Komornik sądowy nie jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości, bowiem dostawa realizowana przez dłużnika nie podlegałaby opodatkowaniu. Komornik nie jest zatem zobowiązany do obliczenia i uiszczenia podatku VAT.

sygnatura: IPPP1-443-47/09-4/JB

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-03-26

Wniosek ORD-IN: [ 305 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku przez komornika sądowego od dokonanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie licytacji publicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku przez komornika sądowego od dokonanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie licytacji publicznej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19.03.2009 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 10 marca 2009 r. znak: IPPP1-443-47/09-2/JB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym. Dorota K dokonała sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości rolnej niezabudowanej o powierzchni 0,31 ha (teren rolny bez prawa do zabudowy) należącej do Juliusza Z, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW. Nieruchomość położona jest w S. Dłużnik Z nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej; nieruchomość nie została nabyta w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej czy rolniczej.

W odpowiedzi na wezwanie Organu, Wnioskodawca uzupełnił, iż na podstawie posiadanych informacji dłużnik Pan Z nie prowadził działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy rozumiany zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11.03.2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji w kwestii obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży w trybie licytacji publicznej tj. czy na organie egzekucyjnym - komorniku - spoczywa obowiązek obliczenia i odprowadzenia w/w podatku.

Zdaniem wnioskodawcy, sądowy organ egzekucyjny nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku dostawy towaru - nieruchomości w trybie licytacji publicznej przeprowadzonej na podstawie przepisów Kodeksu Postępowania Cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy o VAT, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Z powyższej definicji wynika, że za działalność gospodarczą dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły, ale również czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej wykonywane sporadycznie, a nawet jednorazowo - jednak jedynie wtedy, gdy okoliczności wykonywania tych czynności wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż sprzedaż przez komornika sądowego dotyczyła nieruchomości rolnej niezabudowanej, bez prawa do zabudowy, będącej własnością osoby fizycznej. Dłużnik nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej; przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej czy rolniczej. Dłużnik nie prowadził również działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości realizowana przez dłużnika (Pana Juliusza Z) nie nosiłaby znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ponieważ dotyczyłaby majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą ani rolniczą oraz nabytego bez zamiaru wykorzystania go do takiej działalności. Dłużnik nie zostałby uznany za podatnika podatku VAT z tytułu tej sprzedaży, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i transakcja powyższa nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro dłużnik nie miałby obowiązku opodatkowania przedmiotowej transakcji podatkiem od towarów i usług, również dostawa dokonana przez komornika sądowego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, w okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca (komornik sądowy) nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług (w myśl art. 18 ustawy) z tytułu dostawy przedmiotowej nieruchomości, nie jest zatem obowiązany do obliczenia i uiszczenia tego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.