Czy od sprzedaży działek budowlanych powstałych na skutek podziału majątku osobistego, jaki stanowiła działka, należy odprowadzić podatek od towarów i usług?

sygnatura: ITPP1/443-831/08/AP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2008-12-17

Wniosek ORD-IN: [ 1292 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

12 marca 1990 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku osobistego działkę rolną, niezabudowaną, o pow. 2,03 ha w miejscowości W. Przedmiotowa nieruchomość nie posiadała jakiegokolwiek uzbrojenia w media. Struktura gleb (kl. IV b i V) ze względów ekonomicznych wykluczała możliwość wykorzystania tej nieruchomości do celów rolniczych. Nie zamierzał Pan zajmować się produkcją rolniczą, z wyjątkiem uprawy niewielkiej działki przeznaczonej pod przydomowy warzywnik. Grunt zakupił Pan z zamiarem wybudowania na nim domu. Wielkość zakupionej nieruchomości znacznie przekraczała Pana potrzeby, gdyż dla ich realizacji wystarczyłaby działka o pow. ok. 1000 m². Jednakże zgodnie z obowiązującym wówczas prawem, nie można było rozdrabniać gruntów rolnych, na działki mniejsze niż 2 ha. Nosząc się z zamiarem pobudowania na tym gruncie domu (budynku mieszkalnego), w 1990 roku doprowadził Pan energię elektryczną do działki, a w 1994 roku (wspólnie z dwoma sąsiadami) doprowadził Pan sieć wodociągową. Po dokonaniu zakupu przedmiotowych gruntów, nie podejmował Pan wraz z żoną żadnych działań w zakresie gospodarczego wykorzystania tychże gruntów. Źródłem utrzymania Pana i żony jest emerytura pobierana z tytułu wcześniejszego wykonywania pracy zawodowej, niezwiązanej z prowadzeniem działalności rolniczej. Nadmienił Pan, że nigdy ani żona, ani Pan nie należeliście do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, do której (na mocy stosownych przepisów) zobligowani są należeć rolnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie produkcji roślinno-zwierzęcej. Grunty działki nr 88/5 od ich zakupu do chwili obecnej (za wyjątkiem powierzchni traktowanej jako warzywnik stanowiący ok. 50 m²) leżały i leżą odłogiem. W 1997 roku przystąpił Pan do budowy, na ww. działce budynku mieszkalnego, który został przez Pana zamieszkany w 2002 roku. W międzyczasie zmieniły się plany zagospodarowania przestrzennego dla gminy. Przedmiotowe grunty rolne (działka nr 88/5) stały się gruntami budowlanymi. W 2006 roku dokonał Pan podziału gruntów okalających Pana dom na 15 działek, z których 11, uzyskując decyzję o warunkach zabudowy, stało się działkami budowlanymi. Jedną z nich sprzedał Pan w 2006 roku, drugą - w 2007 roku. Pozostałe 9 działek zamierza Pan sprzedawać w bliżej nieokreślonej przyszłości. Zaznaczył Pan, że dokonując zakupu w 1990 roku działki nr 88/5 w miejscowości Wiślinka, nie planował Pan jej wykorzystania w celach handlowych, tj. jej podziału i dalszej odsprzedaży, lecz zamierzał Pan pobudować tam dom i się w nim osiedlić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek budowlanych powstałych na skutek podziału majątku osobistego, jaki stanowiła działka nr 88/5, należy odprowadzić podatek od towarów i usług...

Pana zdaniem od sprzedaży działek budowlanych, powstałych na skutek podziału przedmiotowego gruntu nie powinien być pobierany podatek od towarów i usług, albowiem sprzedaż taka jest sprzedażą dokonywaną z majątku osobistego. Nieruchomość ta została nabyta przez Pana i jego żonę, wyłącznie na własne potrzeby i w momencie zakupu nie była przeznaczona do działalności handlowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez podmiot będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy - i przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 cyt. ustawy (w tym przypadku sprzedaż działek).

W kontekście powyższego zauważyć należy, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w sposób jednorazowy jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji pojęcia ,,zamiar". W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji ,,zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Z grona podatników nie wyłącza się osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

Zatem dostawę towarów uznaje się za działalność gospodarczą, jeżeli w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie (częstotliwie). Przez zamiar częstotliwego wykonywania czynności należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czas i okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność tych czynności.

Z treści złożonego wniosku wynika, że podzielił Pan nabytą nieruchomość gruntową na mniejsze działki. Okoliczność podziału niezabudowanej nieruchomości gruntowej, na mniejsze działki świadczy, że Wnioskodawca powziął zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Biorąc pod uwagę przytoczoną wyżej definicję działalności gospodarczej należy uznać, że zamierzona transakcja spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym, brak jest podstaw prawnych do uznania, że planowana sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że intencją ustawodawcy było opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Jak wskazał Pan, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że przedmiotowe grunty są gruntami budowlanymi.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a dostawa działek wydzielonych z zakupionej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Zaznacza się, iż w odniesieniu do tego samego gruntu (działka o pow. 2,03 ha, o nr 88/5) tut. organ wydał interpretację indywidualną z dnia 15 listopada 2007 r., nr ITPP1/443-261/07/MN, w której przesądził w odmiennie przestawionym stanie faktycznym, że planowana dostawa działek, wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w działalności rolniczej, winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko to zostało podtrzymane w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 622/08 z dnia 16 września 2008 r. , oddalającym skargę na ww. interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje