Dotyczy możliwości świadczenia przez radcę prawnego pomocy prawnej osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej przy jednoczesnym pozostawaniu w stosunku pracy.

sygnatura: PP-I-44081/13/TŁ/06

autor: Izba Skarbowa w Opolu

data: 2006-10-03

DECYZJA

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z 18 lipca 2006 r., Nr PP/443-73-1/06, którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług - odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

Pismem z 8 maja 2006 r. pan X zwrócił się z wnioskiemo udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie, stosownie do art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, że pan X jest radcą prawnym zatrudnionym w ................ i wykonuje swój zawód wyłączniew oparciu o umowę o pracę. W uwagi na nowelizację ustawy o radcach prawnych od 10 września 2005 r. możliwe jest świadczenie przez tę grupę zawodową pomocy prawnej osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej przy jednoczesnym pozostawaniu w stosunku pracy. W związku z tym zmieniły się zasady wyznaczania radców prawnych do prowadzenia spraw z urzędu. Zgodniez § 2 ust. 1 zd. pierwsze załącznika nr 1 do uchwały Nr 475/VI/05 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2005 r. w sprawie wyznaczania radców prawnych do prowadzenia spraw z urzędu, dziekan wyznacza do prowadzenia sprawy radcę prawnego zamieszkałego w okręgu sądu, o którym mowa w § 1 ust. 1 Regulaminu, według kolejności alfabetycznej na liście radców prawnych, pomijając radców prawnych nie wykonujących zawodu. Prowadzenie sprawy przez radcę prawnego wyznaczonego z urzędu stanowi jego obowiązek zawodowy i korporacyjny (§ 6 w/wym. załącznika).

Pismem z dnia 27 kwietnia 2006 r., Rada Okręgowej Izby Radców Prawnychw ............ wyznaczyła pana X - jako pełnomocnika z urzędu pana Y - do reprezentowania jego interesów, jako powoda, w postępowaniu przed Sądem Rejonowym Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w ............ W związku z tym, pan X zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opoluo rozstrzygnięcie poniższych wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług:

1) czy ma obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik podatku od towarów i usług, i czy z tytułu okazjonalnego świadczenia pomocy prawnej z urzędu będzie czynnym podatnikiem VAT?

Zdaniem pana X nie ma on takiego obowiązku, gdyż nie świadcząc usług prawniczych (pomocy prawnej) w ramach kancelarii radcy prawnego, bądźw ramach stałego zlecenia, nie uzyskuje statusu czynnego podatnika VAT.W niniejszym przypadku nie można stwierdzić zamiaru wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w sposób częstotliwy, o czym mowa jest w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.). Pan X nie wyraża bowiem woli ich wykonywania, a jedynie arbitralną decyzją organu samorządu radcowskiego został zobowiązany do prowadzenia sprawy z urzędu. Trudno również - zdaniem wnioskodawcy - stwierdzić, iż okazjonalne świadczenie pomocy prawnej z urzędu ma charakter częstotliwy. Biorąc pod uwagę znaczną liczbę radców prawnych zamieszkałychw okręgu sądów opolskich oraz stosunkowo niewielką liczbę spraw, w których stronom przydzieleni są pełnomocnicy z urzędu - przydzielenie sprawyz urzędu może następować raz na kilka lat.

2) w razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy z tytułu świadczenia omawianej usługi należy wystawić fakturę VAT, a jeżeli tak - to w jaki sposób, w jakim terminie i dla kogo?

Zdaniem pana X należy wystawić fakturę VAT. Podmiot, do którego powinna ona zostać skierowana, zależy od zaistnienia jednej z dwóch sytuacji.W przypadku, gdy całość wynagrodzenia radcy prawnego pokryje Skarb Państwa (kasa Sądu Rejonowego w ..........), fakturę należy wystawić na rzecz Sądu Rejonowego w ......... w terminie 7 dni od dnia, w którym orzeczenie sądu stało się prawomocne. Gdy natomiast część wynagrodzenia zostanie pokryta ze Skarbu Państwa, a część przez przeciwnika procesowego - rozliczenie podatku z przychodu uzyskanego od Skarbu Państwa powinno nastąpić według zasad przedstawionych wyżej, natomiast faktura VAT dokumentująca część ściągniętą od strony przeciwnej powinna zostać wystawiona na rzecz podmiotu, który pan X reprezentuje, gdyżw orzeczeniu kończącym sprawę sąd zasądzi na rzecz mandanta koszty procesu, stanowiące należność radcy prawnego. W tym przypadku faktura powinna być wystawiona w terminie 7 dni od ściągnięcia tych kosztów od przeciwnika procesowego.

3) w razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - kiedy powstanie obowiązek w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu?

Zdaniem pana X ewentualny obowiązek podatkowy w podatku VAT, stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, powstaniez chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

4) w razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy w miesiącach, w których nie osiągnie sprzedaży w rozumieniu ustawy o VAT, będzie zobowiązany do składania deklaracji VAT-7?

Zdaniem pana X, czynny podatnik VAT jest zobowiązany do składania deklaracji "zerowych", nawet w miesiącach, w których nie osiągnie on sprzedaży.

5) w razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy w przypadku, gdy po zakończeniu niniejszej sprawy (przy założeniu, że w dalszym ciągu będzie wykonywał zawód radcy prawnego wyłącznie w oparciu o umowę o pracę) nie będzie wyznaczany do prowadzenia spraw z urzędu, a będzie składał deklaracje VAT-7 (bez wykazanej sprzedaży i podatku należnego oraz naliczonego) - będzie miał obowiązek zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności?

Zdaniem pana X, w omawianej sytuacji nie może zostać on wykreślony z rejestru jako czynny podatnik VAT, gdyż nie można uznać, że zaprzestał prowadzenia działalności, skoro nadal wykonuje zawód radcy prawnego.

Postanowieniem z 18 lipca 2006 r., Nr PP/443-73-1/06 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu uznał stanowisko pana X za nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego dla podatku VATw przypadku wykonywania zawodu radcy prawnego na umowę o pracęi prowadzenia spraw z urzędu, konieczności wystawiania faktur VAT w przypadku świadczenia usług radcy prawnego oraz momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia tych usług.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ podatkowy stwierdził, iż czynności świadczenia pomocy prawnej z urzędu podejmowane na zlecenie nie korzystają z wyłączenia z zakresu działania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Odpowiadając na pytanie nr 2, organ pierwszej instancji stwierdził, żew przedstawionym stanie faktycznym pan X zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT na rzecz Sądu, dla którego wykonywał określone czynności, na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798). Ponadto, zdaniem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia przez wnioskodawcę pomocy prawnejz urzędu powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarówi usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 z późn.zm.).
Odnośnie pozostałych pytań wnioskodawcy, organ podatkowy pierwszej instancji uznał stanowisko pana X za prawidłowe.

Na powyższe postanowienie pan X złożył zażalenie, wnosząc o jego uchylenie w części dotyczącej obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnika podatku od towarów i usług. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił:

- naruszenie art. 14a § 1 i 3, art. 120, art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - poprzez brak odniesienia się do podnoszonej argumentacji, a w konsekwencji niezałatwienie sprawy,

- art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że w sytuacji okazjonalnego świadczenia pomocy prawnej z urzędu, a zatem braku zamiaru wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w sposób częstotliwy - istnieje obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego dla podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu zażalenia pan X podniósł, iż Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Tymczasem ta okoliczność nie jest, zdaniem podatnika, kwestią sporną. Organ pierwszej instancji nie odniósł się natomiast w swoim postanowieniu do kwestii opodatkowania czynności pomocy prawnej (które co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarówi usług) w sytuacji braku subiektywnego zamiaru wykonywania ich w sposób częstotliwy. Nie można bowiem, zdaniem pana X, uznać za uzasadnioną tezę, że wystarczające jest stwierdzenie istnienia potencjalnego obowiązku podatkowegow podatku VAT na postawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, gdyż nie zaistniały przesłanki określone w tym przepisie, a jednocześnie nie zaistniały przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy. Dla stwierdzenia, że dana osoba jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest zatem stwierdzenie, że spełnia ona przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i jednocześnie nie spełnia warunków z art. 15 ust. 3 ustawy. Zdaniem pana X, nie można w niniejszej sprawie stwierdzić zamiaru wykonywania przez niego czynności opodatkowanych w sposób częstotliwy, gdyż nie wyraził on woli ich wykonywania; został on zobowiązany do prowadzenia sprawy z urzędu arbitralną decyzją organu samorządu radcowskiego. W przedmiotowej sprawie trudno zatem, w ocenie pana X, mówić o jakimkolwiek subiektywnym zamiarze prowadzenia tej sprawy, ponieważ nie miał - przy braku przesłanek uzasadniających wyłączenie się ze sprawy - wyboru co do podjęcia sprawy lub też stosownej odmowy.
Ponadto, ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza wymóg częstotliwości prowadzonej działalności. Jednorazowa czynność podmiotu niebędącego podatnikiem VAT, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach niewskazujących na zamiar jej powtarzania (lub czynności podobnych) - nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą i traktowanie tego pomiotu jako podatnika VAT. Świadczone przez pana X usługi nie mają - w opinii wnioskodawcy - charakteru częstotliwego, o czym może świadczyć okoliczność, że do prowadzenia spraw z urzędu radcowie prawni są wyznaczani z listy alfabetycznej. Biorąc pod uwagę znaczną liczbę radców prawnych zamieszkałych w okręgu sądów opolskich oraz stosunkowo niewielką liczbę spraw, w których stronom przydzielani są pełnomocnicy z urzędu, a także, że udział radców prawnych w sprawach karnych jest bardzo mocno ograniczony, przydzielenie sprawy z urzędu może następować raz na kilka lat.
Pan X wskazał również na okoliczność, iż świadczenie pomocy prawnej z urzędu przez radców prawnych nie prowadzących kancelarii prawniczych zostało umożliwione przez epizodyczną ustawę, która - co w tej chwili jest już wiadome -w znacznej części jest niezgodna z Konstytucją RP. Jednocześnie stwierdził, iż nie wiadomo, w jaki sposób ustawodawca rozwiąże (w nowej ustawie, która zapewne zostanie uchwalona) kwestię świadczenia przez radców prawnych pozostającychw stosunku pracy usług pomocy prawnej dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.
Końcowo pan X zauważył, iż organ pierwszej instancji nie wypowiedział się, czy kwota uzyskana z tytułu reprezentowania strony z urzędu jest kwotą brutto, czy też netto.

Ponadto, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z 11 sierpnia 2006 r., Nr PP/44073-11/06, pan X stwierdził, iż w polskim systemie prawnym pismo Ministra Finansów, na którym oparł się organ pierwszej instancji przy sporządzaniu zaskarżonej interpretacji, nie jest źródłem prawa. Dodatkowo wskazał, że pismo to (z 29 kwietnia 2005 r., Nr PP3-812-130/2005/AK/864) nie odnosi się do czynności wykonywanych przez radców prawnych, a poza tym wydane zostało w odmiennym od obecnie obowiązującego stanie prawnym. Jest ono bowiem datowane na dzień 29 kwietnia 2005 r., tymczasem z dniem 1 czerwca 2005 r. w opisywanym zakresie uległo zmianie brzmienie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Rozpatrując sprawę na skutek zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust l pkt l ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy, w tym również świadczenie usług zgodniez nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa, co wynika z brzmienia art. 8 ust. l pkt 3 w/wym. ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle art. 15 ust. l i 2 w/wym. ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przy czym działalność ta obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 w/wym. ustawy - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 90, poz. 756 ) - za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176z późn.zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzeniai odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W niniejszej sprawie, jak zauważył pan X, nie jest sporną okoliczność, iż nie spełnia on przesłanek negatywnych wskazanych w w/cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie usługę pomocy prawnej wykonuje w sposób samodzielny. Wyjaśnienia wymaga natomiast kwestia przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy, a mianowicie, czy usługa ta została wykonana przez wnioskodawcę w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności. W orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 kwietnia 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 233/98, stwierdzono, iż "okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania usług w sposób częstotliwy (...) muszą istnieć w chwili ich wykonywania w rozumieniu ustawy, a nie w okresie późniejszym". O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynności (rok, dwa lata, sześć lat), ani też ilość czynności. Decydującym kryterium jest, zdaniem tut. organu, fakt powtarzalności czynności. Powtarzalność ta może odbywać się w sposób nieregularny, czyli niekoniecznie w tych samych odstępach czasowych. Skoro zatem radcowie prawni wybierani są z listy alfabetycznej, to należy założyć, iż prędzej, czy później pan X zostanie ponownie wyznaczony do prowadzenia sprawy z urzędu.W chwili wykonania opisanej we wniosku usługi istnieją więc okoliczności wskazujące, iż usługa ta zostanie powtórzona, nawet gdyby miało to nastąpić za kilka lat.
Ponadto, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, okoliczności niniejszej sprawy wskazują na zamiar wykonywania usługi pomocy prawnej z urzędu, gdyż pan X - jako radca prawny należący do samorządu radcowskiego - godzi się na stosowanie uchwał wydawanych przez organy tego samorządu. Prowadzenie spraw z urzędu jest, jak zauważył wnioskodawca, jego obowiązkiem zawodowymi korporacyjnym; wynika ono zatem z charakteru wykonywanego przez pana X zawodu. Nie można więc, w ocenie tut. organu, twierdzić, że wykonując ten zawód, pan X nie ma jednocześnie zamiaru prowadzenia spraw z urzędu, do których zostanie wyznaczony przez organ samorządu radcowskiego.

Odnośnie zaś epizodyczności ustawy o zmianie ustawy - Prawoo adwokaturze i o zmianie niektórych innych ustaw, tut. organ zauważa, iż pisemna interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielana przez organy podatkowe ma zastosowanie w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia. Ponadto, jak stwierdził w zażaleniu pan X, nie wiadomo jeszcze - przy założeniu, że nastąpi zmiana przepisów w tym zakresie - w jaki sposób ustawodawca rozwiąże kwestię świadczenia przez radców prawnych pozostającychw stosunku pracy usług pomocy prawnej dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.

Ponadto, tut. organ informuje, że wysokość przyznanego przez sąd wynagrodzenia za wykonaną pracę stanowi kwotę brutto. W myśl postanowień art. 29 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest bowiem obrót, czyli kwota należna z tytułu odpłatnego świadczenia usługi na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje więc całość świadczenia należnego od nabywcy. Zatemw przypadku świadczenia przez radców prawnych usług na rzecz sądów, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości usługi i stawki 18,03%, czyli stawki dla w/wym. usług objętych podstawową stawką podatku VAT (22%), zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie zaś argumentów podniesionych przez pana X w piśmiez 22 sierpnia 2006 r., sporządzonym po zapoznaniu się wnioskodawcy ze stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z 11 sierpnia 2006 r., Nr PP/44073-11/06, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdza, co następuje:
Pismo Ministra Finansów z 29 kwietnia 2005 r., Nr PP3-812-130/2005/AK/864 zostało wydane na podstawie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej. Rację ma pan X twierdząc, iż pismo to nie stanowi źródła prawa podatkowego, co zresztą stwierdził Naczelny Sąd Administracyjnyw postanowieniu z 22 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Ka 17/96. Oznacza to więc, iż pismo Ministra Finansów nie jest wiążące dla podatników, płatników i inkasentów. Jednakże w stosunku do organów podatkowych i organów kontroli skarbowej ma ono charakter wiążący, w związku z czym kierują się one dokonaną tam wykładnią.Przedmiotowe pismo Ministra Finansów faktycznie odnosi się do "czynności wykonywanych na zlecenie sądu przez adwokatów, biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych". Jednakże, w ocenie tut. organu, odnosi się ono również do radców prawnych świadczących usługę pomocy prawnej z urzędu, z uwagi na tożsamy charakter tej usługi.
Natomiast w kwestii zmiany art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dniem 1 czerwca 2005 r., tut. organ zauważa, że zmiana brzmienia tego przepisu nie ma znaczeniaw przedmiotowej sprawie. Pan X zresztą zauważył, zarówno we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji z 8 maja 2006 r., jak i w zażaleniu z 31 lipca 2006 r., iż nie stanowi kwestii spornej okoliczność związana z przesłankami wskazanymi w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy. W stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. oraz od dnia 1 czerwca 2005 r., świadczenie pomocy prawnejz urzędu jest uznawane za działalność gospodarczą wykonywaną samodzielnie.

Tut. organ nie dopatrzył się również naruszenia przez organ pierwszej instancji art. 14a § 1 i 3, art. 120, art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowegow Opolu udzielił bowiem odpowiedzi na pytania przedstawione we wniosku, zawarł przy tym w zaskarżonym postanowieniu ocenę prawną stanowiska pytającegoi przytoczył odpowiednie przepisy prawa. Organ podatkowy działał w niniejszej sprawie na podstawie przepisów prawa, a postępowanie prowadzone było - w ocenie tut. organu - w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Sprawa została załatwiona, czego efektem było postanowienie z 18 lipca 2006 r., Nr PP/443-73-1/06.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu postanowił, jakw sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Na podstawie art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270z późn.zm.) na decyzję przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia otrzymania niniejszej decyzji.