Opodatkowanie przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości należącej do jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie.

sygnatura: ILPP1/443-945/08-4/BP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-12-29

Wniosek ORD-IN: [ 535 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008 r. (data wpływu: 8 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu: 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości należącej do jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości należącej do jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wojewoda D w dniu 12 września 2006 r. wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi dla inwestycji polegającej na budowie obwodnicy miasta L w ciągu drogi ekspresowej S3 w województwie na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział we W na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.). Decyzja stała się ostateczna z dniem 23 listopada 2006 r.

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział we W wnioskiem z dnia 5 października 2008 r. skierowanym do Wojewody D zwróciła się o wydanie decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa, przez Skarb Państwa, prawa własności nieruchomości oraz ustalenie odszkodowania na rzecz Gminy. W dniu 28 marca 2008 r. odbyła się rozprawa administracyjna w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania na rzecz Gminy przy udziale pełnomocników Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad oraz Wójta Gminy. Z rozprawy został sporządzony protokół podpisany przez wszystkich uczestników rozprawy, którzy nie wnieśli zastrzeżeń do wysokości odszkodowania, co zostało potwierdzone również pismem Wójta Gminy z dnia 1 kwietnia 2008 r. znak KNZ. (...).

W dniu 14 kwietnia 2008 r. Wojewoda Dolnośląski wydał decyzję, w której orzekł:

1. o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa, z dniem 23 listopada 2006 r., przez Skarb Państwa, prawa własności nieruchomości położonych na terenie Gminy (...),
2. o ustaleniu odszkodowania za odjęcie prawa własności nieruchomości w wysokości 873 441 zł,
3. o wypłacie odszkodowania na rzecz Gminy przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja podlega wykonaniu.

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono m. in. że w dniu, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej stała się ostateczna (tj. w dniu 23 listopada 2006 r.) nieruchomości stanowiące przedmiot decyzji należały do Gminy. Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, jednostce samorządu terytorialnego za nieruchomości przejęte na własność Skarbu Państwa przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości, ustalonej według stanu na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi. Wartość tę określają rzeczoznawcy majątkowi według zasad, które szczegółowo uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). W myśl § 36 ust. 1 i ust. 2 powołanego rozporządzenia, przy określaniu wartości gruntów przeznaczonych lub zajętych pod drogi publiczne stosuje się podejście porównawcze, przyjmując ceny transakcyjne uzyskiwane przy sprzedaży gruntów odpowiednio przeznaczonych lub zajętych pod drogi publiczne, a w przypadku braku takich cen wartość działek gruntu wydzielonych pod nowe drogi publiczne albo pod poszerzenie dróg istniejących określa się jako iloczyn wartości 1 m² gruntów, z których wydzielono te działki gruntu i ich powierzchni, z tym, że jeżeli przeznaczenie gruntów, z których wydzielono działki pod nowe drogi publiczne albo pod poszerzenie dróg istniejących powoduje, że wartość tych gruntów jest niższa niż wartość gruntów przeznaczonych pod drogi, tak określoną wartość powiększa się o 50%. Do określenia wartości nieruchomości lub ich części nabywanych na cele budowy dróg krajowych powyższe zasady stosuje się odpowiednio, z tym że stan tych nieruchomości przyjmuje się na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi, a ceny na dzień wydania decyzji o odszkodowaniu. Odszkodowanie dla Gminy za odjęcie prawa własności nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe zostało ustalone w oparciu o operaty szacunkowe wyceny nieruchomości sporządzone przez rzeczoznawcę majątkowego. Operaty te spełniają wymogi określone w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenia w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

Odszkodowanie za odjęcie prawa własności nieruchomości Gmina otrzymała w dniu 13 maja 2008 r. od Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział W. Wspomnianą należność Gmina potraktowała jako zapłatę za dostawę gruntu, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% (tereny niezabudowanie o charakterze rolniczym i w części lasy, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ,,Rezerwacja ...").

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktura VAT na powyższą należność została wystawiona po terminie. Uznając, że przekazanie nieruchomości nastąpiło w dniu uprawomocnienia się decyzji, tj. w dniu 2 maja 2008 r., obowiązek podatkowy - stosownie do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - powstał w 7. dniu od dnia wydania nieruchomości (faktura wystawiona po terminie). Gmina wykazała odszkodowanie w deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy polegająca na realizacji uprawnień publicznoprawnych przez Gminę czynność oddania gruntów pod drogę publiczną w zamian za odszkodowanie innemu podmiotowi publicznemu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w kontekście faktu, że przejęcie gruntu przez jeden organ publiczny od innego organu publicznego nie jest typową działalnością gospodarczą...
2. Czy oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego wartość rynkowa gruntu przeznaczonego pod obwodnicę uwzględnia podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na realizacji uprawnień publicznoprawnych przez podmioty powołane do zadań publicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyłączenie czynności publicznoprawnych wynika z art. 15 ust. 6 ustawy towarów podatku od towarów i usług, w którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przepis ten jest odzwierciedleniem przepisów prawa wspólnotowego. Na podstawie przepisu art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych (Dz. Urz. UE L 145.1), nie uznaje się za podatników państwowych, regionalnych i lokalnych organów administracji oraz innych organów podlegających prawu publicznemu w zakresie czynności lub transakcji, w których uczestniczą one jako organy publiczne, nawet jeśli w związku z tymi czynnościami lub transakcjami organy te pobierają opłaty bądź inne należności. Gmina nie działa w charakterze podatnika, albowiem opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega tylko czynność wykonywana przez podatnika, którego zamiarem jest prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od wartości dodanej, podjęta w ramach tej działalności.

Wnioskodawca przytoczył fragment uzasadnienia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 5 listopada 2004 r. znak PP/443/185/04: ,,Dostawą towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jest m. in. przeniesienie z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Z powyższego wynika, iż na podstawie powołanego art. 7 ust. 1 pkt 1 czynność wywłaszczenia nieruchomości dokonywana w drodze decyzji administracyjnej co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym obowiązek podatkowy z tego tytułu może powstać po stronie dotychczasowego właściciela nieruchomości, który z tytułu wywłaszczenia otrzymuje odszkodowanie. Zaznaczyć należy, że zaliczenie tego rodzaju czynności do dostaw towarów nie będzie w większości przypadków znaczyło faktycznego opodatkowania, bowiem wywłaszczenie dotyczy zazwyczaj własności prywatnej. Wobec tego, podmiot pozbawiony własności nie działa w tej sytuacji w charakterze podatnika (...)".

Według Wnioskodawcy analogiczne rozwiązania dotyczą sytuacji, gdy przeniesienie własności nieruchomości następuje z mocy prawa w przypadku nieruchomości zajętych pod drogi publiczne. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przejęcie towaru przez jeden organ publiczny od innego organu publicznego nie jest działalnością sensu stricte ,,gospodarczą" podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 8 października 2007 r., sygn. akt I FPS 2/07 udzielając odpowiedzi na pytanie: ,,Czy przekazanie rzeczy na spłatę zobowiązania podatkowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...", stwierdził, że ,,przekazanie przez przedsiębiorcę Skarbowi Państwa lub jednostce samorządowej towarów w zamian za zaległości podatkowe nie powinno być opodatkowane VAT. Cechą VAT jest ekwiwalentność, a Skarb Państwa nie wykonuje żadnych czynności na rzecz podatnika, jedynie realizuje swoje kompetencje z zakresu władzy publicznej. Nie robi tego w ramach obrotu gospodarczego, z którym VAT jest związany".

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że również w analizowanym przypadku przeniesienie prawa własności nieruchomości nie ma nic wspólnego z obrotem gospodarczym podlegającym podatkowi od towarów i usług. Wzajemne przejęcia majątku pomiędzy organami administracji rządowej oraz samorządowej dokonywane w celu realizacji zadań publicznych nie powinny być traktowane jako obrót gospodarczy opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego wartość rynkowa gruntu przeznaczonego pod obwodnicę uwzględnia podatek od towarów i usług. Otrzymane odszkodowanie zostało pomniejszone o podatek od towarów i usług, który następnie został odprowadzony do Urzędu Skarbowego. Zdaniem Wnioskodawcy organ władzy publicznej, w tym przypadku Wojewoda D, z którego nakazu nastąpiło przeniesienie własności gruntu, powinien wskazać dotychczasowemu właścicielowi gruntu, że przeniesienie własności gruntu z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz wskazać w kwocie odszkodowania wartość netto (podstawę opodatkowania) oraz kwotę należnego podatku we właściwej stawce. Tymczasem w uzasadnieniu decyzji o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa, z dniem 23 listopada 2006 r., przez Skarb Państwa i ustaleniu kwoty odszkodowania za odjęcie prawa własności wskazano, że (...) odszkodowanie powinno odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości, ustalonej według stanu na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji (...) Wartość tę określają rzeczoznawcy majątkowi według zasad określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Sposób określenia wartości gruntów opisano szczegółowo w części F pkt 50 niniejszego wniosku. Rzeczoznawca majątkowy opracowując operat szacunkowy gruntu budowlanego będącego własnością gminy na potrzeby sprzedaży tej nieruchomości oszacowuje jej wartość rynkową, a nie jej cenę sprzedaży. Nie jest on bowiem uprawniony do oceny, czy dana czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o cenach powinien być zawarty w cenie. A właśnie ta cena, czyli należność za dostarczony grunt, jest dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług najistotniejsza. Wnioskodawca sięgnął do artykułu autorstwa E. Rogali, zamieszczonego w czasopiśmie ,,Finanse Komunalne" Nr 7-8/2008, w którym zawarto postulat, żeby oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego wartość rynkowa gruntu budowlanego była zawsze wartością bez podatku od towarów i usług, a zatem wartość rynkową gruntu budowlanego wskazaną przez rzeczoznawcę majątkowego należy bezwzględnie powiększyć o podatek od towarów i usług. Dopiero wówczas będzie ona całkowitą kwotą, której uiszczenia żąda Gmina będąca dostawcą gruntu budowlanego od jego nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Według art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług wymusiła odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

• wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo
• wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) jednostki samorządu terytorialnego korzystają ze zwolnienia od podatku w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy w tym miejscu nadmienić, że kwestia do dnia 30 listopada 2008 r. uregulowana w przytoczonym przepisie z dniem 1 grudnia 2008 r. została zawarta w § 13 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Według art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 220, poz. 1601) do nieruchomości objętych decyzjami o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej, wydanymi na podstawie dotychczasowych przepisów, stosuje się przepisy rozdziału 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych w jego dotychczasowym brzmieniu.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 15 grudnia 2006 r. (obecnie wspomniana ustawa nosi tytuł ,,o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych" - t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna. Stosownie do ust. 3 powołanego przepisu, za nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Następnie Wojewoda, w drodze decyzji, stwierdza nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości, o której mowa w ust. 1, oraz ustala odszkodowanie (art. 14 ust. 4 cyt. ustawy).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że z dniem 23 listopada 2006 r. nastąpiło przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie. We wskazanych okolicznościach ma miejsce dostawa towaru, a odszkodowanie stanowi wynagrodzenie, czyniąc wspomnianą czynność faktycznie odpłatną.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej występuje wojewoda, a nie Wnioskodawca. Przy przeniesieniu z mocy prawa prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych (co Gminie jako jednostce samorządu terytorialnego dawałoby możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na mocy § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług). Z braku jakichkolwiek podstaw do odmiennego traktowania jednostki samorządu terytorialnego oraz pozostałych uczestników obrotu prawnego, należy uznać, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jako podatnik tego podatku.

Powołana przez Wnioskodawcę uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 8 października 2007 r. sygn. akt I FPS 2/07 zawiera rozstrzygnięcie, że przeniesienie prawa własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), a więc nie odnosi się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Reasumując, przeniesienie w zamian za odszkodowanie z mocy prawa prawa własności nieruchomości należącej do Gminy na rzecz Skarbu Państwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem stanowi odpłatną dostawę towarów i mieści się w ramach działalności gospodarczej.

Przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii, czy odszkodowanie wypłacone w zamian za przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów uwzględnia podatek od towarów i usług i stanowi kwotę brutto, czy nie uwzględnia podatku od towarów i usług i stanowi kwotę netto. Strony powinny ewentualnie sięgnąć do odpowiednich przepisów innych gałęzi prawa (np. w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym do przepisów regulujących przygotowanie i realizację inwestycji w zakresie dróg krajowych).

Jednocześnie należy zauważyć, że w analizowanym przypadku można zastosować przez analogię sposób obliczania podatku należnego, uregulowany w art. 85 ustawy o podatku od towarów i usług. Metoda w ,,stu" pozwala na obliczanie podatku należnego, w której podstawą opodatkowania, wbrew zasadzie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, nie jest kwota netto, lecz kwota brutto, czyli cena w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), tj. ,,wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że niniejszą interpretacją indywidualną został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości należącej do jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części wniosku, tj. w zakresie obowiązku wskazania przez wojewodę w decyzji o przyznaniu odszkodowania, czy kwota odszkodowania jest kwotą brutto oraz wysokości podatku od towarów i usług oraz prawidłowości wystawienia przez Gminę faktury VAT na Generalną Dyrekcje Dróg Krajowych i Autostrad Oddział we W zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 29 grudnia 2008 r. znak ILPP1/443/945/08-5/BP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.