INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości należącej do Gminy w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości należącej do Gminy w zamian za odszkodowanie.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 listopada 2013 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 sierpnia 2013 r. na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zostały wydane decyzje Wojewody, ustalające odszkodowanie z tytułu nabycia prawa własności nieruchomości, przeznaczonej na rozbudowę drogi wojewódzkiej na odcinku.- granice województwa, oznaczonej jako działki nr 92/3 o pow. 0,0494 ha, numer 106/1 o pow. 0,0188 ha oraz numer 191/1 o pow. 0,0008 ha w łącznej kwocie 22.069,00 zł.

Na podstawie decyzji Wojewody ....... Nr 1/2099 z dnia 15 stycznia 2009 r. znak: ..... o ustaleniu warunków lokalizacji dla przedsięwzięcia pn. ,,......", część nieruchomości oznaczonej jako działka nr 92/3 o powierzchni 0,0494 ha (która została wydzielona z działki nr 92), oraz działka 106/1 o powierzchni 0,0188 ha (powstała w wyniku podziału działki nr 106), oznaczona jako działka nr 191/1 o powierzchni 0,0008 ha (która została wydzielona z działki nr 191) stały się z mocy prawa z dniem 21 marca 2009 r. własnością Województwa.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 154, poz. 958) w postępowaniu dotyczącym ustalenia wysokości i wypłaty odszkodowania za nieruchomości przejęte pod drogi publiczne stosuje się przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Stosownie do art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4 wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Stosownie zaś do art. 12 ust. 4f cytowanej ustawy, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 27 maja 2009 r. oraz księgi wieczystej ustalono, że działki stanowiły własność Gminy, zostały przyjęte z mocy prawa przez Gminę z dniem 27 maja 1990 r. Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 powoływanej ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Stosownie do art. 130 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wartość nieruchomości określają rzeczoznawcy majątkowi.

Mając powyższe na uwadze Wojewoda zlecił rzeczoznawcy majątkowemu, posiadającemu uprawnienia zawodowe, sporządzenie opinii określającej wartość nieruchomości oznaczonej jako działki nr 92/3, działki nr 106/1 oraz działki 191/1, według jej stanu na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej, tj. na dzień 15 stycznia 2009 r. według cen aktualnie kształtujących się w obrocie nieruchomościami.

W dniu 26 września 2012 r. rzeczoznawca majątkowy dokonał oględzin działki nr 92/3 oraz działki nr 191/1 w wyniku których ustalił, że wg stanu na dzień 15 stycznia 2009 r. działki stanowiły własność Gminy. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonym uchwałą z dnia 29 sierpnia 2003 r. działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 191/1, 92/3 położone są w pasie drogi wojewódzkiej. W opinii sporządzonej w formie operatu szacunkowego z dnia 26 września 2012 r. rzeczoznawca określił wartość działki nr 191/1 w kwocie 224,00 zł oraz wartość działki nr 92/3 na kwotę 16.816,00 zł. Ponadto w dniu 5 października 2011 r. rzeczoznawca majątkowy przeprowadził oględziny nieruchomości, na podstawie których stwierdził, że działka nr 106/1, stanowiła w dniu 15 stycznia 2009 r. nieruchomość gruntową bez naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych, które faktycznie były użytkowane jako tereny drogowe. Dla obszaru działki nr 106/1 miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzony uchwałą nr .... z dnia 29 sierpnia 2003 r. (Dz. Urz. Województwa z 2003 r.) przewiduje przeznaczenie ww. działki tereny drogowe. W opinii sporządzonej w formie operatu szacunkowego z dnia 6 października 2011 r. rzeczoznawca określił wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 5.029,00 zł. Zapłata odszkodowania z tytułu przejęcia prawa własności przedmiotowych nieruchomości na rzecz Województwa zostanie dokonana jednorazowo przez Zarząd Dróg Wojewódzkich.

W piśmie z dnia 6 listopada 2013 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a następnie przedstawił stan zagospodarowania nieruchomości:

Działki nr 191/1, 92/3 ewidencyjnie stanowią drogi i faktycznie zajęte są pod drogi.

Działka nr 106/1, stanowi nieruchomość gruntową bez naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych, które faktycznie są użytkowane jako tereny drogowe. Dla obszaru działki nr 106/1 miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzony uchwałą nr .... z dnia 29 sierpnia 2003 r. (Dz. Urz. Województwa z 2003 r.) przewiduje przeznaczenie ww. działki tereny drogowe.

Pierwszego zasiedlenia budowli (drogi) posadowionej na działce nr 191/1 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła tą budowlę (drogę) z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej budowli (drogi) do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Pierwszego zasiedlenia budowli (drogi) posadowionej na działce nr 92/3 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła tą budowlę (drogę) z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej budowli (drogi) do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Pierwszego zasiedlenia działki nr 106/1 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej nieruchomości do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W stosunku do działki 106/1 (wykorzystywanej jako tereny drogowe) Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W stosunku do obiektu (drogi) posadowionego na działce nr 191/1 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W stosunku do obiektu (drogi) posadowionego na działce nr 92/3 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W trakcie użytkowania budowli lub ich części, które posadowione są na działce nr 106/1, nr 191/1, nr 92/3 Gmina nie poczyniła żadnych wydatków na ich ulepszenie i nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak (...) drogi (...).

Ponadto, stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), klasa 2 - Obiekty inżynierii lądowej i wodnej obejmuje również ulice i drogi pozostałe, tj. 2112 w tym drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki dojazdy konnej, drogi strefy dla pieszych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości należącej do Gminy (grunty pod rozbudowę drogi wojewódzkiej Nr ..... działka nr 106/1, 92/3, 191/1) w zamian za odszkodowanie od Zarządu Dróg Wojewódzkich w ..... może skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatana dostawa towarów i usług.

Według art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

We wskazanych okolicznościach ma miejsce dostawa towaru, a odszkodowanie stanowi wynagrodzenie, czyniąc wspomnianą czynność faktycznie odpłatną. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest Gmina, która zbywając nieruchomość nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno organy władzy publicznej, jak urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa, prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Według art. 29 ust. 5 o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec czego, jeśli dostawa budynków i budowli trwale związanych z gruntem będzie zwolniona od podatku, wówczas dostawa gruntu będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do zwolnienia do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Pierwszego zasiedlenia budowli (drogi) posadowionej na działce nr 106/1, nr 191/1 oraz nr 92/3 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła tą budowlę (drogę) z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej budowli (drogi) do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W stosunku do obiektu (drogi) posadowionego na działce nr 106/1, nr 191/1 oraz nr 92/3 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W trakcie użytkowania budowli lub ich części, które posadowione są na działce nr 106/1, nr 191/1 oraz nr 92/3 Gmina nie poczyniła żadnych wydatków na ich ulepszenie i nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1113 ze zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak(...) drogi (......).

Ponadto, stosownie do rozporządzenia Rady ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), klasa 2 - Obiekty inżynierii lądowej i wodnej obejmuje również ulice i drogi pozostałe, tj. 2112 w tym drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi strefy dla pieszych.

Powołując się na ww. przepisy prawa, Gmina w stosunku do nieruchomości oznaczonych jako działki nr 106/1, nr 191/1 oraz nr 92/3 powinna skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Zgodnie z tym przepisem należy uznać, że grunt spełnia definicję towaru.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Uznać bowiem należy, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Od zasady tej ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki. Na podstawie bowiem art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687).

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego;

Na tle powyższego należy uznać, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana na podstawie art. 11a tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy przy tym mieć na uwadze przepis art. 11i ust. 2 ustawy, który stanowi, że w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1-3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości. Linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości. Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4b ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Na mocy art. 12 ust. 4f ww. ustawy, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

W oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub przebudowy dróg publicznych w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym jest wojewoda (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.) i ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli w przedmiotowej sprawie Gmina. Zbywając nieruchomość Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy, urząd miasta) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Gmina, będąca jednostką samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością, jak już powyżej wskazano, Gmina nie realizuje bowiem ani zadań własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast definicję terenu budowlanego zawiera art. 2 pkt 33 ustawy, w myśl którego przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Z kolei w odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 93, poz. 191 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do:

1. rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego,
2. przedsiębiorstw państwowych, dla których organy określone w pkt 1 pełnią funkcję organu założycielskiego,
3. zakładów i innych jednostek organizacyjnych podporządkowanych organom określonym w pkt 1

- staje się w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z mocy prawa mieniem właściwych gmin.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, nabycie mienia na podstawie niniejszej ustawy następuje nieodpłatnie. W myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy, wojewoda wydaje decyzje w sprawie stwierdzenia nabycia mienia z mocy prawa, w sprawie jego przekazania - w zakresie unormowanym ustawą.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W dniu 28 sierpnia 2013 r. na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zostały wydane decyzje Wojewody, ustalające odszkodowanie z tytułu nabycia prawa własności nieruchomości, przeznaczonej na rozbudowę drogi wojewódzkiej, oznaczonej jako działki nr 92/3, nr 105/1 oraz nr 191/1 w łącznej kwocie 22.069,00 zł.

Na podstawie decyzji Wojewody Nr 1/2099 z dnia 15 stycznia 2009 r. o ustaleniu warunków lokalizacji dla przedsięwzięcia pn. ,,....", część nieruchomości położonej w obrębie ...oznaczonej jako działka nr 92/3, nr 106/1 oraz nr 191/1 stały się z mocy prawa z dniem 21 marca 2009 r. własnością Województwa ..... Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 27 maja 2009 r. oraz księgi wieczystej ustalono, że działki stanowiły własność Gminy i zostały przyjęte z mocy prawa przez Gminę z dniem 27 maja 1990 r. Wojewoda zlecił rzeczoznawcy majątkowemu, posiadającemu uprawnienia zawodowe, sporządzenie opinii określającej wartość nieruchomości oznaczonej jako działki nr 92/3, nr 106/1 oraz nr 191/1, według jej stanu na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej, tj. na dzień 15 stycznia 2009 r. według cen aktualnie kształtujących się w obrocie nieruchomościami. W dniu 26 września 2012 r. rzeczoznawca majątkowy dokonał oględzin działki nr 92/3 oraz działki nr 191/1, w wyniku których ustalił, że zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 191/1 oraz nr 92/3 położone są w pasie drogi wojewódzkiej nr .... Ponadto w dniu 5 października 2011 r. rzeczoznawca majątkowy przeprowadził oględziny nieruchomości, na podstawie których stwierdził, że działka nr 106/1, stanowiła w dniu 15 stycznia 2009 r. nieruchomość gruntową bez naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych, które faktycznie były użytkowane jako tereny drogowe. Dla obszaru działki nr 106/1 miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy przewiduje przeznaczenie ww. działki tereny drogowe. Zapłata odszkodowania z tytułu przejęcia prawa własności przedmiotowych nieruchomości na rzecz Województwa zostanie dokonana jednorazowo przez Zarząd Dróg Wojewódzkich. Nadto Wnioskodawca doprecyzowując wskazał, iż działki nr 191/1, 92/3 ewidencyjnie stanowią drogi i faktycznie zajęte są pod drogi. Natomiast działka nr 106/1, stanowi nieruchomość gruntową bez naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych, które faktycznie są użytkowane jako tereny drogowe. Pierwszego zasiedlenia budowli (drogi) posadowionej na działce nr 191/1 oraz nr 92/3 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła tą budowlę (drogę) z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej budowli (drogi) do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszego zasiedlenia działki nr 106/1 nie było z uwagi na fakt, iż Gmina nabyła z mocy prawa Decyzją Wojewody z dnia 27 maja 1990 r. i nigdy nie wykorzystywała tej nieruchomości do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W stosunku do działki 106/1 (wykorzystywanej jako tereny drogowe) Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W stosunku również do obiektu (drogi) posadowionego na działce nr 191/1 oraz nr 92/3 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie użytkowania budowli lub ich części, które posadowione są na działce nr 106/1, nr 191/1 oraz nr 92/3 Gmina nie poczyniła żadnych wydatków na ich ulepszenie i nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Mając na uwadze ww. uregulowania oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż przeniesienie prawa własności nieruchomości należącej do Gminy w zamian za odszkodowanie, obejmującej działki o nr 191/1 i 92/3 zabudowane drogą, która - jak wskazał Wnioskodawca - stanowi budowlę nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Tym samym nie ma podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednakże z uwagi na fakt, iż w stosunku do ww. działek zabudowanych drogą nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosił Zainteresowany żadnych wydatków na ich ulepszenie, przeniesienie z mocy prawa, prawa własności nieruchomości obejmującej działki gruntu nr 191/1 i 92/3 zabudowanego drogą w zamian za odszkodowanie, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Odnosząc się z kolei do działki o nr 106/1, stanowiącej nieruchomość gruntową bez naniesień budowlanych wskazać należy, iż dostawa gruntu niezabudowanego, który na mocy decyzji Wojewody przeznaczony jest pod zabudowę tj. inwestycję w zakresie rozbudowy drogi wojewódzkiej, w zamian za odszkodowanie, nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem dostawa przedmiotowej działki, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że dostawa działek zabudowanych o nr 191/1 i nr 92/3, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, natomiast dostawa niezabudowanej działki nr 106/1, jako dostawa gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zatem będzie podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania przeniesienia własności nieruchomości należącej do Gminy w zamian za odszkodowanie, uznaje się za nieprawidłowe. Należy bowiem zauważyć, że Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny wyłącznie w stosunku do dostawy działki nr 191/1 i nr 92/3, na których znajduje się droga, jednak z innej podstawy prawnej. Dostawa przez Wnioskodawcę tych działek korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Natomiast dostawa działki niezabudowanej nr 106/1 nie korzysta w ogóle ze zwolnienia i podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdza, iż w stosunku do nieruchomości oznaczonej jako działki nr 106/1, nr 191/1 i nr 92/3 powinien skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.