Czy wynagrodzenie uzyskane z tytułu umów o dzieło i umów wydawniczych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
sygnatura: PI/443-53/06/Z/05
autor: Izba Skarbowa w Gdańsku
data: 2007-02-27
| słowa kluczowe: | podatek od towarów i usług, podatnik, prawa autorskie, przeniesienie prawa, umowa o dzieło |
Decyzja
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:
- art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.);
po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem z dnia 11 grudnia 2006 r. (data wpływu do Izby Skarbowej 27.12.2006 r.) przez Podatnika, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku znak PZ/415-111/06 z dnia 27 listopada 2006 r. zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie opodatkowania podatkiem VAT zawartych przez wnioskodawcę umów, w wyniku, których następuje przeniesienie praw autorskich
odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 4 września 2006 r., Strona zwróciła się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zawartych umów, w wyniku, których następuje przeniesienie praw autorskich.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik jest radcą prawnym i od 20 lipca 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych (74.11.Z). Jednocześnie Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku adiunkta na wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu. W wyniku prowadzonej pracy naukowej powstają artykuły i opracowania książkowe, które publikowane są w postaci artykułów w czasopismach, bądź jako opracowania książkowe. Podatnik zawiera z wydawnictwami umowy o dzieło, na podstawie, których dochodzi do przeniesienia praw autorskich do konkretnych, przygotowanych przez Podatnika opracowań, w zamian za co autor otrzymuje wynagrodzenie (honorarium autorskie). Wątpliwości Wnioskodawcy budzi to, czy powinien płacić podatek VAT za czynności wykonywane poza zakresem wyżej wskazanej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Podatnik zadał pytanie, czy wynagrodzenie uzyskane przez niego z tytułu umów o dzieło i umów wydawniczych zawartych po dniu 20 lipca 2006 r. (dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej), a niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ponadto Podatnik zapytuje czy w przypadku umów o dzieło i umów wydawniczych na podstawie, których dochodzi do przeniesienia praw autorskich w zamian za wynagrodzenie i które nie są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, zawartych przed dniem 20 lipca 2006 r., a w których przewidziano, że wypłata wynagrodzenia nastąpi po upływie kilku miesięcy (roku) już po zarejestrowaniu Wnioskodawcy jako Podatnika podatku VAT, jest on obowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług. Jak wskazuje Wnioskujący, umowy te są związane z działalnością naukową i nie obejmują czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jako radcy prawnego.
Przywołując zapisy art. 15 ust. 1-3 oraz art. 15 ust. 3 (a) ustawy o podatku od towarów i usług Podatnik wyraził pogląd, iż umowy zawarte poza zakresem działalności gospodarczej (zarówno przed rozpoczęciem działalności gospodarczej jak i po jej rozpoczęciu) a polegające na przeniesieniu praw autorskich nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskującego, jeśli twórca (autor) przenosi swoje prawa autorskie na osobę zlecającą mu wykonanie dzieła a między tymi osobami powstaje stosunek prawny, w którym zlecający określa termin, w jakim utwór ma być wydany, formę, w jakiej utwór ma być udostępniony zleceniodawcy i honorarium, jakie otrzyma autor (takie cechy posiadają umowy wydawnicze i umowy o dzieło) wówczas czynności autora nie mają cech samodzielnej działalności gospodarczej, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku postanowieniem znak PZ/415-111/06 z dnia 27 listopada 2006 r. uznał, iż w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego stanowisko Podatnika zawarte we wniosku z dnia 4 września 2006 r., jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku przywołując treść art. 15 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uznał, że przeniesie praw autorskich w ramach zawartych przez Panią ... umów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zdaniem organu pierwszej instancji w przedstawionym stanie faktycznym nie zaistniały przesłanki określone w art. 15 ust. 3 i 3a ustawy VAT, wyłączające wykonywane przez Wnioskodawcę czynności z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W ramach wykonywanych umów nie został, bowiem spełniony warunek dotyczący odpowiedzialności zlecającego czynności wobec osób trzecich. W związku z powyższym organ pierwszej instancji uznał, że świadczenie usług w ramach umowy o dzieło i umowy wydawniczej jest samodzielną działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podatnik pismem z dnia 11 grudnia 2006 r. złożył zażalenie na w/w postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wnosząc o jego uchylenie i orzeczenie, co do istoty sprawy, względnie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W zażaleniu Podatnik zarzucił organowi pierwszej instancji naruszenie:
W uzasadnieniu zażalenia Podatnik przedstawiając stan faktyczny niniejszej sprawy podtrzymał swoje stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2006 r., odnośnie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług umów przeniesienia praw autorskich zawartych poza zakresem działalności gospodarczej.
Przywołując treść art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług Podatnik wskazuje, że jeżeli twórca przenosi swoje prawa autorskie na osobę zlecającą mu wykonanie dzieła, a między tymi osobami powstaje stosunek prawny, w którym zlecający określa termin, w jakim utwór ma być wydany, formę, w jakiej utwór ma być udostępniony zleceniodawcy i honorarium, jakie otrzyma autor umowy takie nie mają cech samodzielnej działalności gospodarczej, a czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Na poparcie swojego stanowiska Podatnik przytoczył pogląd zaprezentowany przez A. Bartosiewicza i R. Kubackiego opublikowany w Glosie nr 9/2004.
Ponadto Podatnik ponownie podkreślił, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności wynikające z ustawy o radcach prawnych, która nie przewiduje, aby radca prawny w ramach prowadzonej działalności prowadził pracę naukową i publikował jej wyniki w postaci artykułów lub monografii. Działalność naukowa jest bezpośrednio związana z zatrudnieniem Podatnika na stanowisku adiunkta na Uniwersytecie Gdańskim. Podatnik wskazał, że przy rocznej ocenie działalności uniwersytetu uwzględnia się publikację poszczególnych pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych, co dodatkowo podkreśla ścisły związek działalności naukowej Podatnika ze stosunkiem pracy łączącym go z Uniwersytetem.
Podatnik nie zgadza się, z twierdzeniem organu pierwszej instancji, że umowy zawierane przez niego nie zawierają wszystkich elementów, od których zależy wyłączenie z kręgu podatników VAT, a które zostały wykazane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z art. 56 k.c. wynika bowiem, że czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, ale również te, które wynikają z ustawy, zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów. Między twórcami i wydawcami utworów wykształciły się pewne zwyczaje, które nie muszą dla swej skuteczności być każdorazowo szczegółowo określane w umowie.
Obowiązek szczegółowego wymieniania zasad odpowiedzialności w stosunku do osób trzecich nie wynika także zdaniem Podatnika z art. 4 ust. 4 Szóstej Dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych.
W umowach zawieranych przez wydawców z autorem zawsze wydawca ponosi odpowiedzialność w stosunku do osób trzecich, przy czym ze względu na specyfikę praw autorskich zakres tej odpowiedzialności jest nieco węższy. Gdyby był taki sam to nie byłoby konieczne wskazywanie w art. 15 ust. 3a, że art. 15 ust. 3 pkt 3 stosuje się ?odpowiednio? do twórców. W takiej sytuacji powyższą regulację można byłoby bowiem stosować wprost.
Istotą czynności dokonywanych przez twórców, które zmierzają do stworzenia dzieła jest natomiast zachowanie pewnej niezależności w stosunku do zleceniodawcy, co jednak nie oznacza, że między twórcą, a zleceniodawcą nie powstaje stosunek o cechach zbliżonych, do wskazanego w art. 15 ust. 3 pkt 3.
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, biorąc pod uwagę przedstawiony w sprawie stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdza, co następuje.
W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej w dalszej części ustawą VAT- opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z kolei, definicja działalności gospodarczej wskazana w art. 15 ust. 2 tej ustawy obejmuje, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT wyłącza z samodzielnej działalności gospodarczej czynności z tytułu, których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności, co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 3a cytowanej ustawy przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Z przedstawionych powyżej przepisów prawa wynika, że świadczenie usług w ramach umowy zlecenia lub umowy o dzieło w tym usług twórców wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich, będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art.15 ust.3 pkt 3 i 3a ustawy VAT wyłącznie w sytuacji, gdy z tytułu świadczenia w/w usług osoby fizyczne świadczące te usługi są związane ze zlecającym ich wykonanie więzami prawnymi, co do:
Nie wystąpienie chociażby jednego z wymienionych wyżej elementów powoduje, że dana czynność nie może być wyłączona z zakresu opodatkowania.
O wyłączeniu z zakresu w/w ustawy o podatku od towarów i usług można mówić zatem jedynie w przypadku, gdy twórcę lub artystę łączyć będą z nabywcą praw autorskich lub korzystającym z licencji więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności oraz będzie korzystał wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji lub infrastruktury podmiotu, na rzecz, którego czynność jest wykonywana, a odpowiedzialność za tę czynność w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający (wydawnictwo).
Czynność przeniesienia prawa autorskiego na korzystanie z utworu kreuje pomiędzy nabywcą prawa a twórcą stosunek prawny określający warunki wykonania czynności, wynagrodzenie oraz odpowiedzialność nabywcy prac wobec osób trzecich. Wprowadzony warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich należy rozumieć jako przyjęcie przez zlecającego odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu czynności wynikających z zawartej umowy. Wskazać można, że nabywca odpowiada wobec osób trzecich za ewentualne naruszenia cudzych praw autorskich lub dóbr osobistych, jakie wynikają ze skutków działania twórcy.
Z przedstawionego stanu faktycznego, a w szczególności dostarczonych przez Podatnika kserokopii umowy o dzieło i umowy wydawniczej, wynika, że zawierane umowy są w istocie umowami sprzedaży majątkowych praw autorskich do dzieła, które powstanie w przyszłości. Podatnik ponosi ryzyko ekonomiczne, związane z napisaniem utworu, przy tworzeniu utworu korzysta z własnego sprzętu oraz ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich.
Z treści przedmiotowych umów, a w szczególności § 3 umowy o przeniesienie praw autorskich i § 3 umowy wydawniczej wynika bowiem, że na ich podstawie strona przenosi na zleceniodawcę wszelkie prawa autorskie do dzieła (utworu) i że jego prawa autorskie nie są ograniczone i że jest upoważniony do rozporządzania utworem. Ponadto w § 2 pkt 6 umowy o przeniesienie praw autorskich majątkowych autor oświadczył, że prawa autorskie do dzieła nie są w niczym ograniczone w zakresie objętym nin. umową, korzystanie z dzieła przez zlecającego zgodnie z jej treścią nie będzie naruszać dóbr osobistych ani prawa osób trzecich, a w przypadku pojawienia się uzasadnionych roszczeń z tego tytułu Autor zobowiązuje się do ich zaspokojenia.
Zatem zlecający wykonanie działa ograniczył swoją odpowiedzialność wobec osób trzecich, bowiem strona nadal ponosi pełną odpowiedzialność wobec tych osób za ewentualne naruszenie cudzych praw autorskich lub dóbr osobistych, jakie wynikają ze skutków jego działania i określonych w ustawie Prawo autorskie i prawa pokrewne z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz. U. z 2000, nr 80, poz. 904 z późn. zm.).
Wobec powyższego w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku nie została spełniona przesłanka z art. 15 ust. 3 pkt 3 wyłączająca stronę z kręgu podatników podatku od towarów i usług.
Odnośnie argumentacji, iż wykonywanie umów o dzieło i umów wydawniczych nie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jest związane ze stosunkiem pracy organ odwoławczy wskazuje, że powyższe pozostaje bez wpływu na zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia zatem opodatkowania usług od tego czy zostały one wykonane w ramach działalności gospodarczej, czy też poza jej ramami, ale od tego czy są rzeczywiście świadczone.
Oznacza to, iż zarówno świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak i świadczenie usług w wyniku których powstaje utwór i Podatnik przekazuje prawa autorskie do tego dzieła stanowi samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku Podatnik powinien składać jedną deklarację, w której dokona łącznego rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczonych usług.
Ustosunkowując się do wniosku Podatnika, dotyczącego zastosowania w niniejszej sprawie zapisów Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1997 r. (od dnia 1 stycznia 2007 r. obowiązuje Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dyrektor tut. Izby Skarbowej zauważa, iż zgodnie z art. 249 Traktatu Wspólnot Europejskich akapit 3 ?Dyrektywa wiąże Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, jaki ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru środków?. Zatem adresatem dyrektyw są wyłącznie państwa, nie mogą one być kierowane do innych podmiotów prawa (osób fizycznych i prawnych) i nie mogą być źródłem ich praw i obowiązków. Dyrektywa nie jest aktem bezpośrednio obowiązującym w wewnętrznych porządkach prawnych państw członkowskich. Istotą dyrektywy jest to, że wyznacza ona jedynie rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony do swobodnej dyspozycji państw członkowskich. Zgodnie z orzecznictwem ETS muszą to jednak być środki, które najlepiej nadają się do tego celu. Zatem aby dyrektywa stała się skuteczna, wymaga inkorporacji do krajowego porządku prawnego państw członkowskich poprzez wydanie odpowiedniego aktu prawa wewnętrznego, a wiec ustawy bądź innego aktu powszechnie obowiązującego, zależnie od uregulowań w danym państwie.
W prawie polskim w zakresie podatku od towarów i usług aktem prawnym bezpośrednio obowiązującym jest ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), co oznacza, iż w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy tej ustawy.
Niemniej jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, podkreśla, że art. 4 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1997r. w sprawie harmonizacji, określał, że użycie słowa ?samodzielne? w ustępie 1, wyklucza z kategorii podatników pracowników i inne osoby, albowiem są one związane z pracodawcą umową o pracę lub innymi prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy pracodawcą i pracownikiem co do warunków pracy, wynagradzania i odpowiedzialności pracodawcy.
W Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007r., zgodnie z zapisem art. 10 cyt. dyrektywy warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.
A zatem, w świetle zapisów dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej o wyłączeniu z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług można mówić w przypadku, gdy twórcę lub artystę łączyć będą z nabywcą praw autorskich więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie ponosił ryzyka ekonomicznego, w związku z wykonywaniem czynności oraz będzie korzystał wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji lub infrastruktury podmiotu na rzecz, którego działalność jest wykonywana, a odpowiedzialność za tą czynność w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający (wydawnictwo).
W stanie faktycznym przedstawionym przez Stronę, Podatnik ponosi ryzyko ekonomiczne, związane z napisaniem utworu, przy tworzeniu utworu korzysta z własnego sprzętu oraz ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich, co wykazano powyżej. Wobec powyższego nie występują więzi łączące Podatnika z wydawnictwem analogiczne jak w stosunku pracy, zatem w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów prawa unijnego.
Organ podatkowy nie podziela również argumentacji Podatnika odnośnie zastosowania w niniejszej sprawie art. 56 k.c. poprzez przyjęcie, iż zwyczajowo jest przyjęte, iż wydawnictwo ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich w stosunku do utworu napisanego przez autora. Jedną z podstawowych reguł prawa podatkowego jest bowiem zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie, z którą każdy jest zobowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Wszelkie normy wprowadzające odstępstwa od powszechnie obowiązujących zasad mają charakter wyjątkowy. Konsekwencją powyższego jest pojmowanie ich ściśle. Oznacza to, że są one możliwe tylko wówczas, gdy wola ustawodawcy jest w tym względzie niewątpliwa. Tak jak nie jest możliwe nakładanie, w drodze interpretacji rozszerzającej obowiązków podatkowych na podatników, tak nie jest możliwe stosowanie tego rodzaju interpretacji w celu pomniejszenia zobowiązań podatkowych.
Odnośnie przywołanego w sprawie artykułu Pana A. Bartosiewicza i R. Kubackiego, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje, iż cytowany artykuł stanowi pogląd autorów dotyczący opodatkowania odpłatnych czynności polegających na przenoszeniu praw autorskich.
Zakres obowiązków i praw podatników podatku od towarów i usług reguluje natomiast ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wykonawcze wydane na jej podstawie.
Dokonując oceny prawidłowości wydanego przez organ pierwszej instancji postanowienia, organ odwoławczy nie będąc związany granicami zarzutów prezentowanych przez stronę, zobligowany z urzędu do oceny, czy organ pierwszej instancji działał na podstawie i w granicach prawa stwierdza, iż w świetle obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dokonał prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji decyzji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.