INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 września 2013 r. (data wpływu do Biura - 04 września 2013 r.), uzupełnionym 26 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2013 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 14 listopada 2013 r. znak: IBPB II/1/415-838/13/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jest pracownikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej ,,Spółka Córka"). Jest też Prezesem Zarządu tej Spółki. Spółka Córka jest częścią międzynarodowego koncernu powstałego na początku XX wieku w Szwajcarii. Koncern ten jest jednym ze światowych liderów na rynku producentów specjalistycznych produktów chemicznych dla branży budowlanej oraz przemysłu.

Udziałowcem Spółki jest spółka z siedzibą w Szwajcarii (dalej: ,,Spółka Matka"). Spółka Matka posiada w Szwajcarii rezydencję podatkową, co potwierdza stosowny certyfikat rezydencji wydawany cyklicznie przez szwajcarskie organy podatkowe.

Spółka Matka wdrożyła pracowniczy program emerytalny dla wszystkich pracowników pełniących funkcje kierownicze w spółkach należących do koncernu (X dalej: ,,program"). Program miał umożliwiać systematyczne gromadzenie pieniędzy na przyszłe świadczenie emerytalne kadry kierowniczej koncernu. Innymi słowy, Spółka Matka zdecydowała się na wprowadzenie programu, aby zagwarantować wszystkim osobom pełniącym kierownicze stanowiska w spółkach należących do koncernu dodatkowe świadczenia po przejściu na emeryturę. Spółce Matce zależało na tym, aby każdy pracownik kadry kierowniczej (niezależnie od kraju siedziby spółki, którą kierował) miał zapewnione podobne świadczenia po przejściu na emeryturę.

Z przekazanych Wnioskodawcy informacji wynika, że program był prowadzony w oparciu o przepisy dotyczące tego typu programów obowiązujące w Szwajcarii.

W trakcie trwania programu Spółka Matka opłacała składki, które były inwestowane przez firmę ubezpieczeniową, która zajmowała się obsługą programu. W trakcie trwania programu Wnioskodawca ani inni pracownicy koncernu nie byli uprawnieni do otrzymywania jakichkolwiek świadczeń w związku z uczestnictwem w programie. Składki przekazywane przez Spółkę Matkę były wyłącznie zapisywane na wirtualnych kontach przypisanych do poszczególnych, uprawnionych osób, zaliczanych do kadry kierowniczej koncernu. Zgodnie z zasadami przyjętymi w programie zgromadzone środki miały być wypłacane dopiero w momencie przejścia na emeryturę, osiągnięcia wieku emerytalnego, itp. W 2010 r. Spółka Matka postanowiła jednak zmienić regulamin programu i firmę ubezpieczeniową, która odpowiadała za jego obsługę. W konsekwencji środki pieniężne zgromadzone na wirtualnych kontach pracowników kadry kierowniczej uczestniczących w programie zostały faktycznie wypłacone w 2011 r.

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że był objęty programem w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 31 października 2010 r. W tym okresie pozostawał pracownikiem i Prezesem Zarządu Spółki. W latach 2005-2010 Wnioskodawca nie otrzymywał żadnych środków pieniężnych w związku z uczestnictwem w programie. W szczególności Wnioskodawca wyjaśnia, że nie miał żadnych roszczeń o wypłatę tych środków. Wypłata środków była bowiem uzależniona od spełnienia warunków opisanych w zasadach programu (w szczególności warunkiem tym było przejście na emeryturę). Dopiero w 2011 r., po rozwiązaniu programu, Wnioskodawcy wypłacono alokowane pod jego nazwiskiem środki. Wypłata miała miejsce w marcu 2011 r. i została dokonana na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w banku w Szwajcarii.

Wnioskodawca ponadto wskazał, że siedziba Spółki Córki znajduje się w Polsce z siedzibą w W. Spółka Córka jest polskim rezydentem podatkowym. Ze Spółką Matką Wnioskodawca nie był związany żadnym stosunkiem prawnym. W szczególności Wnioskodawca wyjaśnił, że nie był pracownikiem Spółki Matki ani członkiem jej zarządu. Wnioskodawca był wyłącznie pracownikiem Spółki Córki i Prezesem w Spółce Córce.

W momencie wypłaty Wnioskodawca nie spełniał warunku w postaci osiągnięcia wieku emerytalnego, nie przeszedł na emeryturę ani też nie spełniał innych tego rodzaju warunków. Wypłata środków była związana wyłącznie z podjęciem przez Spółkę Matkę decyzji o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę programu. Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że Spółka Matka nie wycofała się całkowicie z prowadzenia programu emerytalnego dla pracowników, ale wyłącznie zdecydowała się zmienić firmę ubezpieczeniową obsługującą program. W konsekwencji firma ubezpieczeniowa, która odpowiadała za obsługę programu dokonała wypłaty zaewidencjonowanych przez nią kwot.

Według wiedzy Wnioskodawcy w momencie otrzymania świadczeń Wnioskodawca, według przepisów obowiązujących w Szwajcarii, spełniał warunki do otrzymania środków jako uczestnik programu. Innymi słowy wypłata dotyczyła świadczeń, które miały na celu realizację pracowniczego programu emerytalnego.

Wnioskodawca otrzymał środki wyłącznie dlatego, że Spółka Matka zadecydowała o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę programu. Środki pieniężne zostały wypłacone przez firmę ubezpieczeniową odpowiedzialną za obsługę programu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem wypłaty środków zgromadzonych w programie, która to wypłata dokonana została na rzecz Wnioskodawcy w 2011 r., Wnioskodawca powinien był zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy wypłata środków zgromadzonych w programie, która została dokonana na rzecz Wnioskodawcy w 2011 r. nie spowodowało konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do ust. la tego artykułu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca spełnia oba powyższe kryteria. Jego centrum interesów życiowych (przede wszystkim rodzina) znajduje się w Polsce, a ponadto w przypadku Wnioskodawcy spełniona jest dodatkowo również przesłanka, o której mowa w art. 3 ust. la pkt 2 ww. ustawy. W latach 2005-2011, jak również w kolejnych latach Wnioskodawca przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Niemniej należy zauważyć, że przepisy m. in. art. 3 ust. 1 i la cyt. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy podatkowej). Ponieważ otrzymana przez Wnioskodawcę wypłata związana była z objęciem Wnioskodawcy programem prowadzonym przez szwajcarskiego ubezpieczyciela to - zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przy odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytanie niezbędne jest również uwzględnienie postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowym stanie faktycznym należy odwołać się do postanowień Umowy w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Protokołu z 20 kwietnia 2010 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie Umowy oraz Protokołu (dalej ,,Protokół Zmieniający"). Jest to konieczne z uwagi na przepisy intertemporalne, które w odniesieniu do takich dochodów, jak uzyskane przez Wnioskodawcę, nakazują stosowanie przepisów Umowy w nowym, zmienionym brzmieniu do lat podatkowych zaczynających się po dniu 1 stycznia 2012 roku (art. XII lit. b Protokołu Zmieniającego).

W ocenie Wnioskodawcy analiza zapisów Umowy prowadzi do wniosku, że wypłata środków zgromadzonych w programie co do zasady podlegała opodatkowaniu w Polsce. Wynika to z treści art. 18 Umowy, zgodnie z którym - z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2 (wskazany przepis nie dotyczy Wnioskodawcy) - emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Przepis ten obejmuje zdaniem Wnioskodawcy także wypłaty nieperiodyczne, a więc również wypłatę z programu. Choć treść art. 18 i 19 Umowy w tym właśnie zakresie doprecyzowuje Protokół do Umowy w brzmieniu ustalonym Protokołem Zmieniającym (punkt 5 Protokołu do Umowy: ,,Do artykułów 18 i 19 rozumie się, iż termin - emerytura - użyty odpowiednio w artykułach 18 i 19, nie obejmuje wyłącznie płatności okresowych, ale obejmuje również płatności ryczałtowe"), to jednak również i przed tą datą omawiane zapisy Umowy obejmowały świadczenia nieperiodyczne.

Gdyby organ uznał, iż art. 18 Umowy jednak nie obejmuje wypłaty z programu, to wówczas należałoby zastosować art. 21 ust. 1 Umowy (części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie), co doprowadzi do tych samym konsekwencji, tj. opodatkowania wypłaty z Programu w Polsce.

A zatem należy stwierdzić, że - co do zasady - wypłata z programu stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych prawodawca zawarł jednak katalog przychodów, które podlegają zwolnieniu. Wnioskodawca przywołał treść art. 21 ust. 1 pkt 58 oraz art. 21 ust. 33 ww. ustawy, a następnie wskazał, że zastrzeżenie z art. 21 ust. 33 ww. ustawy zostało wprowadzone ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2010 Nr 226, poz. 1478). Niemniej, lektura uzasadnienia projektu nowelizacji prowadzi do wniosku, że wprowadzenie art. 21 ust. 33 miało charakter jedynie doprecyzowujący: ,,Zmiana art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na dodaniu do słownika ustawowych pojęć definicji >. Należy zauważyć, że ww. ustawa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) zawiera zwolnienie od podatku wypłat środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonanych na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika. Z uwagi na ogólny charakter pojęcia pracowniczych programów emerytalnych pojawiają się wątpliwości co do możliwości objęcia tym zwolnieniem wypłat dokonywanych z pracowniczych programów emerytalnych działających na terenie innych niż RP państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Konfederacji Szwajcarskiej. W celu wyeliminowania wskazanych wątpliwości proponuje się zatem dookreślenie pojęcia >."

Z dniem 1 stycznia 2011 r. dokonano nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, m.in. przez wprowadzenie do art. 21 dodatkowej jednostki redakcyjnej, tj. ust. 33, zgodnie z którym przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wypłata z programu otrzymana w marcu 2011 r. stanowiła dla niego przychód podlegający opodatkowaniu, który jednakże korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) cyt. ustawy podatkowej jako dokonana na rzecz uczestnika ,,wypłata środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym".

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołał się na wyrok sądu administracyjnego oraz interpretacje indywidualne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym (pyt. nr 2).

Natomiast w zakresie pytania nr 1, tj. skutków podatkowych związanych z uczestnictwem w pracowniczym programie emerytalnym poprzez finansowanie składek przez inny podmiot wydano odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-1082/13/BD.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był objęty pracowniczym programem emerytalnym działającym w oparciu o przepisy prawa szwajcarskiego.

Zgodnie z art. 18 (na który powołuje się Wnioskodawca) Konwencji z 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie (Dz.U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92) z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacone osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Artykuł 19 ust. 2 ww. Konwencji stanowi, że

1. jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.

Z kolei w art. 21 ust. 1 i 2 Konwencji uregulowane zostały inne dochody:

1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Dla oceny skutków podatkowych związanych z uzyskaniem przychodu z wypłaty kapitału zgromadzonego w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym na podstawie szwajcarskich przepisów regulujących funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych, wymagane jest dokonanie kwalifikacji takich przychodów na gruncie ww. Konwencji.

Zgodnie z Konwencją, wypłata kapitału zgromadzonego w pracowniczym programie emerytalnym podlega na gruncie tej Konwencji opodatkowaniu zgodnie z art. 21 Konwencji. Nie można do nie zastosować uregulowań art. 18 i 19 Konwencji, gdyż wypłacone świadczenia nie są emeryturą czy innym tego rodzaju wynagrodzeniem.

Konwencja nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie ,,emerytura i inne podobne wynagrodzenia", jednakże należy przyjąć, że powyższe sformułowanie powinno się odnosić do wynagrodzenia płatnego w odniesieniu do byłego zatrudnienia. Termin ,,emerytury i inne podobne wynagrodzenia" oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacone po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie jej otrzymującej.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, że powyższe warunki nie zostały spełnione. Powodem wypłaty kapitału, o którym mowa powyżej jest bowiem zmiana podejścia Spółki (zwanej Spółką Matką) opłacającej składki dla Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej zmiany firmy ubezpieczeniowej prowadzącej pracowniczy program emerytalny.

W związku z powyższym, w kwestii opodatkowania tego dochodu na gruncie Konwencji, należy zastosować art. 22 ust. 1 Konwencji z uwagi na fakt, że dochód ten nie jest objęty pozostałymi postanowieniami Konwencji. Tym samym dochód ten podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejną kwestią do rozwiązania pozostaje więc rozstrzygnięcie, czy dochód taki podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z ust. 33 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty:

1. transferowe środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego do innego pracowniczego programu emerytalnego lub na indywidualne konto emerytalne w rozumieniu ... o indywidualnych kontach emerytalnych,
2. środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika,
3. środków zgromadzonych w grupowej formie ubezpieczenia na życie związanej z funduszem inwestycyjnym lub w innej formie grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla pracowników - do pracowniczego programu emerytalnego, zgodnie z przepisami o pracowniczych programach emerytalnych

-z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące ... obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej - jak stanowi ust. 33 art. 21 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, zasadnym jest zatem stwierdzenie, że przedmiotowe zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Jak wskazał we wniosku Wnioskodawca Spółka Matka (tj. Spółka finansująca składki do pracowniczego programu emerytalnego) wdrożyła pracowniczy program emerytalny w oparciu o przepisy dotyczące tego typu programów obowiązujących w Szwajcarii.

W momencie wypłaty przedmiotowych środków - jak sam Wnioskodawca zaznaczył - nie spełniał on warunku w postaci osiągnięcia wieku emerytalnego, nie przeszedł na emeryturę ani też nie spełniał innych tego rodzaju warunków. W szczególności Wnioskodawca wyjaśnia, że nie miał żadnych roszczeń o wypłatę tych środków. Wypłata środków była bowiem uzależniona od spełnienia warunków opisanych w zasadach programu (w szczególności warunkiem tym było przejście na emeryturę). Natomiast otrzymana w 2011 r. wypłata środków była związana wyłącznie z podjęciem przez Spółkę Matkę decyzji o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę programu. Spółka Matka nie wycofała się całkowicie z prowadzenia programu emerytalnego dla pracowników, ale wyłącznie zdecydowała się zmienić firmę ubezpieczeniową obsługującą program. W konsekwencji firma ubezpieczeniowa, która odpowiadała za obsługę programu dokonała wypłaty zaewidencjonowanych przez nią kwot. Wnioskodawca w momencie otrzymania świadczeń, według przepisów obowiązujących w Szwajcarii, spełniał warunki do otrzymania środków jako uczestnik programu. Innymi słowy wypłata dotyczyła świadczeń, które miały na celu realizację pracowniczego programu emerytalnego. Jednakże - co jest istotne w przedmiotowej sprawie - Wnioskodawca otrzymał przedmiotowe środki pieniężne wyłącznie dlatego, że Spółka Matka zadecydowała o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę programu. Środki pieniężne zostały wypłacone przez firmę ubezpieczeniową.

Biorąc pod uwagę omówione wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy, wskazać należy, że - jak sam Wnioskodawca wskazał - w momencie wypłaty przedmiotowych środków nie spełniał on warunku w postaci osiągnięcia wieku emerytalnego, nie przeszedł na emeryturę ani też nie spełniał innych tego rodzaju warunków. Wnioskodawca nie miał także żadnych roszczeń o wypłatę tych środków. Wypłata środków była związana wyłącznie z podjęciem przez Spółkę Matkę decyzji o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę programu. W konsekwencji firma ubezpieczeniowa, która odpowiadała za obsługę programu dokonała wypłaty zaewidencjonowanych przez nią kwot na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Fakt, że Wnioskodawca otrzymał w 2011 r. przedmiotowe świadczenie pieniężne jako uczestnik pracowniczego programu emerytalnego nie podlega kwestionowaniu. Jednakże sam fakt uczestnictwa w ww. programie nie pozwala na zastosowanie zwolnienia uregulowanego w treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak zostało to wskazane powyżej do wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego świadczeń pieniężnych nie doszło w wyniku spełnienia któregoś z warunku określonego w ww. programie lecz w wyniku tego, że Spółka Matka zadecydowała o zmianie firmy ubezpieczeniowej, która odpowiadała za obsługę tego programu.

Programy emerytalne funkcjonują - zgodnie z zamierzeniem ustawodawcy - w takim celu, aby środki w nich zgromadzone zabezpieczały źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłaty po przejściu na emeryturę.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że przyczyną postawienia do dyspozycji środków, była zmiana warunków prowadzenia programu emerytalnego - powierzenie prowadzenia tego programu innej firmie ubezpieczeniowej - a nie nabycie przez Wnioskodawcę prawa do wypłaty z programu emerytalnego. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki podlegają zatem opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Uregulowanie zawarte w ust. 8e tegoż przepisu stanowi, że: przepisy ust. 8-8d stosuje się odpowiednio do określania dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 11.

W myśl natomiast ust. 8 art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, jest różnica między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym a sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w..., jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika - co zostało uregulowane w ust. 3b art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawca - jako uczestnik pracowniczego programu emerytalnego - od dochodu uzyskanego w 2011 r. w związku z otrzymaniem ww. świadczenia z pracowniczego programu emerytalnego miał obowiązek na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i zapłacić 19% zryczałtowany podatek dochodowy, wykazując go w zeznaniu podatkowym składanym za 2011 r.

Dochód ten należy obliczyć jako różnicę między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym a sumą wpłat dokonanych (sfinansowanych przez Spółkę Matkę) do tego programu na jego rzecz.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. Ponadto opisane w powołanych interpretacjach sytuacje nie są identyczne z tą, przedstawioną w niniejszej interpretacji.

W stosunku do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdza się, iż orzeczenie Sądu nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i jest wiążące jedynie w sprawie, w której zapadł. Zatem nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.