Czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, są czynnościami podlegającymi uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako takie, podlegają opodatkowaniu ww. podatkiem.

sygnatura: ILPP2/443-1053/08-4/EWW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-02-04

Wniosek ORD-IN: [ 1133 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu 20 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca pięć lat temu zakupił 1,063 ha gruntu, który decyzją gminy został podzielony na 12 działek. W sprawie wydany został i zatwierdzony plan zagospodarowania przestrzennego.

Obecnie Zainteresowany stara się sprzedać cztery działki, aby uzyskane z nich fundusze przeznaczyć na remont i rozbudowę swojego domu mieszkalnego.

W opinii Wnioskodawcy, działalność ta nie ma związku z działalnością gospodarczą, a jest typową sprzedażą dokonywaną przez osobę fizyczną.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, iż przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty i w dniu 30 maja 2001 r. została nabyta na potrzeby osobiste. Nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej i nie była przedmiotem umowy najmu i dzierżawy.

Przekwalifikowanie gruntu nastąpiło w 2003 r. przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast jego podział miał miejsce przed sprzedażą, tj. 23 września 2008 r. Działki nie zostały uzbrojone.

W dniu 3 grudnia 2008 r. Wnioskodawca sprzedał jednej osobie dwie niezabudowane działki o łącznym obszarze 1315 m² oraz udział wynoszący 2/12 niezabudowanej działki o obszarze 2162 m², przeznaczonej na drogę dojazdową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność tą należy uznać za powtarzalną i czy należy zakwalifikować ją jako działalność gospodarczą, a co za tym idzie opodatkować podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie jest przedmiotem prowadzonej działalności, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku VAT. Była to sprzedaż z majątku prywatnego z przeznaczeniem uzyskanych funduszy na remont i rozbudowę domu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, podatnikiem jest wyłącznie ,,osoba prowadząca niezależnie od miejsca zamieszkania wszelką działalność gospodarczą, bez względu na cel lub wynik tej działalności". Dyrektywa wiąże VAT z profesjonalnym obrotem gospodarczym, a więc wyklucza z grona podatników osoby fizyczne nie prowadzące takiej działalności. Tym samym, obowiązek podatkowy nie może powstać w sytuacji, gdy czynność dotyczy wyprzedaży osobistego majątku podatnika.

W przedstawionym stanowisku utwierdza Zainteresowanego interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu (decyzja z dnia 6 listopada 2007 r., nr ILPP1/443-89/07-2/TK), dotycząca osoby, która także podzieliła grunt na mniejsze działki i sprzedała kilka z nich z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową. Według organu podatkowego sprzedaż działek z majątku osobistego, nie w ramach działalności gospodarczej, nie narusza obowiązku naliczania VAT.

Także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07) orzekł, że sprzedaż nieruchomości podzielonej na kilka odrębnych działek budowlanych, należącej do majątku osobistego, nie jest profesjonalną działalnością gospodarczą, nie trzeba więc płacić VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do ww. przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami ustawy, dokonywanie dostaw nieruchomości w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, a przedmiot tych dostaw - grunt, jest towarem w pojęciu ustawy. Okoliczności sprawy wskazują, iż Zainteresowany dokonał już sprzedaży dwóch działek oraz udziału 2/12 w kolejnej nieruchomości, który to w myśl obowiązujących przepisów traktowany jest jak sprzedaż gruntu. W chwili obecnej Wnioskodawca stara się dokonać dostawy kolejnych czterech działek, przeznaczonych pod zabudowę. Świadczy to o zamiarze częstotliwego, powtarzalnego wykonywania tych czynności. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonych działań.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż już sama okoliczność podziału nabytej nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje na podjęty zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy, w przeciwnym bowiem razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż działek nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca, wykonuje czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Ponadto, zgodnie z art. 9 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), za podatnika uważa się każdą osobę, która prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty tej działalności.

Definicja ta wprowadza szerokie rozumienie pojęcia "podatnik", którym jest każda osoba prowadząca działalność gospodarczą w dowolnym miejscu, zarówno na terenie Wspólnoty, jak i poza jej granicami.

Treść powyższego przepisu uzależnia posiadanie statusu podatnika od prowadzenia działalności gospodarczej. Termin ten obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Podkreślić należy, że definicja zawarta w art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie uzależnia posiadania statusu podatnika od celu lub wyników prowadzonej działalności gospodarczej, co oznacza, że działalność ta nie musi być ukierunkowana na osiągnięcie zysku.

Dla uznania podmiotu za podatnika, w rozumieniu Dyrektywy, nie ma również znaczenia rezultat prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Podatnikiem będzie więc również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

A zatem, analizując definicje podatnika oraz działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy oraz porównując je do zapisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że przepisy krajowe odwzorowują odpowiednie przepisy Dyrektywy. Nie można zatem uznać za słuszne stwierdzenie, iż ,,Dyrektywa wiąże VAT z profesjonalnym obrotem gospodarczym, a więc wyklucza z grona podatników osoby fizyczne nie prowadzące takiej działalności. Tym samym, obowiązek podatkowy nie może powstać w sytuacji, gdy czynność dotyczy wyprzedaży osobistego majątku podatnika".

Reasumując, dokonane jak i planowane przez Wnioskodawcę czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, są czynnościami podlegającymi uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako takie, podlegają opodatkowaniu ww. podatkiem.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

Dodatkowo informuje się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane przez Zainteresowanego wyroki WSA w W-wie z dnia 18 stycznia 2006 r. sygn. akt III SA/WA/3885/06 oraz NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, wydane zostały w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.