy wielokrotnie i jednolicie zajmował Minister Finansów w interpretacjach indywidualnych, wydawanych w zbieżnych stanach faktycznych.

Zatem, w przypadku otrzymywania przez Wnioskodawcę zwrotu kosztów za media takie jak: prąd, woda, gaz, kanalizacja itp. nie powinny one podlegać opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł - z mocą od dnia 1 stycznia 2013 r. - umowę najmu lokalu użytkowego zgodnie, z którą najemca zobowiązany będzie do ponoszenia wszelkich kosztów i opłat związanych z eksploatacją lokalu, przez czas trwania umowy, a w szczególności opłaty za: energię elektryczną, gaz, wodę, kanalizację, podatek od nieruchomości związany z prowadzeniem działalności gospodarczej w terminie 7 dni od dnia doręczenia Najemcy rozliczenia (rachunku) sporządzonego przez Wynajmującego na podstawie wskazań: liczników, podliczników, decyzji oraz faktur dostawców poszczególnych mediów.

Określona w umowie najmu wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty za media) związane z przedmiotem najmu (opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę, kanalizację, podatek od nieruchomości), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia.

Opłaty za media dokonywane po przedstawieniu najemcy rachunków za wyżej powołane media, w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Reasumując, w świetle przedstawionych informacji oraz powołanych przepisów prawa kwota, stanowiąca zwrot kosztów: energii elektrycznej, gazu, wody, ścieków oraz część podatku od nieruchomości, przypadająca na powierzchnię, będącą przedmiotem najmu oraz inne koszty używania lokalu, bezpośrednio z nim związane nie będzie stanowić przychodu z najmu po stronie Wynajmującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.