Opodatkowanie sprzedaży działek.

sygnatura: PP-II-44071-23/07/IW

autor: Izba Skarbowa w Opolu

data: 2007-06-06

D E C Y Z J A

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PP/443-60-1/RS/06 z 26 lutego 2007r., którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług - uwzględnia zażalenie i zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uznaje stanowisko zawarte w piśmie z 29 grudnia 2006 r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 29 grudnia 2006 r. Państwo XYZ zwrócili się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnicy posiadają nieruchomości gruntowe- 6 działek, trzy z nich zamierzają sprzedać. Przedmiotowe nieruchomości były częścią składową gospodarstwa rolnego, które nabyli w 1986 r. w drodze darowizny od rodziców. W 2001 r. w wyniku opracowania nowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi ............... zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy ............. Nr ............/2001 z dnia 30 sierpnia 2001 r. przedmiotowe nieruchomości zostały objęte ww. planem i znajdują się na terenie oznaczonym symbolem: MU, czyli stanowią teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami. Następnie w 2002 r. na zlecenie Urzędu Gminy ............... została wydzielona działka z przeznaczeniem na drogę dojazdową do nieruchomości gruntowych, następnie w 2003 r. zbyta na rzecz Gminy ..............

W 2003 r. podatnicy dokonali podziału geodezyjnego nieruchomości nr ......, zaewidencjonowanej pod poz. rej. gruntów ........... KW nr ......... na działki nr ..........., ............., ..........., ..........., .......... i .......... Działka nr ............ stanowi działkę siedliskową, natomiast działka nr .......... została wydzielona jako droga dojazdowa i zbyta na rzecz gminy. Działki nr ........, ..........oraz .......podatnicy zamierzają sprzedać. W ich ocenie sprzedaż ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu postanowieniem nr PP/443-60-1/RS/06 z 26 lutego 2007r. uznał stanowisko wnioskodawców wyrażone we wniosku za nieprawidłowe. Organ podatkowy I instancji wskazał, iż w świetle przepisu art.15 ust.1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz. 535 ze zm.), wnioskodawcy uzyskają status podatników podatku od towarów i usług na podstawie okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, jeżeli wynikać z nich będzie zamiar dokonywania tych czynności wielokrotnie, tj. w sposób częstotliwy. jeżeli zatem dostawa pierwszej działki przeznaczonej pod zabudowę nastąpi z zamiarem dokonania dostawy kolejnych dwóch działek, wówczas czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyska status podatnika podatku od towarów i usług już przy dokonaniu pierwszej dostawy gruntu.

W zażaleniu z dnia 10 kwietnia 2007r. p.XYZ podtrzymują swoje stanowisko w sprawie wnosząc o zmianę zaskarżonej interpretacji. Wskazano, iż organ podatkowy I instancji mylnie wskazał, iż podatnicy posiadają sześć działek budowlanych, gdyż jedna z nich jest zabudowaną działką siedliskową, co do której nie ma zamiaru sprzedaży. Natomiast działka nr ...........zostałą wydzielona jako droga dojazdowa do pozostałych czterech działek i została zbyta na rzecz gminy. Zatem możliwośc zbycia dotyczy tylko czterech działek, z których trzy są przeznaczone do sprzedaży i będzie to czynność jednorazowa bez zamiaru jej powtarzania i nadania jej zorganizowanego-stałego charakteru. Gospodarstwo rolne zostało nabyte w drodze darowizny od rodziców bez zamiaru zbycia. Podsumowując stwierdzono, że ww. czynności nie powinny zostać uznane za działaność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Końcowo zacytowano uzasadnienie zaskarżonego postanowienia i stwierdzono, że w tej części jest ono zgodne ze stanowiskiem wnioskodawców.

W związku z otrzymaną z urzędu skarbowego informacją o doręczeniu zastępczym przedmiotowego postanowienia, a tym samym o uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia p.XZ złożył w organie podatkowym I instancji dnia 17 kwietnia 2007r. wyjaśnienie. Poinformował, iż dnia 25 lutego 2007r. wyjechał za granicę. Nie zawiadomił urzędu skarbowego o tym fakcie, gdyż razem z żoną zwracał się o interpretację przepisów oraz pozostaje z nią w ustawowej wspólności majątkowej. Wskazał także, iż do domu wrócił dnia 31 marca 2007r., a w tym czasie na jego adres wysyłano przesyłkę z urzędu skarbowego. Żona podatnika nie mogła jej odebrać w urzędzie pocztowym, gdyż nie była jej adresatem (kopię koperty przesyłki nadanej dnia 23 marca 2007r. załączono do wyjaśnienia). Wynika z niej, iż jako adresat wskazany jest jedynie p. XZ. Podatnik poinformował, iż przesyłkę odebrał dopiero w dniu 2 kwietnia 2007r. Zażalenie złożono dnia 10 kwietnia 2007r., gdyż 9 kwietnia 2007r. był dniem ustawowo wolnym od pracy. Końcowo stwierdził, iż przesyłka została źle zaadresowana tylko na jego nazwisko (nie wskazano żony), wbrew oznaczeniom stron wskazanym we wniosku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej decyzji stwierdza, co następuje:

Na wstępie odnosząc się do kwestii terminowości wniesienia zażalenia wskazać należy, iż w związku z błędnym zaadresowaniem przesyłki tylko na p.XZ zatem doręczenie zastępcze w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej nie nastąpiło. Doręczenie zastępcze następuje, jeżeli nie ma wątpliwości co do adresu strony oraz jej oznaczenia. Pominięcie przy adresowaniu p.YZ było błędem organu podatkowego i nie może pozbawiać podatników prawa do wniesienia zażalenia w terminie. W związku z tym należy uznać, iż zażalenie z dnia 10.04.2007r., z uwagi na treść art. 12 § 5 Ordynacji podatkowej zostało wniesione w terminie. Choć przesyłka zawierająca zaskarżone postanowienie była ponownie źle zaadresowana jednakże trafiła do adresatów, którzy po zapoznaniu się z jej treścią wnieśli zażalenie w wymaganym na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa terminie.

Co do treści udzielonej interpretacji stwierdza się, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz. 535 ze zm.) i podmiotowym, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy , działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww.ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody, także wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w cyt. art. 15 ust. 2 ww. ustawy prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Nie można bowiem z oderwanego od kontekstu normy prawnej sformułowania "również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy" budować samodzielnej definicji działalności gospodarczej. Podmiot, który jest producentem, handlowcem, usługodawcą, pozyskującym zasoby naturalne, rolnikiem lub wykonuje wolny zawód nawet jeżeli wykona tylko jedną czynność mając zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy w świetle art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ww. ustawy staje się podatnikiem VAT niezależnie od tego, czy po wykonaniu tej jednej czynności ostatecznie zaprzestanie wykonywania czynności. Okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ww.ustawy (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww.ustawy. Wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 zd. 2 ww. ustawy, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku nabycia majątku - gospodarstwa rolnego od rodziców w drodze darowizny w roku 1986r. trudno przypuszczać, aby takie nabycie nastąpiło z zamiarem sprzedaży.

Podatnicy dokonując sprzedaży 3 działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego, tj. majątku osobistego nie uzyskali statusu podatników VAT zobowiązanych do zapłaty podatku od tych czynności, gdyż wnioskodawcy nie działali w charakterze "handlowców". Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w formie zorganizowanej oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom I, Wrocław 2006, s. 349-350).

Biorąc to pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdza, iż sprzedaż trzech działek budowlanych przez podatników nie nosi znamion przedsięwzięcia realizowanego w ramach działalności gospodarczej, bowiem nie wykracza poza zwykłe czynności konieczne dla zbycia składników majątku osobistego i potwierdza stanowisko wnioskodawców.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak na wstępie.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Zgodnie z art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawoo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn.zm.) na decyzję przysługuje stronie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się (wraz z jej odpisem) za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji.