Okazyjna sprzedaż działki budowlanej jest zwolniona z podatku VAT

sygnatura: IBPP1/443-1514/08/AW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-12-23

Wniosek ORD-IN: [ 894 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Małgorzaty K. przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2008r. (data wpływu 7 października 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2008r. (data wpływu 22 grudnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2008r. (data wpływu 22 grudnia 2008r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 10 lipca 2006r. Wnioskodawca został obdarowany przez swoja matkę nieruchomością rolną. W wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, część nieruchomości została przeznaczona pod teren zabudowy mieszkaniowej. Tę część Wnioskodawca podzielił na 9 działek, z czego jedna jest przeznaczona na drogę (jej poszerzenie przewidziane przez plan zagospodarowania przestrzennego). Dwie działki budowlane Wnioskodawca sprzedał jednemu nabywcy i nie odprowadził od tego podatku VAT. Kolejne działki Wnioskodawca zamierza sprzedać w przyszłości.

Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem VAT. Nie prowadzi żadnej działalności rolniczej, a ponadto nie jest i nigdy nie był również rolnikiem ryczałtowym. Grunty te nie są objęte umową najmu bądź dzierżawy. Ze względu na brak możliwości samodzielnego utrzymania i gospodarowania gruntem, został on przekazany do bezczynszowego używania i pobierania pożytków osobie trzeciej. Przychody ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe. Działki w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że przyczyną podziału nieruchomości była niemożność sprzedaży tak dużego areału jednemu nabywcy. Wnioskodawca nie występował o przekwalifikowanie nieruchomości rolnej na tereny budowlane, wyniknęło to z uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego przez gminę. Wnioskodawca nie ma innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży prócz działek opisanych we wniosku. Grunt został przekazany do bezczynszowego używania i pobierania pożytków osobie trzeciej jeszcze przez darczyńcę przed przekazaniem Wnioskodawcy darowizny tj. przed 10 lipca 2006r. i przez cały czas posiadania gruntu przez Wnioskodawcę, był używany przez osobę trzecią. Jednocześnie pismem tym Wnioskodawca wycofał pytanie pierwsze zadane we wniosku ORD-IN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży kolejnych działek Wnioskodawca jest zobowiązany uiścić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość nabyta w drodze darowizny od matki, stanowi majątek własny Wnioskodawcy i nie służy do prowadzenia działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, skoro nie prowadzi on działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a przedmiotem sprzedaży zamierza objąć część swojego majątku osobistego, z przyczyn oczywistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to sprzedaż ta nie będzie stanowić działalności gospodarczej, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla poparcia własnego stanowiska, Wnioskodawca wskazał wyroki NSA z dnia 29 października 2007r. sygn. akt I FSK 3/07, z dnia 24 kwietnia 2007r. sygn. akt I FSK 603/06 i innych wyrokach NSA, które w sposób jednoznaczny odmawiają kwalifikowania sprzedaży majątku osobistego przez osoby fizyczne, jeżeli majątek ten nie służył prowadzeniu działalności gospodarczej i nie został nabyty w celu odsprzedaży w celach zarobkowych, jako działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, dnia 10 lipca 2006r. Wnioskodawca został obdarowany przez swoja matkę nieruchomością rolną. W wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, część nieruchomości została przeznaczona pod teren zabudowy mieszkaniowej. Tę część Wnioskodawca podzielił na 9 działek, z czego jedna jest przeznaczona na drogę (jej poszerzenie przewidziane przez plan zagospodarowania przestrzennego). Dwie działki budowlane Wnioskodawca sprzedał jednemu nabywcy i nie odprowadził od tego podatku VAT. Kolejne działki Wnioskodawca zamierza sprzedać w przyszłości.

Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem VAT. Nie prowadzi żadnej działalności rolniczej, a ponadto nie jest i nigdy nie był również rolnikiem ryczałtowym. Grunty te nie są objęte umową najmu bądź dzierżawy. Ze względu na brak możliwości samodzielnego utrzymania i gospodarowania gruntem, został on przekazany do bezczynszowego używania i pobierania pożytków osobie trzeciej. Przychody ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe. Działki w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi. Przyczyną podziału nieruchomości była niemożność sprzedaży tak dużego areału jednemu nabywcy. Pieniądze ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie występował o przekwalifikowanie nieruchomości rolnej na tereny budowlane, wyniknęło to z uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego przez gminę. Wnioskodawca nie ma innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży prócz działek opisanych we wniosku. Grunt został przekazany do bezczynszowego używania i pobierania pożytków osobie trzeciej jeszcze przez darczyńcę przed przekazaniem Wnioskodawcy darowizny tj. przed 10 lipca 2006r. i przez cały czas posiadania gruntu przez Wnioskodawcę, był używany przez osobę trzecią.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż przedmiotowych gruntów, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonywania transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt (pozostałe sześć z dziewięciu wydzielonych działek), będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, iż wyroki sądów administracyjnych, które zostały powołane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu własnego stanowiska, pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Zauważa się bowiem, że wyroki te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, ponieważ zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i wiążą wyłącznie w tych sprawach, w których zostały wydane. Zauważyć tutaj należy, iż zgodnie z art. 120 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.