VAT - w zakresie najmu nieruchomości

sygnatura: IPPP2/443-1359/08-2/MS

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2008-11-25

Wniosek ORD-IN: [ 336 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2008r. (data wpływu 09 września 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie najmu nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 września 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Posiadamy wraz z żoną lokal użytkowy w K jako współwłasność małżeńską. Oboje mieszkamy i pracujemy za granicą i ze względu na przepisy podatkowe jesteśmy uznani za osoby posiadające miejsce zamieszkania za granicą. W czerwcu 2008 oboje z żoną (oboje jesteśmy stroną wynajmującą tej umowy) zawarliśmy umowę najmu tegoż lokalu użytkowego z firmą która jest zarejestrowana jako podatnik VAT. Ze względu na zamieszkanie za granicą podatek od dochodu z najmu rozliczamy w I US w Katowicach a podatek VAT w II US w Warszawie. Do I US w Katowicach, który jest właściwy dla podatki dochodowego od najmu ze względu na położenie nieruchomości wraz z powiadomieniem o wyborze metody opodatkowania dochodów z najmu złożyłem oświadczenie o rozliczaniu podatku dochodowego z najmu przez jednego z małżonków, tak abym osobiście mógł rozliczać nasze wspólne dochody ze wspólnej nieruchomości.

W trakcie rejestracji VAT, oprócz niezbędnej dokumentacji, przesłałem do II US w Warszawie właściwego dla podatku VAT dla osób mieszkających za granicą kopie oświadczeń złożonych w I US małżonków z najmu wspólnego lokalu, to w interpretacji utarło się iż nie ma przeciwwskazań aby takie rozliczenie było dokonywane przez jednego z małżonków. Faktury za czynsz najmu wystawiam na swoje imię i nazwisko i adres zamieszkania za granicą, na pełną kwotę czynszu tak aby moje dane z faktury zgadzały się z danymi z rejestracji VAT. Faktury są wysyłane listem poleconym. Wnioskodawca powołuje się we wniosku na rozmowę telefoniczna z Krajowym Biurem Informacji Podatkowej - brak bezpośredniego przepisu w ustawie o VAT, który by zezwalał na rozliczanie VAT przez jednego z małżonków z najmu wspólnego lokalu, to w interpretacji utarło się iż nie ma przeciwwskazań aby takie rozliczenie było dokonywane przez jednego z małżonków w myśl idei, iż w tym przypadku ustawa o VAT niejako kopiuje rozwiązania że ustawa o podatku od osób fizycznych i zezwala na powyższy sposób rozliczania podatku VAT od najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle powyższych okoliczności dozwolone jest aby jeden z małżonków rozliczał VAT od najmu nieruchomości w imieniu małżeństwa, tak aby nie było konieczności rejestracji VAT drugiego z małżonków ...

Czy w przypadku gdy jeden z małżonków rozlicza podatek VAT od najmu nieruchomości, wystawca faktury powinien być tylko ten, który rozlicza VAT czy oboje małżonków ...

Zdaniem wnioskodawcy: stanowisko jest zgodne z telefoniczną interpretacją Krajowej Informacji Podatkowej, tzn. nie ma przeciwwskazań aby tylko jeden z małżonków mógł rozliczać VAT od wspólnie zawartej umowy najmu nieruchomości będącej wspólną własnością małżeństwa, ponieważ jest to rozwiązanie spójne z przepisami o rozliczaniu dochodów osobistych z najmu przez jednego z małżonków. Dodatkowo, w przypadku gdyby rozliczanie VAT przez jednego z małżonków było niedozwolone, powodowałoby to utrudnienia proceduralne w postaci konieczności wystawiania dwóch faktur na połowę kwoty czynszu każda, rejestrowania obojga małżonków osobno jako płatników VAT, osobnego rozliczania połowy dochodów z nieruchomości co by było także niespójne ze wspólnym rozliczaniem podatku dochodowego od wspólnej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem lokalu użytkowego w K. Pomiędzy małżonkami istnieje współwłasność małżeńska. Wnioskodawca wraz z żoną, podpisali w czerwcu 2008r. umowę najmu tego lokalu użytkowego z firmą która jest podatnikiem VAT.

Jak wynika z treści przepisu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Skoro umowę najmu zawarło obydwoje małżonków, podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów z tytułu zawartej umowy najmu jest każdy z małżonków w swojej części.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł.

Dopiero w momencie przekroczenia przez każdego z małżonków odrębnie kwoty limitu 50.000 zł., o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów lub w przypadku osób rozpoczynających działalności gospodarczej, kwoty ww. limitu wyliczonej w proporcji do okresu prowadzonej działalności - wg zasad o których mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów, tracą oni prawo do dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia wlicza się również inne, ewentualne wykonywane opodatkowane czynności przez każdego z małżonków. Może wystąpić sytuacja kiedy opodatkowaniu podatkiem VAT będzie podlegała tylko połowa czynszu w przypadku kiedy tylko jeden z małżonków nie może korzystać ze zwolnienia z VAT np. w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej).

Tak więc w zaistniałej sytuacji skoro umowę najmu zawarł Wnioskodawca oraz jego żona, podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu jest każdy z małżonków w swojej części.

Należy w tym miejscu stwierdzić, iż złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z najmu w całości przez jednego z małżonków, bądź jego brak, nie rozstrzyga o tym, któremu z małżonków przysługuje przymiot bycia podatnikiem podatku od towarów i usług.

Reasumując, czynności najmu lokalu użytkowego, w sytuacji gdy przedmiotową umowę najmu podpisał Wnioskodawca wraz z żoną, czynności najmu podlegają opodatkowaniu u każdego z małżonków, ponieważ są oni podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu tych czynności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.