Najem wyczerpuje definicję działalności gospodarczej, w związku z czym obroty z najmu lokali należy łączyć z obrotami z działalności gospodarczej.

sygnatura: ITPP1/443-1037/08/BS

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2009-01-27

Wniosek ORD-IN: [ 1400 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2008 r. (wpływ 13 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania obrotu z najmu w składanych deklaracjach dla podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania obrotu z najmu w składanych deklaracjach dla podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu do niego przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości. Nieruchomość ta nie posiada fizycznego podziału, udziały Wnioskodawcy stanowią 25% całości nieruchomości. Poza Wnioskodawcą jest jeszcze trzech innych współwłaścicieli, posiadających udziały po 25%.

Od 5 lat dochody z tej nieruchomości rozliczane były w następujący sposób. Wnioskodawca we własnym imieniu na podstawie upoważnienia pozostałych współwłaścicieli prowadził firmę, której główne źródło przychodu stanowiły przychody z najmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Oprócz tego Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca całe przychody najmu kamienicy firmował własnym imieniem i nazwiskiem, następnie po odliczeniu kosztów utrzymania nieruchomości, rozliczane były dochody według wielkości udziałów poszczególnym właścicielom. Wnioskodawca dokonywał rozliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z najmu całej nieruchomości. W chwili obecnej decyzją wszystkich współwłaścicieli zarząd nad nieruchomością sprawować będzie licencjonowany zarządca nieruchomości. Obejmujący zarząd administrator zamierza zrezygnować z opodatkowania podatkiem od towarów i usług najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, w imieniu wszystkich współwłaścicieli byłyby wystawiane rachunki na cztery nazwiska, a następnie dochody dzielone proporcjonalnie na wszystkich udziałowców, które w dalszej kolejności opodatkowane byłyby jedynie podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadała Pani następujące pytanie:

Czy do momentu przekroczenia w danym roku podatkowym kwoty 50.000 zł z tytułu najmu, można korzystać ze zwolnienia z VAT i nie wykazywać tych przychodów w składanej co miesiąc deklaracji podatkowej z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że statusu podatnika podatku od towarów i usług nie utraci, jako podmiot nadal prowadzący działalność gospodarczą, natomiast dochód z tytułu najmu lokali stanie się prywatnym dochodem Wnioskodawcy, a nie firmy, którą prowadzi i rozlicza podatek od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy jako osoba fizyczna podlega obowiązkowi w podatku od towarów i usług, natomiast z tytułu osobistych przychodów z najmu lokali, nie prowadzi działalności, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy do momentu przekroczenia w danym roku podatkowym kwoty 50.000 zł. najem może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania i nie wykazuje się tego obrotu w deklaracjach składanych co miesiąc z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się między innymi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast według art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 15 ust. 1 wskazanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei art. 113 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

A zatem, do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Zwolnione od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca posiada 25% udziału w nieruchomości, który jest przedmiotem najmu na cele mieszkalne i użytkowe. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii łączenia obrotu uzyskiwanego z najmu z obrotami z działalności gospodarczej i wykazywania ich w deklaracji podatkowej sporządzanej dla podatku od towarów i usług. W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż obroty uzyskiwane ze wskazanych źródeł należy łączyć. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę, iż do momentu przekroczenia w danym roku podatkowym kwoty 50.000 zł z najmu można korzystać ze zwolnienia będąc podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazano wcześniej dla potrzeb podatku od towarów i usług najem wypełnia definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług ma obowiązek wykazywania w składanych deklaracjach VAT-7 obrotu uzyskiwanego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jak i najmu przedmiotowych lokali.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.