INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2012 r. (data wpływu 25 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz opodatkowania czynności udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz opodatkowania czynności udzielania pożyczek.

Wobec stwierdzenia, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy dotyczy dwóch stanów prawnych tj. podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast opłata, która należy uiścić zgodnie z art. 14f Ordynacji podatkowej, została uiszczona w kwocie 40 zł czyli w wysokości należnej od jednego zdarzenia, pismem z dnia 4 grudnia 2012 r., znak: IBPP2/443-985/12/IK, IBPBII/1/436-383/12/HK tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia czy oczekuje interpretacji również w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, a jeżeli tak to m.in. o wskazanie, jakiego zakresu dotyczy wpłacona kwota, podatku od towarów i usług czy podatku od czynności cywilnoprawnych, bądź uiszczenie dodatkowej opłaty, z zastrzeżeniem że w przypadku nieuzupełnienia wniosku, wniosek zostanie rozpatrzony wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Wezwanie skutecznie doręczono adresatowi w trybie art. 150 ww. ustawy Ordynacja podatkowa w dniu 20 grudnia 2012 r., a zatem wyznaczony w nim termin upływał z dniem 27 grudnia 2012 r. i w tym czasie Wnioskodawca nie uzupełnił ww. braków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) udzielił pożyczki pieniężnej innej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczka udzielona została ze środków własnych Wnioskodawcy - pożyczkodawcy. Zgodnie z umową pożyczki, pożyczka ta udzielona została za wynagrodzeniem, tzn. jest oprocentowana. Umowa została zawarta i wykonana na terenie Rzeczypospolitej i siedziby obydwu podmiotów znajdują się na terenie kraju. Pożyczkobiorca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkodawcy, ani też pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy. Zarówno pożyczkodawca jak i pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, prowadzącymi działalność gospodarczą. We wpisanym w chwili zawarcia umowy pożyczki do rejestru przedsiębiorców przedmiocie działalności Wnioskodawcy - pożyczkodawcy były wpisane pozycje PKD 64.19.Z Pozostałe pośrednictwo pieniężne i PKD 64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych. Nie była jednak wymieniona pozycja PKD 64.92.Z Pozostałe formy udzielania kredytów, natomiast odpowiedni zapis zostanie wprowadzony w najbliższym czasie poprzez zmianę aktu założycielskiego spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy pożyczki w przedstawionym, konkretnym stanie faktycznym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jest z tego podatku zwolnione, tzn. czy jedna ze stron (Wnioskodawca - pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności prawnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też jest z tego podatku zwolniona...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach wyżej przedstawionego stanu faktycznego, konkretna czynność cywilnoprawna w postaci umowy pożyczki pieniężnej, jako element prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, podlega, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym, że - wobec charakteru prawnego i istoty umowy pożyczki - usługa w postaci udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Umowa pożyczki została zdefiniowana w przepisie art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jako umowa, w której ,,dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości". Innymi słowy umowa pożyczki jest czynnością prawną, której skutkiem jest obowiązek spełnienia określonego świadczenia.

Na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, ,,przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt l, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)".

Z powyższego wynika zatem, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy oczywistym jest, że udzielenie pożyczki oprocentowanej (zawarcie umowy pożyczki), zaliczyć należy do przewidzianego w powołanym przepisie szerokiego kręgu usług.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, ,,podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności." Działalność gospodarcza w rozumieniu tej ustawy, to działalność obejmująca ,,wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Wykonywanie usług w postaci udzielania pożyczek należy do działalności gospodarczej w przedstawionym powyżej rozumieniu. Ponadto należy wskazać, że częstotliwość, o której mowa w przepisie art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, odnosi się do całości działania podatnika, a nie do poszczególnych jej rodzajów. W konsekwencji, udzielenie pożyczki oprocentowanej (zawarcie umowy pożyczki w opisanym powyżej stanie faktycznym), jako element prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym, że - wobec charakteru prawnego i istoty umowy pożyczki - usługa w postaci udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia od tego podatku - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym w treści niniejszego wniosku, konkretnym stanie faktycznym, umowa pożyczki podlega regulacjom Ustawy o VAT i na podstawie jej powołanych wyżej przepisów jest zwolniona od tego podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, zaliczyć należy do sfery zawodowej jednostki i w konsekwencji uznać za rodzącą obowiązek w podatku od towarów i usług, także wtedy, gdy czynności te nie znajdują się w zgłoszonym w KRS zakresie przedmiotowym prowadzonej przez spółkę (pożyczkodawcę) działalności gospodarczej. Uzasadnieniem takiego poglądu jest również przepis art. 5 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym ,,czynności określone w ust 1. (art. 5 Ustawy o VAT - przypis Wnioskodawcy) podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa." Z powołanego przepisu wnioskować należy, że dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności nie ma znaczenia, czy jej rodzaj został wymieniony w umowie (statucie) spółki lub zgłoszony do KRS. Powyższe potwierdzono niejednokrotnie w doktrynie i orzecznictwie, w tym m.in. w interpretacji podatkowej Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IP-PP2-443-273/07-2/BM), gdzie wskazano, że ,,udzielanie przez Wnioskodawcę odpłatnych pożyczek, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 65.22 <> podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 (jako wymienione w poz. 3, załącznika nr 4) - bez znaczenia jest tutaj fakt, że przedmiotowe działania wykraczają poza zakres czynności zgłoszonych jako przedmiot działalności spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym)". W aktualnym stanie prawnym odpowiednikiem przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 jest przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT).

Podkreślenia wymaga również to, że zgodnie z wypowiedziami doktryny ,,uznać (...) należy, że ilekroć pożyczka - choćby miała charakter sporadyczny - udzielana jest z własnych środków podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, pożyczkodawca działa w charakterze podatnika VAT" (Komentarz do art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.04.54.535), A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V.) Niewątpliwym jest także to, że czynność udzielania pożyczki korzysta w całości ze zwolnienia przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, zwolnione od podatku są ,,usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę". Mając na uwadze powyższe, co potwierdzono pośrednio w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 sierpnia 2010 r., znak: IBPBII/1/436-110/10/AŻ, należy wskazać, że skoro opisana powyżej, konkretna czynność w postaci udzielenia pożyczki oprocentowanej (zawarcia umowy pożyczki przez dwie, będące podatnikami podatku VAT spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym w przedmiocie działalności pożyczkodawcy wpisanym do rejestru handlowego nie wymieniono usługi pośrednictwa finansowego) podlega przepisom Ustawy o podatku od towarów i usług (lecz jest zwolniona z tego podatku), to jednocześnie nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych (na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy w pełni potwierdza indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2011 r. IBPP3/443-813/11/KO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ,,zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we ,,Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), ,,zamiar" oznacza ,,intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Z powołanych przepisów wynika z kolei, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w cyt. art. 15 ustawy, dla uznania określonego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług istotne znaczenie ma zorganizowany charakter dokonywanych przez niego czynności. Zatem świadczenie usług - w tym udzielanie pożyczek - będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tych czynności, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca udzielił pożyczki pieniężnej innej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczka udzielona została ze środków własnych Wnioskodawcy - pożyczkodawcy. Zgodnie z umową pożyczki, pożyczka ta udzielona została za wynagrodzeniem, tzn. jest oprocentowana. Umowa została zawarta i wykonana na terenie Rzeczypospolitej i siedziby obydwu podmiotów znajdują się na terenie kraju. Pożyczkobiorca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkodawcy, ani też pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy. Zarówno pożyczkodawca jak i pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, prowadzącymi działalność gospodarczą. We wpisanym w chwili zawarcia umowy pożyczki do rejestru przedsiębiorców przedmiocie działalności nie była wymieniona pozycja PKD 64.92.Z Pozostałe formy udzielania kredytów.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi jednak na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, czynność udzielenia pożyczki oprocentowanej przez pożyczkodawcę będącego podatnikiem podatku VAT, w którego przedmiocie działalności nie wymieniono usługi pośrednictwa finansowego jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jednakże korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Spółka z tytułu dokonywania transakcji polegających na udzielaniu pożyczek jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a otrzymane odsetki od udzielonych pożyczek korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Dodatkowo informuje się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.