INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku dla importu usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych, rozliczenia ww. transakcji w deklaracji VAT-9M i sposobu wypełnienia tej deklaracji - jest nieprawidłowe,

• obowiązku rejestracji jako podmiot VAT UE - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla importu usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych, rozliczenia ww. transakcji w deklaracji VAT-9M i sposobu wypełnienia tej deklaracji oraz obowiązku rejestracji jako podmiot VAT UE.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznej praktyki lekarskiej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku VAT, ponieważ świadczy wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zainteresowany jest podmiotem leczniczym w świetle ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

W przyszłości Wnioskodawca będzie nabywał od podmiotu mającego siedzibę w Słowenii usługi przeprowadzenia badań laboratoryjnych z materiału powierzonego, tj. próbek krwi pacjentek, których wykonanie w Polsce jest niemożliwe. Krew będzie pobierana w Polsce, gdzie Zainteresowany prowadzi gabinet lekarski, i przesyłana do miejsca wykonania (Słowenia), celem wykonania przez tamtejszy podmiot badania o nazwie H. Jest to zaawansowane, nieinwazyjne badanie prenatalne pozwalające na ocenę ryzyka wystąpienia zaburzeń chromosomowych u dziecka. Umożliwia wykrycie najczęściej występujących trisomii płodu (np. zespół Downa). Ten rodzaj badań w Polsce jest klasyfikowany jako służący profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (PKWiU 86.22.1) i korzysta ze zwolnienia z VAT. Kontrahent zagraniczny po wykonaniu badań prześle ich wyniki wraz z fakturą (rachunkiem w walucie obcej, tj. euro, z wyodrębnioną stawką podatku VAT 0,00%) do miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Kontrahent zagraniczny nie posiada na terenie Polski siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, ani jako podmiot VAT UE, w związku z czym nie ma obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D, VAT-8.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy opisana usługa medyczna, podlegająca w Polsce zwolnieniu od podatku od towarów i usług, w przypadku jej importu ze Słowenii również korzysta ze zwolnienia z VAT...

• Czy istnieje obowiązek rejestracji działalności Wnioskodawcy jako podmiotu VAT UE...

• Czy wykonując tylko usługi przedmiotowo zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ustawy należy rozliczyć taką transakcję na gruncie podatku od towarów i usług składając VAT-9M...

• Czy w przypadku złożenia deklaracji VAT-9M, świadczenie wykazane w poz. 21 (kwota podatku należnego) powinno być wykazane w wartości 0 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, w nawiązaniu do opisu stanu faktycznego:

• ten rodzaj badań laboratoryjnych jest w Polsce klasyfikowany jako służący profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (PKWiU 86.22.1), w przypadku ich importu również podlega zwolnieniu od podatku VAT - jako analiza laboratoryjna mająca na celu ustalenie lub wykluczenie choroby;

• w związku z importem tego rodzaju usług od kontrahenta ze Słowenii istnieje obowiązek rejestracji działalności na potrzeby nabywania usług wewnątrzwspólnotowych;

• należy rozliczyć w deklaracji VAT-9M import usług w następujący sposób: wartość usługi wykazać w pozycji 20 (przeliczając wartość wynikającą z faktury wystawionej przez kontrahenta zagranicznego na PLN), w poz. 21 w kwocie podatku należnego wykazać wartość 0 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku dla importu usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych, rozliczenia ww. transakcji w deklaracji VAT-9M i sposobu wypełnienia tej deklaracji - za nieprawidłowe,

• obowiązku rejestracji jako podmiot VAT UE - za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte w rozdziale 3 działu V ustawy. I tak, w art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
   • podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

   • Zgodnie z regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

     W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

     Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy). Natomiast dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5% (art. 41 ust. 2a ustawy).

     Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

     1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
     2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

     Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla niektórych czynności.

     Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

     Podkreślić należy, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

     Interpretacji zwolnień od podatku powinno dokonywać się w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje Dyrektywy w kontekście celu tych zwolnień oraz przy uwzględnieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie zaś z ugruntowanym stanowiskiem TSUE, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

     Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje również, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem od towarów i usług objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

     Z orzecznictwa TSUE wynika, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych (ww. wyrok C-307/01). Zgodnie ze stanowiskiem TSUE zawartym w tym wyroku: ,,jeżeli chodzi o pojęcie świadczenia opieki medycznej (...) pojęcia tego nie można poddać wykładni, która obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż diagnostyczny, leczniczy i, na tyle ile to możliwe, leczenie chorób i innych rozstrojów zdrowia."

     Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji pojęcia ,,podmiot leczniczy", zatem w celu ustalenia właściwego rozumienia tego określenia należy odwołać się do regulacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 217).

     Według art. 4 ust. 1 ww. ustawy, podmiotami leczniczymi są:

     1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
     2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
     3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
     4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 185, poz. 1092),
     5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
     • 5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
     6. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania

     - w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

     Jak stanowi art. 103 ustawy o działalności leczniczej, działalność leczniczą można rozpocząć po uzyskaniu wpisu do rejestru, z zastrzeżeniem art. 104.

     Na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

     W ust. 3 pkt 1 ww. artykułu wskazano, iż przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług.

     Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

     Zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy, w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

     Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

     Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 394) określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

     Jak stanowi § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, określa się wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia. Ww. wzór deklaracji obowiązuje dla składanych formularzy do rozliczeń od miesiąca kwietnia 2013 r.

     Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników niemających obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D lub VAT-8, dokonujących importu usług lub nabycia towarów oraz usług, dla których są podatnikami.

     Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca niebędący zarejestrowanym jako podatnik VAT, ani jako podmiot VAT UE, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznej praktyki lekarskiej. Zainteresowany korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku VAT, ponieważ świadczy wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym w świetle ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. W przyszłości Wnioskodawca będzie nabywał od podmiotu mającego siedzibę w Słowenii usługi przeprowadzenia badań laboratoryjnych z materiału powierzonego, tj. próbek krwi pacjentek, których wykonanie w Polsce jest niemożliwe. Krew będzie pobierana w Polsce, gdzie Zainteresowany prowadzi gabinet lekarski, i przesyłana do miejsca wykonania (Słowenia), celem wykonania przez tamtejszy podmiot badania o nazwie H. Jest to zaawansowane, nieinwazyjne badanie prenatalne pozwalające na ocenę ryzyka wystąpienia zaburzeń chromosomowych u dziecka. Umożliwia wykrycie najczęściej występujących trisomii płodu (np. zespół Downa). Ten rodzaj badań w Polsce jest klasyfikowany jako służący profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (PKWiU 86.22.1) i korzysta ze zwolnienia z VAT. Kontrahent zagraniczny po wykonaniu badań prześle ich wyniki wraz z fakturą (rachunkiem w walucie obcej, tj. euro, z wyodrębnioną stawką podatku VAT 0,00%) do miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Kontrahent zagraniczny nie posiada na terenie Polski siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Zainteresowany nie ma obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D, VAT-8.

     Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że nabycie usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych z materiału powierzonego, świadczonych przez podmiot mający siedzibę w Słowenii, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

     Jednakże z tytułu importu ww. usług Zainteresowany nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Pomimo, iż w przedmiotowej sprawie nabywane przez Wnioskodawcę usługi - jak wskazał w treści wniosku - mają służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to nie zostanie spełnione kryterium podmiotowe, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 48 ust. 1 pkt 18 ustawy. Świadczącym przedmiotowe usługi będzie bowiem kontrahent mający siedzibę w Słowenii, który nie spełnia wymogów podmiotowych określonych w ww. regulacji ustawy, tzn. nie jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej obowiązującej w Polsce. W konsekwencji, importowane usługi, o których mowa we wniosku, będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

     Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie zastosowania zwolnienia od podatku dla usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych z materiału powierzonego, świadczonych przez podmiot mający siedzibę w Słowenii, należało uznać za nieprawidłowe.

     Ponadto w świetle cytowanych przepisów prawa podatkowego, w związku z importem usług przeprowadzenia badań laboratoryjnych z materiału powierzonego, świadczonych przez podmiot mający siedzibę w Słowenii, dla których Zainteresowany będzie podatnikiem i w sytuacji, gdy nie ma on obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D lub VAT-8, to ww. nabycie Wnioskodawca winien wykazać w deklaracji VAT-9M. Jednakże co do sposobu wypełnienia ww. deklaracji należy wskazać, że skoro dla importu przedmiotowych usług zostanie wygenerowany podatek należny, wówczas pozycja 11 deklaracji VAT-9M, której wzór obowiązuje dla rozliczeń od miesiąca kwietnia 2013 r., nie może zawierać wartości zerowej, lecz kwotę podatku obliczoną z zastosowaniem odpowiedniej stawki podatku VAT.

     Oceniając zatem całościowo stanowisko Zainteresowanego w zakresie rozliczenia importu przedmiotowych usług w deklaracji VAT-9M i sposobu wypełnienia tej deklaracji, należało uznać je za nieprawidłowe.

     Odnosząc się z kolei do kwestii obowiązku rejestracji z tytułu nabycia przedmiotowych usług wskazać należy, że rozstrzygającą rolę w tym zakresie ma powołany art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy. Skoro zatem w przedmiotowej sprawie do nabywanych usług ma zastosowanie art. 28b ustawy i w związku z ich nabyciem Zainteresowany winien rozpoznać import usług, to w tej sytuacji Wnioskodawca jest obowiązany do rejestracji dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych poprzez złożenie stosownego zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ustawy.

     Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rejestracji jako podmiot VAT UE, uznaje się za prawidłowe.

     Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

     Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

     Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

     Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.