Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

sygnatura: IBPP1/443-1724/08/EA

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2009-01-30

Wniosek ORD-IN: [ 1914 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana T., przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2008r. (data wpływu 24 listopada 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 12 listopada 2008r. Wnioskodawca i jego żona, dokonali sprzedaży niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o powierzchni 0,1722 ha oraz udziału wynoszącego 1/2 część w niezabudowanej działce o powierzchni 0,0250 ha za cenę 106.000,00 zł. Powyższa transakcja została objęta aktem notarialnym. Z zaświadczenia z Urzędu Gminy w Ł. wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Ł., wymienione wyżej działki leżą w terenach zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności jednorodzinnej i zagrodowej. Wcześniej bo w 2005r. i 2007r. umowami sprzedaży z dnia 13 października 2005r. oraz 31 stycznia 2007r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali działki położone w L., przeznaczone zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy L. na budownictwo mieszkaniowe - działka zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym, nieoddanym do użytkowania i bez nadanego numeru porządkowego - w stanie surowym zamkniętym oraz działka o powierzchni 0,1107 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w stanie surowym zamkniętym.

Wnioskodawca ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są płatnikami podatku VAT. Nieruchomości, które zostały przez nich zbyte, były przez nich kupione w 2003r. oraz 2005r. stanowiły ich wspólny majątek osobisty (na zasadzie ustawowej wspólności małżeńskiej) i nie były nigdy wykorzystywane do działalności gospodarczej. Od sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca i jego żona uregulowali podatek dochodowy. Podkreślić należy, że nieruchomości nie zostały zakupione do ich dalszej sprzedaży lecz dla celów własnych, a tylko pogorszenie sytuacji materialnej Wnioskodawcy spowodowało konieczność zbycia działek.

Wnioskodawca wnosi o przyjęcie, że wniosek o interpretację prawa podatkowego został zgłoszony przez niego a małżonka Wnioskodawcy była w nim wymieniana gdyż opisane we wniosku transakcje, z uwagi na istniejącą pomiędzy nimi ustawową wspólność małżeńską były dokonywane wspólnie.

Obiekty budowlane objęte transakcjami opisanymi we wniosku, wg PKOB są zaszeregowane w klasie 1110 (sekcja 1, dz. 11, grupa 111, klasa 1110) - budynki mieszkalne jednorodzinne. Oba sprzedane obiekty były trwale związane z gruntem, nie były użytkowane przez Wnioskodawcę gdyż jak zaznaczono we wniosku nie były one wykończone (stan surowy zamknięty), a tym samym nie poniesiono na nie wydatków na ich ulepszenie ani też Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT którego nie było. Wnioskodawca jak zaznaczono wyżej nie użytkował ww. budynków w jakimkolwiek celu w tym w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Budynki w stanie surowym zamkniętym zostały wybudowane przez Wnioskodawcę ze środków własnych oraz pożyczek. Były one budowane dla własnych celów mieszkaniowych w tym dla zabezpieczenia przyszłości potrzeb mieszkaniowych dzieci. Sprzedaż budynków wraz z gruntem nastąpiła przed ich pierwszym zasiedleniem. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych działań służących uatrakcyjnieniu poszczególnych działek. Nieruchomości nie były przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywane gdyż od początku miały służyć do zabudowy na cele mieszkaniowe rodziny. Grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. W okresie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie były z nich czerpane jakiejkolwiek pożytki. Powodem zakupu nieruchomości były plany wybudowania domu dla siebie oraz dzieci a tylko pogorszenie sytuacji materialnej Wnioskodawcy spowodowało konieczność ich zbycia. Wnioskodawcy nie było już stać na wykończenie budynków. Środki uzyskane ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości zostały zużyte na remont zajmowanego przez Wnioskodawcę i jego rodzinę budynku a także na spłatę pożyczek. Część pieniędzy jest zdeponowana na operację, która czeka dziecko Wnioskodawcy. Opisane we wniosku sprzedaże nieruchomości nie zostały opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca nie składał z tego tytułu deklaracji VAT-7 ani VAT-R. Poza opisanymi we wniosku sprzedażami Wnioskodawca nie dokonywał innych sprzedaży. Od żadnej sprzedaży nie był odprowadzany podatek VAT. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż powyższych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, transakcje sprzedaży działek nie są opodatkowane podatkiem VAT. Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz orzecznictwie sądowym w tym miedzy innymi wyroku z dnia 24 kwietnia 2007r. Naczelnego Sadu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I PSK 6053/06, WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06 oraz NSA w Warszawie z dnia 29 października 2007r. sygn. akt I FPS 3/07 (uchylającym wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 lutego 2006r. sygn. akt I SA/Ol 468/07). Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiując działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, operuje zwrotem ,,również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle powołanego wyżej artykułu a także art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - na którą powołują się wyroki NSA, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę jego majątku prywatnego. Majątek ten nabywany był bowiem na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem ,,handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uważa, że przedstawione wyżej transakcje nie podlegają podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r. bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę stan faktyczny zaistniały w okresie od 2005r. do 12 listopada 2008r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 12 listopada 2008r. dokonali sprzedaży niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o powierzchni 0,1722 ha oraz udziału wynoszącego 1/2 część w niezabudowanej działce o powierzchni 0,0250 ha za cenę 106.000,00 zł. Z zaświadczenia z Urzędu Gminy w Ł. wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Ł., wymienione wyżej działki leżą w terenach zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności jednorodzinnej i zagrodowej. Wcześniej bo w 2005r. i 2007r. umowami sprzedaży z dnia 13 października 2005r. oraz 31 stycznia 2007r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali działki położone w L., przeznaczone zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy L. na budownictwo mieszkaniowe o numerach 1583/4 - działka zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym, nieoddanym do użytkowania i bez nadanego numeru porządkowego - w stanie surowym zamkniętym oraz działka o powierzchni 0,1107 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w stanie surowym zamkniętym.

Wnioskodawca ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są płatnikami podatku VAT. Nieruchomości które zostały przez nich zbyte, były przez nich kupione w 2003r. oraz w 2005r. stanowiły ich wspólny majątek osobisty (na zasadzie ustawowej wspólności małżeńskiej) i nie były nigdy wykorzystywane do działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreślił, że nieruchomości nie zostały zakupione do ich dalszej sprzedaży lecz dla celów własnych, a tylko pogorszenie sytuacji materialnej Wnioskodawcy spowodowało konieczność zbycia działek.

Obiekty budowlane objęte transakcjami opisanymi we wniosku, wg PKOB są zaszeregowane w klasie 1110 (sekcja 1, dz. 11, grupa 111, klasa 1110) - budynki mieszkalne jednorodzinne. Oba sprzedane obiekty były trwale związane z gruntem, nie były użytkowane przez Wnioskodawcę gdyż nie były one wykończone (stan surowy zamknięty), a tym samym nie poniesiono na nie wydatków na ich ulepszenie ani też Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT którego nie było. Wnioskodawca jak zaznaczono wyżej nie użytkował ww. budynków w jakimkolwiek celu w tym w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Budynki w stanie surowym zamkniętym zostały wybudowane przez Wnioskodawcę ze środków własnych oraz pożyczek. Były one budowane dla własnych celów mieszkaniowych w tym dla zabezpieczenia w przyszłości potrzeb mieszkaniowych dzieci. Sprzedaż budynków wraz z gruntem nastąpiła przed ich pierwszym zasiedleniem. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych działań służących uatrakcyjnieniu poszczególnych działek. Nieruchomości nie były przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywane gdyż od początku miały służyć do zabudowy na cele mieszkaniowe rodziny. Grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. W okresie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie były z nich czerpane jakiejkolwiek pożytki. Powodem zakupu nieruchomości były plany wybudowania domu dla siebie oraz dzieci a tylko pogorszenie sytuacji materialnej Wnioskodawcy spowodowało konieczność ich zbycia. Wnioskodawcy nie było już stać na wykończenie budynków. Środki uzyskane ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości zostały zużyte na remont zajmowanego przez Wnioskodawcę i jego rodzinę budynku, a także na spłatę pożyczek. Część pieniędzy jest zdeponowana na operację, która czeka dziecko Wnioskodawcy. Opisane we wniosku sprzedaże nieruchomości nie zostały opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca nie składał z tego tytułu deklaracji VAT-7 ani VAT-R. Poza opisanymi we wniosku sprzedażami Wnioskodawca nie dokonywał innych sprzedaży. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym dostawy przedmiotowych nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi w stanie surowym zamkniętym uznać należy za transakcje okazjonalne, czyli takie, które nie były czynione z zamiarem nadania im stałego charakteru, a spowodowane zostały pogorszeniem sytuacji materialnej Wnioskodawcy.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. nieruchomości, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując sprzedaży ww. nieruchomości działał w takim charakterze, w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej, zwłaszcza, że Wnioskodawca nie zamierza ich powtarzać w przyszłości.

Zakupiony grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych, a zarówno nabycia jak i sprzedaże dokonywane były z majątku osobistego (nabycie za środki własne oraz uzyskane z pożyczek) i do majątku osobistego - realizacja własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny. Ponadto środki uzyskane ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości zostały zużyte na remont zajmowanego przez Wnioskodawcę i jego rodzinę budynku a także na spłatę pożyczek. Część natomiast środków zostanie przeznaczona na operację, która czeka dziecko Wnioskodawcy.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy - Pana T.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności, gdy nabycia nieruchomości dokonano z zamiarem lokaty kapitału) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.