?Czy przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wnioskodawca powinien uwzględnić przychody, które osiągnął z tytułu sprzedaży akcji?

sygnatura: 1471/VUR1/443-110/07/AS

autor: Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

data: 2007-12-19

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 28 października 2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Spółka wnioskiem z dnia 28.10.2005r., zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego. W zacytowanym powyżej wniosku Spółka zadała pytanie: ?czy przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wnioskodawca powinien uwzględnić przychody, które osiągnął z tytułu sprzedaży akcji?

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonała w 2005r. Sprzedaży:

1. w styczniu akcji GIP SA na kwotę 30.000 zł.,

2. w marcu akcji P.SA na kwotę 4.624.214,78 zł,

3. w okresie od kwietnia do sierpnia akcje F.SA na kwotę 392.355,04 zł

Ponadto, Spółka planowała w 2005r., sprzedaż kolejnego pakietu akcji za kwotę ok. 30.000.000zł. Przychody za sprzedaży wszystkich akcji Spółka oszacowała na około 75% ogólnych przychodów za 2005r. Spółka oświadczyła, że obrót papierami wartościowymi nie jest przedmiotem jej działalności. Prowadzona przez nią działalność jest w większości opodatkowana stawką 22%, a w jej zakres wchodzi: działalność związana z zarządzaniem holdingami, działalność w zakresie oprogramowania, przetwarzania danych, działalność związana z bazami danych, pozostała działalność związana z informatyką, wynajem nieruchomości na własny rachunek, działalność pomocnicza finansowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana, zagospodarowanie, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, doradztwo w zakresie sprzętu komputerowego, doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, wynajem pozostałych maszyn i urządzeń.

Zdaniem Spółki, przychody uzyskiwane z tytułu sprzedaży akcji nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka uważa bowiem, iż akcje posiadane przez nią w w innych spółkach, które zbyła lub które zamierza zbyć są prawami majątkowymi, a nie towarem. W związku z tym sprzedaż akcji nie jest sprzedażą w rozumieniu art.2 ust. 22 w/w ustawy, a kwoty uzyskanej ze sprzedaży akcji nie wlicza się do obrotu, o którym mowa w art. 29 ust.1 ustawy o VAT. W ocenie Spółki sprzedaż akcji stanowi wyprzedaż posiadanego przez nią majątku finansowego i nie jest związana z zamiarem wykonywania jej z określoną częstotliwością, tzn. dane operacje występują sporadycznie. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 30.01.2006r. Nr 1471/NUR1/443-556/05/GW uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na postanowienie organu pierwszej instancji, Spółka dnia 08 lutego 2006r. złożyła zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 21.08.2006r. Nr 1401/PH-I/4407/14-31/06/AŁ odmówił zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Na powyższą decyzję Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 czerwca 2007r. Sygn. Akt III SA/Wa 3397/06, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Sąd w uzasadnieniu stwierdził, iż czynnikiem decydującym o zakresie obowiązywania regulacji zawartych w art. 90 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o VAT jest pojęcie ?czynności?, w związku z którym przysługuje bądź nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Z uwagi na to, iż wskazany wyżej przepis nie definiuje tego pojęcia Sąd odniósł się do przedmiotowego oraz podmiotowego zakresu opodatkowania podatkiem VAT. Artykuł 5 ustawy o VAT wskazuje, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT jest odpłatna dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie i dostawa towarów. Dana czynność opodatkowana musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ust. 2 powołanego powyżej przepisu ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tę działalność. I tak, przez działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność wykonana została jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Sąd wskazał również, iż takie uregulowanie zakresu opodatkowania jest zgodne z aktem prawa wspólnotowego dotyczącym podatku VAT tj. z VI Dyrektywą Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw członkowskich dotyczących podatków. Art. 2 ust.1 w/w aktu wyłącza z zakresu stosowania podatku VAT transakcje, w których podatnik nie występuje w charakterze podatnika. Oznacza to, iż nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku VAT nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku VAT, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki. Poparciem dla takiej wykładni jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w analogicznych sprawach. Jeżeli w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia / sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy VAT. Są to czynności ?właścicielskie? polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że jako spółka holdingowa nie uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem którego akcje/udziały posiada. Oznacza to że pomiędzy spółką holdingową a spółką zależną nie występują transakcje polegające na świadczeniu usług administracyjnych, finansowych, handlowych oraz technicznych. Ponadto Strona jako spółka holdingowa nie dokonuje transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe w ramach swojej działalności handlowej/komercyjnej. Należy również zauważyć, że z tytułu sprzedaży akcji Spółka nie pobiera żadnego wynagrodzenia, posiadane akcje/udziały traktuje jako formę kumulacji kapitału, zaś sama sprzedaż stanowi wyprzedaż posiadanego majątku.

Wobec powyższego należy uznać, że dochód uzyskany przez Spółkę ze sprzedaży akcji nie powinien być uwzględniony przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.