Czy z tytułu dzierżawy lub sprzedaży nieruchomości innych niż rolne i leśne Wspólnota staje się podatnikiem VAT?Czy wspólnota oraz spółka powołana do zagospodarowania jej majątku podlega rejestracji na podstawie przepisów o identyfikacji podatników?

sygnatura: IBPP3/443-708/08/KO

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-12-12

słowa kluczowe:

podatnik

Wniosek ORD-IN: [ 1611 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Leśno-Pastwiskowej przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008r. (data wpływu 9 października 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2008r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 grudnia 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Leśno-Pastwiskowa działająca na podstawie statutu w oparciu o ustawę z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych posiada grunty leśne, lasy, pastwiska i łąki oraz grunty budowlane. Majątkiem wspólnoty gospodaruje Spółka, utworzona zgodnie z ww. przepisami, zarejestrowana przez Wójta Gminy. Posiada ona osobowość prawną i nie podlega rejestracji w KRS. Została utworzona na podstawie uchwały osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej podjętej na ogólnym zebraniu założycielskim w dniu 28 marca 1965r. w oparciu o ustawę z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963r. Nr 28 poz. 169). Przedmiotem działalności wspólnoty jak stanowi statut spółki jest sprawowanie zarządu nad wspólnotą i jej racjonalne zagospodarowywanie. Wspólnota działa na zasadzie rozrachunku gospodarczego w myśl zasady samorządności, samodzielności i samofinansowania przy ograniczeniach wynikających wyłącznie z treści bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Na podstawie art. 17 ust 6 ustawy z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych a także zgodnie ze statutem wspólnoty, fundusze wspólnoty powstają z własnych środków tj. z działalności gospodarczej i dochodów z majątku wspólnoty z pożyczek i wpływów ze sprzedaży lub zamiany składników majątkowych wspólnoty. Gospodarując majątkiem wspólnoty, spółka zamierza:

1. dokonać sprzedaży gruntów rolnych, leśnych, budowlanych,
2. dzierżawić grunty rolne, leśne, budowlane,
3. dokonywać podziału zysku wspólnoty pomiędzy jej członków.

Wspólnota na dzień obecny nie jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym oraz nie posiada numeru NIP.

Wspólnoty gruntowe uregulowane ustawą z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm. ) obejmują nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne. Mają one służyć zaspokojeniu wspólnych potrzeb uprawnionych do udziału w tych wspólnotach osób fizycznych lub prawnych posiadających gospodarstwa rolne. Z istoty i charakteru wspólnoty gruntowej wynika, iż zbliżona jest do współwłasności, jest to jednak współwłasność szczególna, rządząca się własnymi przepisami. Wspólnoty gruntowe nie mogą być dzielone pomiędzy uprawnionych do udziału w tych wspólnotach (art. 5 ustawy) a właściwe zagospodarowanie gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty oraz zarząd nieruchomościami wspólnoty sprawuje utworzona w tym celu spółka. I tylko spółka może dokonać zbycia wspólnego gruntu. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, zbycie, zamiana, jak również przeznaczenie na cele publiczne lub społeczne wspólnot gruntowych lub ich części oraz zaciąganie pożyczek pieniężnych przez spółkę może nastąpić tylko za zgodą właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w razie zbycia wspólnoty gruntowej na rzecz Państwa, jak również w razie zamiany gruntów wchodzących w skład wspólnoty na grunty państwowe.

Wezwaniem z dnia 25 listopada 2008r. tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez wskazanie:

- kto będzie zawierał umowy o oddanie w dzierżawę gruntów rolnych, leśnych i budowlanych,

kto będzie występował jako zbywca gruntów rolnych, leśnych i budowlanych w akcie notarialnym.

Wnioskodawca pismem z dnia 8 grudnia 2008r. uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

W zakresie umów dzierżawy gruntów rolnych, leśnych i budowlanych, jak też w zakresie umów sprzedaży gruntów rolnych, leśnych i budowlanych, Wspólnotę Leśno - Pastwiskową reprezentuje Spółka zarządzająca Wspólnotą. Spółkę tę reprezentuje Zarząd. Natomiast stroną umowy jest Wspólnota Leśno - Pastwiskowa.

Wynika to z art. 14 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych:

Art. 14 ust. 1 - Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Ust. 2 - Utworzenie spółki następuje w drodze uchwały powziętej większością głosów uprawnionych do udziału we wspólnocie przy obecności przynajmniej ich połowy.

Ust. 3 - jeżeli w skład wspólnoty wchodzą również lasy, grunty leśne lub nieużytki przeznaczone do zalesiania (art. 6 ust. 2), do zagospodarowania takich gruntów może być utworzona odrębna spółka.

Spółka ta posiada osobowość prawną i działa na podstawie statutu. Zgodnie z § 5 statutu Spółki przedmiotem jej działalności jest sprawowanie zarządu nad wspólnotą i jej racjonalne zagospodarowanie. Zatem jedynie dzierży majątkiem wspólnoty za wspólnotę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy z tytułu dzierżawy lub sprzedaży nieruchomości innych niż rolne i leśne Wspólnota staje się podatnikiem VAT...

Czy wspólnota oraz spółka powołana do zagospodarowania jej majątku podlega rejestracji na podstawie przepisów o identyfikacji podatników...

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Towarami natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Należy jednak pamiętać, że nie w każdym przypadku sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu. Biorąc bowiem pod uwagę definicję podatnika, która zawarta została w art. 15 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności wykonywane w ramach tzw. obrotu profesjonalnego. Jeżeli grunt wspólnoty służy realizacji jej celów statutowych, to okoliczność ta wyłącza sprzedaż nieruchomości wspólnoty z zakresu działania ustawy o VAT. Istotne jest, aby przez cały czas posiadania nieruchomości gruntowej wspólnota wykazywała zamiar wykorzystywania jej jako majątku służącego realizacji celów statutowych wspólnoty. Zbycie takiego gruntu nie będzie opodatkowane, gdyż w tym zakresie sprzedający nie działa jako podatnik VAT, a więc nie jest to dostawa towaru dokonywana przez podatnika. Także sprzedaż gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie podlega opodatkowaniu. Jest to nadal działalność statutowa wspólnoty nie mająca cech działalności profesjonalnej.

Gdyby nawet uznać, że tego typu czynności podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zważyć należy, że objęte byłyby zwolnieniem, pod pewnymi warunkami. Ustawodawca postanowił bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, że dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę objęta jest zwolnieniem z opodatkowania. Ze zwolnienia korzystają więc grunty rolne, leśne oraz inne grunty nieprzeznaczone pod zabudowę, a o charakterze tych gruntów decydować będzie plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru.

O rodzaju gruntu decyduje ewidencja prowadzona na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Użytki gruntowe na podstawie tego rozporządzenia zostały podzielone na następujące grupy:

1. użytki rolne,
2. grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,
3. grunty zabudowane i zurbanizowane,
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu,
5. nieużytki, oznaczone symbolem "N",
6. grunty pod wodami,
7. tereny różne oznaczone symbolem "Tr".

Zwolnione z opodatkowania będą więc m.in. obszary rolne, leśne i pod stawami.

Co do zasady opodatkowaniu VAT podlega np. sprzedaż gruntu, który wprawdzie został zaewidencjonowany jako teren leśny, lecz z planu zagospodarowania przestrzennego wynika przeznaczenie go pod zabudowę. Warto jednak zwrócić uwagę, że opodatkowaniu nie podlega dostawa gruntów przez wspólnotę, które nawet potencjalnie mogą stanowić tereny budowlane. Kluczową rolę w tej kwestii odgrywa bowiem nie tylko miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który określa przeznaczenie terenu, lecz ustawowy i statutowy cel istnienia wspólnoty. Wynika to również z faktu, że działalność wspólnoty to działalność statutowa wykonywana wyłącznie na rzecz członków wspólnoty.

Powyższe uwagi co do charakteru czynności prawnych wspólnoty w kontekście ustawy o VAT odnoszą się także do usług dzierżawy gruntów wspólnoty. Wspólnota oraz spółka gospodarująca jej mieniem jest swoistą organizacją członkowską. Jej działalność jest więc objęta zwolnieniem z załącznika nr 4 poz. 10 do ustawy o VAT (Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)

Mając na uwadze, że wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest podatnikiem VAT i nie podlega obowiązkowi rejestracji NIP. Wynika to wprost z ustawy o identyfikacji podatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie ,,podatnika" i ,,działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

W świetle powyższego także w sytuacji gdy dzierżawa gruntu, stanowiącego towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, będzie stanowiła ciągłe pobieranie pożytków z rzeczy (choćby na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem) czynność tę należy uznać za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym stroną umowy dzierżawy i sprzedaży gruntów rolnych, leśnych i budowlanych będzie Wspólnota Leśno - Pastwiskowa reprezentowana przez Spółkę zarządzającą Wspólnotą.

Spółka utworzona w trybie art. 14 ustawy z dnia 23 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty, zamierza dzierżawić i sprzedawać grunty rolne, leśne i budowlane.

Powołana spółka ma charakter osoby prawnej, działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków Spółki oraz organy Spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 i 16 ustawy). Istotny jest również przepis art. 19 ustawy, w myśl którego przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, ze powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Z przepisów cyt. ustawy wynika nadto, że wspólnota gruntowa może działać tylko w ramach utworzonej spółki. Skoro więc uprawnienie do działania na zewnątrz należy do statutowych organów spółki, zatem dostawy gruntów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz dzierżawy gruntów, w rozumieniu art. 8 ust. 1 dokonuje Spółka będąca podatnikiem podatku VAT, zaś zbywana lub dzierżawiona nieruchomość gruntowa stanowi składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym dzierżawa i sprzedaż gruntów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP). Stosownie do ust. 2 i 3 powołanego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych - podmioty te również otrzymują NIP.

Jednocześnie należy nadmienić, iż na podstawie art. 5 ust. 1 ww. ustawy o ewidencji podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia ewidencyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Wynika z tego, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest np. podatnikiem podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie P poprzez jego NIP i nazwę.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym ( Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623 ze zm.)

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że utworzona przez wspólnotę Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem podlega obowiązkowi ewidencyjnemu i uprawniona jest do otrzymania numeru NIP.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca winien dokonać zgłoszenia rejestracyjnego niezależnie od obowiązku rejestracyjnego w podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, ze opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego oraz zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku z dnia 8 października 2008r. stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.