Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym pracownik kadry zarządzającej/kierowniczej, któremu powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez niego z obowiązków służbowych, korzystając z samochodu w celu dojazdu z miejsca garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, uzyskuje z tego tytułu przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PIT?2. Czy zaprezentowany w zdarzeniu przyszłym sposób określania przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych właściwie odzwierciedla zasady zawarte w art. 11 ust. 2a pkt 2 i pkt 4 UPDOF?

sygnatura: ILPB1/415-1117/13-2/AG

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2013-12-31

słowa kluczowe:pracownik, przychody ze stosunku pracy, samochód, samochód służbowy, świadczenie nieodpłatne

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Oddział ,,A" (dalej: Wnioskodawca, Oddział) jest jednostką organizacyjną Spółki S.A. (dalej: Spółka). Jest to pracodawca w rozumieniu przepisów art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; dalej: Kodeks pracy) oraz płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca użytkuje samochody osobowe, z których część przydzielona została zatrudnionym pracownikom Oddziału w celu umożliwienia im właściwej realizacji obowiązków służbowych.

Samochody są w przeważającej większości własnością Spółki. W nielicznych przypadkach są używane na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub umowy najmu.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą poprzez Oddziały, położone na terenie kilku gmin województwa. Ponadto Spółka posiada bezpośrednie udziały i akcje w kilkudziesięciu spółkach prawa handlowego, działających w różnych obszarach produkcyjno-usługowych w kraju oraz poza jego granicami.

Do zadań kadry zarządzającej/kierowniczej zatrudnionej w Oddziale należy prowadzenie w imieniu pracodawcy interesów Spółki oraz zarządzanie i zajmowanie się sprawami majątkowymi wydzielonej części majątku Spółki obejmującej Oddział, co wymaga od tych pracowników częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy, określone w umowie o pracę, którym jest siedziba Oddziału. Miejsce świadczenia pracy kadry zarządzającej/kierowniczej lub miejsce, do którego należy się udać w celu prowadzenia spraw Spółki i Oddziału często znajduje się w znacznym oddaleniu od miejsca garażowania samochodu.

Decyzja o przyznaniu danemu pracownikowi samochodu służbowego uzależniona jest od charakteru jego pracy, zajmowanego stanowiska, wymogów co do jego mobilności (konieczność wykonywania czynności służbowych poza siedzibą Oddziału) i dyspozycyjności. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy.

W S.A. obowiązuje regulamin używania samochodów służbowych, którego postanowienia mają zastosowanie również do Oddziału. Zgodnie z regulaminem, przekazanie samochodu służbowego do korzystania przez pracownika wymaga podpisania umowy o używanie samochodu służbowego (dalej: Umowa). Umowa określa szczegółowo zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Umowa nakłada na pracowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im samochodów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązania do należytego zabezpieczania samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Ponadto, na podstawie Umowy pracownicy zobowiązani są do:

  • używania samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,
  • wydania pojazdu Spółce w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu Umowy,
  • przestrzegania terminów przeglądów i badań technicznych.

W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu (np. w sytuacji czasowego wynajmu mieszkania przez pracownika poza miejscem jego stałego zamieszkania lub delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Takie zasady garażowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, samochody służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem garażowania samochodu służbowego. Umowa nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie samochodu służbowego. Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Umowie.

W celu usprawnienia i ujednolicenia stosowanych procedur przy jednoczesnej realizacji obowiązków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PIT) Oddziału - jako płatnika oraz pracowników - jako podatników, Spółka zamierza wprowadzić nowe regulacje wewnętrzne dotyczące zasad użytkowania samochodów służbowych S.A. wykorzystywanych przez pracowników również do celów prywatnych. Zasady te określone zostaną w regulaminie oraz w zawieranych z pracownikami Umowach.

Znowelizowane regulacje utrzymują dotychczasowe zasady garażowania samochodów służbowych przez pracowników oraz dojazdów do/z miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

Według znowelizowanych zasad, każdy pracownik będzie miał w Umowie określony indywidualny miesięczny limit kilometrów na jazdy służbowe (limit przyznany na wniosek pracownika, w oparciu o specyfikę obowiązków danego pracownika, odległość między miejscem garażowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych, częstotliwość i odległość realizowanych podróży służbowych) - w zależności od potrzeb, zakresu i specyfiki wykonywanych obowiązków służbowych, uwzględniający w szczególności dojazdy z ustalonego miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem. Limit ten będzie proporcjonalnie pomniejszany w sytuacji skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z urlopu lub zwolnienia lekarskiego.

Ponadto każdy pracownik będzie miał indywidualnie przyznany limit kilometrów na jazdy prywatne (inne niż określone powyżej), którego wartość zostanie doliczona do przychodów pracownika, od których zostanie pobrana zaliczka na PIT.

W odniesieniu do samochodów będących własnością Spółki, wartość świadczenia z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych będzie ustalana w oparciu o stawki rynkowe, tj. na podstawie informacji pozyskanych od przewoźnika obsługującego Spółkę w zakresie stawki za realizację 1 kilometra transportu samochodem osobowym, z uwzględnieniem marki samochodu, roku produkcji, stanu technicznego, przebiegu, wyposażenia itp. Dla celów ustalenia wartości świadczenia stawka kilometrowa zostanie pomnożona przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych.

W odniesieniu do samochodów będących przedmiotem leasingu lub najmu, wartość świadczenia z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych zostanie ustalona w oparciu o stawkę kilometrową wyliczoną na podstawie przypadającego na jeden kilometr przebiegu samochodu miesięcznego kosztu raty leasingowej/czynszu najmu brutto i miesięcznego kosztu eksploatacji danego samochodu (w tym kosztu paliwa i kosztu serwisu brutto), pomnożoną przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych.

Pracownik będzie miał wynikający z Umowy obowiązek comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie przejechanych kilometrów w danym miesiącu, z podziałem na jazdy służbowe (m.in. jazdy z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem) oraz jazdy prywatne.

Umowa określać będzie zasady rozliczania wykorzystania samochodów w następujący sposób:

1. Sytuacja I - Faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (wg oświadczenia pracownika) nie będzie przekraczać sumy przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

Sposób rozliczenia:

Do przychodów pracownika podlegających opodatkowaniu PIT doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne i to bez względu na to czy pracownik wykorzystał ten limit czy nie.

2. Sytuacja II - Faktycznie przejechana w miesiącu ilość kilometrów (wg oświadczenia pracownika) będzie przekraczać sumę przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

W takim przypadku pracownik zobowiązany będzie do udokumentowania przyczyn przekroczenia przyznanego miesięcznego łącznego limitu kilometrów.

Sposób rozliczenia:

  1. przekroczenie łącznego limitu zostanie udokumentowane w sposób potwierdzający wykorzystanie samochodu do celów służbowych (np. dokumenty potwierdzające delegację) - do przychodów pracownika opodatkowanych PIT doliczona będzie wyłącznie wartość limitu na cele prywatne (określone w Umowie),
  2. przekroczenie łącznego limitu nie zostanie udokumentowane bądź też dokumenty nie potwierdzą wykorzystania samochodu do celów służbowych - do przychodów pracownika opodatkowanych PIT doliczona będzie wartość limitu na cele prywatne; ponadto, pracownik zostanie obciążony kosztami przekroczenia przyznanego limitu (liczba kilometrów x stawka kilometrowa).

3. Sytuacja III - Faktycznie przejechana w miesiącu ilość kilometrów (wg oświadczenia) nie będzie przekraczać limitu do celów służbowych, ale dojdzie do przekroczenia limitów do celów prywatnych; w takiej sytuacji pracownik jest zobowiązany do poinformowania o faktycznej ilości kilometrów przejechanych dla celów prywatnych.

Sposób rozliczenia:

Do przychodów pracownika opodatkowanych PIT doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne; ponadto, pracownik zostanie obciążony nadwyżką ponad łączny miesięczny limit kilometrów.

W Spółce zostanie opracowany wzór oświadczeń składanych przez pracowników, wdrożona będzie procedura akceptacji oświadczeń pracowników o liczbie przejechanych kilometrów oraz procedura weryfikacji otrzymanych danych w oparciu o licznik przejechanych kilometrów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym pracownik kadry zarządzającej/kierowniczej, któremu powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez niego z obowiązków służbowych, korzystając z samochodu w celu dojazdu z miejsca garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, uzyskuje z tego tytułu przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PIT...
  2. Czy zaprezentowany w zdarzeniu przyszłym sposób określania przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych właściwie odzwierciedla zasady zawarte w art. 11 ust. 2a pkt 2 i pkt 4 UPDOF...

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, pracownik kadry zarządzającej/kierowniczej, któremu powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez niego z obowiązków służbowych, korzystając z powierzonego mu samochodu w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyskuje z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu PIT.

Wnioskodawca uważa, że przejazdy pracowników powierzonymi im samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych stanowią realizację ich obowiązków służbowych wynikających z Umowy (przy jednoczesnym przejęciu od pracodawcy czynności związanych z bezpiecznym przechowywaniem powierzonego samochodu).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 UPDOF przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 UPDOF).

Ponadto należy wskazać, że przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania oraz dbania o powierzone pracownikowi mienie (art. 124 § 1 i § 2 Kodeksu pracy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy kadry zarządzającej/kierowniczej zobowiązani są wykorzystywać powierzone im samochody do celów służbowych. W konsekwencji, przyznanie pracownikowi prawa do garażowania w miejscu zamieszkania/przebywania, umożliwia pracownikom, zgodnie z Umową o używanie samochodu, realizację obowiązków służbowych oraz należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować po stronie tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jednocześnie umożliwienie pracownikowi dojazdu z miejsca zamieszkania/przebywania do miejsca pracy i z powrotem (również w nietypowych porach) daje Spółce możliwość efektywnego wykorzystania czasu pracy kadry zarządzającej/kierowniczej, co przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

A zatem, przejazdy kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem garażowania (miejscem zamieszkania/przebywania) a siedzibą Oddziału (lub innym miejscem wykonywania pracy) jako wykonywane w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12. ust. 1 UPDOF (tj. nieodpłatnego świadczenia). W konsekwencji, w odniesieniu do korzystania przez pracownika z samochodu służbowego w celach służbowych (tj. dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem), Wnioskodawca nie wystąpi w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Prawidłowość takiego postępowania znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych np.:

interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

  • z dnia 19 kwietnia 2013 r., nr ILPB2/415-45/13-4/TR;
  • z dnia 13 czerwca 2013 r., nr ILPB1/415-300/13-2/TW;
  • z dnia 3 lipca 2013 r., nr ILPB2/415-400/13-2/JK;

interpretacje Dyrektora IS w Katowicach:

  • z dnia 5 listopada 2012 r., nr IBPBII/1/415-707/12/BD;
  • z dnia 18 kwietnia 2013 r., nr IBPBII/1/415-87/13/HK;

interpretacja Dyrektora IS w Łodzi:

  • z dnia 18 marca 2013 r., nr IPTPB1/415-771/12-2/MD;

interpretacje Dyrektora IS w Bydgoszczy:

  • z dnia 17 stycznia 2012 r., nr ITPB2/415-970/10/12-S/ENB;
  • z dnia 19 kwietnia 2013 r., nr ITPB2/415-84/13/MU;

interpretacje Dyrektora IS w Warszawie:

  • z dnia 10 sierpnia 2012 r., nr IPPB4/415-381/12-4/MP;
  • z dnia 9 sierpnia 2012 r., nr IPPB4/415-480/12-2/MP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, zaprezentowany w zdarzeniu przyszłym sposób określania przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych właściwie realizuje zasady zawarte w art. 11 ust. 2a pkt 2 i pkt 4 UPDOF.

Zasady udostępniania pracownikowi samochodu służbowego (w tym do celów prywatnych) określone zostały w regulaminie oraz indywidualnej umowie zawieranej z pracownikiem. Zgodnie z nimi pracownik zobowiązany jest do składania Wnioskodawcy comiesięcznego oświadczenia o korzystaniu z samochodu służbowego w celach służbowych i prywatnych w danym miesiącu. Na podstawie przedmiotowego oświadczenia, Wnioskodawca (jako płatnik) obliczać będzie wartość nieodpłatnego świadczenia pracownika z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, od którego kalkulowana będzie i pobierana zaliczka z tytułu PIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 UPDOF przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast jak stanowi art. 12 ust. 1 UPDOF, wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępniania przez pracodawcę osobom świadczącym pracę na podstawie umów o pracę do celów prywatnych samochodów służbowych, stanowi dla tych osób przychód za stosunku pracy.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń, w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych Spółki, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a UPDOF. I tak, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 UPDOF, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione (tak jak to ma miejsce w przypadku samochodów leasingowanych lub używanych na podstawie umowy najmu) - wartość świadczenia ustala się według cen zakupu. Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 UPDOF, w przypadku pozostałych świadczeń ich wartość określa się na podstawie cen rynkowych, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (metodologia stosowana przy samochodach służbowych będących własnością Spółki).

Zgodnie z powyższymi przepisami, w przypadku Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania będzie wartość świadczenia ustalona w oparciu o koszt leasingu lub wynajmu i użytkowania samochodu (w odniesieniu do samochodów leasingowanych oraz na podstawie umowy najmu) oraz wartość rynkową (w odniesieniu do samochodów stanowiących własność Spółki) przypadającą na postawiony do dyspozycji pracownika limit kilometrów przejechanych w celach prywatnych. W przypadku, gdy limit zostanie przekroczony, pracownik zostanie obciążony pełnym kosztem dodatkowych kilometrów przejechanych na cele prywatne. Okoliczność, czy doszło do przekroczenia limitu będzie ustalona w oparciu o składane przez pracownika comiesięczne oświadczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany we wniosku sposób określania świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych prowadzi do prawidłowego naliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, bowiem:

  • oświadczenie jest dopuszczalnym i stosowanym dowodem wystąpienia określonej okoliczności istotnej dla określenia skutków podatkowych (w niektórych przypadkach przepisy podatkowe wprost wymagają oświadczenia dla udokumentowania określonej okoliczności);
  • w przypadku samochodów służbowych użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu lub umowy najmu - zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 UPDOF wartość świadczenia kalkulowana będzie w oparciu o koszty rat leasingowych/czynszu najmu i koszty eksploatacji samochodu;
  • w przypadku samochodów służbowych będących własnością Spółki - zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 UPDOF wartość świadczenia kalkulowana będzie poprzez porównanie do cen podobnych usług oferowanych na rynku.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, opisany sposób ustalania i doliczania do przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT wartości świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych spełnia wymogi określone w przepisie art. 11 ust. 2a UPDOF. Wnioskodawca doliczając wartość ustalonych w sposób opisany powyżej nieodpłatnych świadczeń do wynagrodzenia pracownika, wypłaconego w danym miesiącu oraz pobierając i odprowadzając od łącznej wartości przychodu ze stosunku pracy zaliczki na podatek dochodowy (art. 31 UPDOF) prawidłowo zrealizuje spoczywające na nim obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 (tj. innym niż pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze), powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Wobec powyższego uznać należy, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca podał, że użytkuje samochody osobowe, z których część przydzielona została zatrudnionym pracownikom Oddziału w celu umożliwienia im właściwej realizacji obowiązków służbowych. Samochody są w przeważającej większości własnością Spółki. W nielicznych przypadkach są używane na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub umowy najmu. Zgodnie z polityką Spółki, pracownicy kadry kierowniczej/zarządzającej mają - w celu właściwego realizowania powierzonych im w ramach stosunku pracy obowiązków - przydzielane samochody służbowe. Wnioskodawca posiada regulamin używania samochodów będących w posiadaniu Spółki. W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników związaną z zajmowanymi stanowiskami praz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu. Takie zasady garażowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, w tym do siedziby Spółki oraz z miejsca wykonywania obowiązków służbowych do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (indywidualnych umów z pracownikami oraz regulaminie firmowym). Wskazane przejazdy stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, że przejazdy pracowników kadry zarządzającej/kierowniczej samochodem służbowym do/z wyznaczonego miejsca garażowania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom w celach służbowych.

Stanowisko Zainteresowanego w tej części jest właściwe.

Natomiast w odniesieniu do kwestii dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego w celach prywatnych, należy stwierdzić, że wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę osobom świadczącymi pracę na podstawie umów o pracę do celów prywatnych samochodów służbowych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pozostaje przy tym kwestia sposobu ustalenia wartości tego świadczenia.

Zauważyć należy, iż stosownie do postanowień art. 709 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), usługa leasingowa, to umowa, w której jedna ze stron (leasingodawca) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie, oddać tę rzecz korzystającemu do używania, albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu, w uzgodnionych ratach, wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie, lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Wnioskodawca, zawierając umowę leasingu, zakupuje u innego podmiotu usługi w niej wymienione i co za tym idzie, zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu uzyskiwanych przez pracownika nieodpłatnych świadczeń z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych. Podobnie w przypadku pojazdów wykorzystywanych przez Spółkę na podstawie zawartych umów najmu ww. pojazdów.

Zatem, w przypadku samochodów użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz umów najmu, ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia należy dokonać w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg cen zakupu. Przedmiotem świadczenia na rzecz pracownika będą bowiem usługi zakupione u innego podmiotu.

Tak więc stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wartości analizowanych świadczeń - Spółka (Zainteresowany) jako pracodawca, który dokonuje zakupu usług, o których mowa we wniosku, powinien ustalać według cen zakupu tych usług, na które składa się usługa podstawowa (udostępnienie samochodu na podstawie umowy leasingu, czy umowy najmu) oraz usługi poboczne (paliwo, ubezpieczenie, myjnia, przeglądy techniczne samochodu).

Tym samym Spółka będzie obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z udostępnianiem pracownikom w celach prywatnych samochodów służbowych użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz umów najmu.

Stosownie bowiem do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

W takim przypadku stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę, że w przedmiotowej sprawie przy ustalaniu przychodu pracowników z tytułu udostępniania im w celach prywatnych samochodów służbowych użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz umów najmu znajdzie zastosowanie norma prawna określona w art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest słuszne.

Natomiast w sytuacji, gdy samochody służbowe stanowią własność Spółki zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów, to w celu ustalenia wartości świadczenia w postaci udostępniania zakupionego przez Spółkę samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika - Spółka jako pracodawca - powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Tym samym stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę, że w przedmiotowej sprawie przy ustalaniu przychodu pracowników z tytułu udostępniania im w celach prywatnych samochodów służbowych stanowiących własność Spółki znajdzie zastosowanie norma prawna określona w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest poprawne.

Końcowo, w odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji przychodu lub braku powstania przychodu z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów służbowych i celów prywatnych, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodów służbowych, a także obliczenia limitu przejechanych kilometrów na cele służbowe.

Zagadnienie dotyczące potwierdzenia prawidłowości przedstawionej we wniosku kalkulacji nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej. Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie przepisu, na podstawie którego należy ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, a nie prawidłowość ich wyliczania, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego.

Tut. Organ zauważa, że rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie, czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego, bądź braku powstania przychodu w przypadku korzystania z samochodu służbowego dla celów służbowych jest prawidłowy i czy wyliczenie to spełnia - w przypadku jazd prywatnych - kryteria art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania kontrolnego bądź postępowania podatkowego.

W konsekwencji tut. Organ nie ustosunkował się do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY