Zasadność wystawiania faktury.

sygnatura: ILPP2/443-977/08-2/JK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-01-19

Wniosek ORD-IN: [ 408 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawiania faktury - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku i usług w zakresie zasadności wystawiania faktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiot sprawy dotyczy wystawienia na rzecz Wnioskodawcy, jako osoby fizycznej, faktury VAT na określoną kwotę wraz z kosztorysem amortyzacji urządzeń technicznych przez Odział Terenowy Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, celem pokrycia kosztów użytkowania tych urządzeń kwatery wojskowej, zgodnie z dyspozycją art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych w RP w brzmieniu obowiązującym w okresie 15-23 lipca 2003 r.(t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368 ze zm.) oraz delegację ustawową art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w wyniku której Minister Obrony Narodowej wydał rozporządzenie w sprawie administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi przez WAM (Dz. U. z 2000 r. Nr 40, poz. 471), zmienionego rozporządzeniem z dnia 5 czerwca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 80, poz. 725). Zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, w razie zwolnienia kwatery Odział Terenowy Agencji dokonuje oceny procentowego zużycia urządzeń. Przedmiotowa faktura została złożona do Sądu Rejonowego przez Oddział WAM we wrześniu 2006 r. celem wydania nakazu zapłaty w postępowaniu uproszczonym wobec Zainteresowanego, jako byłego żołnierza zawodowego, któremu na mocy decyzji właściwych władz wojskowych przydzielono kwaterę jako lokal mieszkalny w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej. W tym postępowaniu sądowym wydano nakaz zapłaty, od którego Wnioskodawca złożył sprzeciw, z uwagi na brak podstaw do dochodzenia takich roszczeń na drodze sądowej i sprawa jest na etapie zaskarżania postanowienia sądu na wniosek Zainteresowanego o odrzuceniu pozwu.

Poza różnymi merytorycznymi przesłankami odrzucenia pozwu, wystąpiła przesłanka formalna polegająca na zasadności wystawienia faktury VAT jako dokumentu księgowego nie związanego w żaden sposób z czynnością zwolnienia kwatery.

Wobec braku możliwości uzyskania interpretacji podatkowej w Izbie Skarbowej w Krakowie, niniejsze pytanie zgodnie z pouczeniem zawartym w skierowanym do Wnioskodawcy piśmie, składa on niniejszy wniosek w celu uzyskania interpretacji przepisów podatkowych, którą przedłoży w sądzie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Odział Terenowy Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, jako jednostka Terenowa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, był w świetle prawa podatkowego upoważniony do wystawienia na nazwisko Wnioskodawcy faktury VAT wraz z kosztorysem amortyzacji urządzeń sanitarnych, czy winien to być inny dokument księgowy, np. rachunek, a jeżeli tak, to czy można było taki dokument wystawić po trzech miesiącach od daty zwolnienia kwatery wojskowej przez przekazanie jej za protokołem zdawczo-odbiorczym jednostce WAM pomimo wymogów prawnych Ministra Finansów dotyczących terminów wystawiania faktur...

Zdaniem Wnioskodawcy, Odział Terenowy WAM nie powinien wystawiać na opisaną okoliczność dokumentu w postaci faktury VAT wraz z kosztorysem, wskazując przy tym usługę, której nie ma w przepisach klasyfikacji wyrobów i usług, tzn. za zużycie urządzeń sanitarnych, ani żadnego innego dokumentu. Zawarte w art. 32 ust. 3 ustawy uregulowanie prawne o obciążeniu osoby zwalniającej kwaterę kosztami zużycia urządzeń technicznych winno mieć miejsce wyłącznie w sytuacji zużycia nadmiernego od okresu przewidzianego w przepisach lub w sytuacji zniszczenia urządzeń takich przez użytkownika, co uniemożliwiałoby dalsze korzystanie z nich. Agencja jest podmiotem uprawnionym do zarządzania zasobami lokalowymi wojska oraz prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie cytowanej ustawy. Zgodnie z delegacją ustawową określone zostały przepisy szczegółowe dotyczące prowadzenia gospodarki finansowej WAM. Oznacza to, że w określonym zakresie Agencja ma obowiązek stosowania przepisów podatkowych i przepisów ustawy o rachunkowości. Jeżeli zatem Agencja nalicza amortyzację urządzeń technicznych w administrowanych lokalach stanowiących mienie wojska, to oblicza koszt upoważniający do naliczania odpisów amortyzacyjnych, co ma wpływ na wysokość podatku od działalności gospodarczej. Jeżeli więc następuje zapłata za zużycie urządzeń to mamy do czynienia z nieuprawnionym i nie opodatkowanym przychodem tej jednostki organizacyjnej. Sprawa ta ma poważne znaczenie społeczne, gdyż w skali kraju dotyczy stosunkowo dużej ilości sytuacji, stąd zasługuje na wnikliwe przeanalizowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) (art. 8 ust. 1 ustawy). Jednocześnie art. 8 ust. 3 ustawy stanowi, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosowanie do zapisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z tym przepisem podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (...). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to:

• odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju,
• odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Na podstawie § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ,,FAKTURA VAT".

Powyższe przepisy wskazują, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m.in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w zakresie w jakim realizuje zadania wynikające z ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 ze zm.) mieści się w dyspozycji art. 15 ust. 6 ustawy.

Zadania te realizowane są na zlecenie Ministra Obrony Narodowej, obwarowane są regulacjami ustawowymi (rozporządzeniami). Na sfinansowanie realizacji zadań zleconych z zakresu administracji rządowej (...) oraz pokrycie kosztów związanych z obsługą tych zadań Minister Obrony Narodowej przekazuje dotacje ustalane corocznie w części budżetu państwa, której jest dysponentem - art. 19 ust. 4 ustawy. Ponadto, prawo do zamieszkania w lokalu mieszkalnym Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przyznawane jest decyzją administracyjną, na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (w ramach wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej Prezes Agencji i dyrektorzy oddziałów regionalnych Agencji wydają decyzje administracyjne w sprawach określonych w przepisach tej ustawy, na zasadach i w trybie określonych w kpa). W decyzji też określa się, iż opłaty za używanie lokalu mieszkalnego i opłaty pośrednie z tytułu zajmowania tego lokalu będą naliczane zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 36 cyt. ustawy.

W myśl art. 1a pkt 12 ww. ustawy, przez opłaty za używanie lokalu należy rozumieć świadczenie pieniężne za korzystanie z lokalu mieszkalnego, które obejmuje koszty administrowania, koszty konserwacji, koszty utrzymania technicznego nieruchomości, odpis na fundusz remontowy, koszty utrzymania zieleni, koszty utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, w tym koszty związane z utrzymaniem czystości, koszty energii cieplnej, elektrycznej i wody na potrzeby części wspólnej, zwrot kosztów z tytułu podatku od nieruchomości, opłatę za antenę zbiorczą lub telewizję kablową, opłaty z tytułu legalizacji przyrządów pomiarowych zamontowanych na potrzeby lokalu mieszkalnego oraz opłaty z tytułu użytkowania dźwigu osobowego i konserwacji urządzeń domofonowych.

Mając na względzie fakt, iż Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w zakresie w jakim realizuje zadania wynikające z ustawy o Zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej mieści się w dyspozycji art. 15 ust. 6 ww. ustawy, opłaty pobierane z tytułu zajmowania lokalu nie są obciążone podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, również obciążenie Wnioskodawcy za zużycie urządzeń sanitarnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. W art. 87 § 3 i 4 Ordynacji podatkowej, określono terminy wystawiania rachunków. I tak, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Analiza art. 87 Ordynacji podatkowej wskazuje, że rachunek dokumentuje czynność sprzedaży towarów lub wykonania usługi.

Jak dowiedziono powyżej, w przedmiotowej sprawie nie doszło to tego rodzaju czynności, zatem dokument w postaci rachunku nie znajdzie tu również zastosowania.

Zatem, obciążenie Wnioskodawcy przez Wojskową Agencję Mieszkaniową kosztami zużycia urządzeń nie może być dokumentowane ani fakturą, ani rachunkiem. Może to być zatem każdy inny dokument, np. nota obciążeniowa.

W związku z tym, iż Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w zakresie w jakim realizuje zadania wynikające z ustawy o Zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej mieści się w dyspozycji art. 15 ust. 6 ww. ustawy pytanie - czy można było fakturę (rachunek) wystawić po trzech miesiącach od daty zwolnienia kwatery wojskowej przez przekazanie jej za protokołem zdawczo-odbiorczym jednostce WAM pomimo wymogów prawnych Ministra Finansów dotyczących terminów wystawiania faktur - staje się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) oraz uległy zmianie rozporządzenia Ministra Finansów wydane na podstawie ustawy o podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.