Sprzedaż gruntu budowlanego zakupionego jako gospodarstwo rolne (nieuprawiane przez Wnioskodawcę), podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Sprzedaż gruntu budowlanego otrzymanego przez Wnioskodawcę w drodze umowy dożywocia, nie podlega opodatkowaniu.

sygnatura: IBPP1/443-792/08/AW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-08-07

Wniosek ORD-IN: [ 846 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Anny B. przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2008r. (data wpływu 26 maja 2008r.), uzupełnione pismem z dnia 11 lipca 2008r. (data wpływu 15 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 lipca 2008r. (data wpływu 15 lipca 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 lipca 2008r. nr IBPP1/443-792/08/AW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 2002r., na podstawie umowy kupna-sprzedaży, Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 1,0165 ha. W dniu 18 stycznia 2006r. Wnioskodawca dokonał zbycia tejże nieruchomości również na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Środki finansowe uzyskane na skutek tejże transakcji Wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe.

Ponadto w dniu 29 maja 2002r., na podstawie umowy dożywocia, Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 1,9679 ha. Gospodarstwo to również zbył na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego. Transakcja została dokonana w dniu 23 marca 2007r. Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży - podobnie jak w poprzednim przypadku - zostały przeznaczone na budowę własnego budynku mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.
2. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.
3. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, sprzedane działki miały charakter budowlany i zostały zbyte w całości.
4. w momencie sprzedaży grunty były niezabudowane.
5. Grunty sprzedane nie były użytkowane.
6. Grunty sprzedane nigdy nie były przedmiotem umów i dzierżawy.
7. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.
8. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych gruntów.
9. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Sprzedane grunty nie służyły działalności rolniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonane czynności polegające na sprzedaży gospodarstw rolnych położonych na terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż ich zbycie nie miało na celu wzbogacenia się i osiągnięcia zysku, a jedynie poprawę własnej sytuacji mieszkaniowej. Dokonywane przez Wnioskodawcę czynności miały charakter incydentalny, nie prowadzi on bowiem działalności gospodarczej. Działanie Wnioskodawcy nie było czynione z zamiarem jego powtarzania, a Wnioskodawca nie zmierza do nadania mu stałego charakteru. Zatem, w przekonaniu Wnioskodawcy, dokonane czynności nie mogą być uznane za działalność gospodarczą. Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotowych działek z majątku osobistego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy). Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w dniu 17 stycznia 2002r. Wnioskodawca zakupił gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 1,0165 ha, które sprzedał w dniu 18 stycznia 2006r. Z uzupełnienia wniosku wynika, że gospodarstwa tego nie użytkował jednak rolniczo, nie uprawiał i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Sprzedane grunty nie służyły działalności rolniczej. Działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Po uzyskaniu w planie zagospodarowania przestrzennego statusu budowlanych, zostały zbyte w całości co wskazuje na handlowy cel nabycia tych gruntów. Powyższe wskazuje na to, że sprzedaż w dniu 18 stycznia 2006r. gruntu zakupionego w dniu 17 stycznia 2002r. należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazane wyżej fakty wskazują bowiem bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym -w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 29 maja 2002r., na podstawie umowy dożywocia, Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 1,9679 ha. Gospodarstwo to zbył na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego. Transakcja została dokonana w dniu 23 marca 2007r.

W kontekście powołanych wcześniej przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, okoliczności towarzyszące dokonanej w dniu 23 marca 2007r. dostawie przez Wnioskodawcę gruntu otrzymanego w dniu 29 maja 2002r. na podstawie umowy dożywocia, nie wskazują natomiast, iż miałaby ona być czyniona z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Sprzedaż w 2007r. gospodarstwa rolnego (które zmieniło swoje przeznaczenie według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na grunty budowlane) nabytego w formie umowy dożywocia w 2002r., nie dowodzi, by zbyte grunty zostały nabyte z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Stanowiły majątek osobisty, który nigdy nie służył prowadzeniu działalności gospodarczej, nie był także wykorzystywany pod uprawy rolnicze.

Wnioskodawca podał bowiem, że według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, sprzedane grunty miały charakter budowlany i zostały zbyte w całości. W momencie sprzedaży grunty były niezabudowane. Grunty sprzedane nie były użytkowane, nigdy też nie były przedmiotem umów i dzierżawy. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Ponadto nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Sprzedane grunty nie służyły działalności rolniczej.

W świetle powyższego sprzedaż przedmiotowych gruntów, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym przypadku uznać za podmiot działający jako podatnik podatku VAT, a okolicznościom dokonania transakcji nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając powyższe grunty skorzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że zbycie przez Wnioskodawcę w dniu 18 stycznia 2006r. na podstawie umowy sprzedaży gruntu nabytego w dniu 17 stycznia 2002r. na podstawie umowy kupna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%, dokonywana jest bowiem, w ocenie tut. organu, w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT i nie korzysta ze zwolnienia.

Natomiast zbycie w dniu 23 marca 2007r. na podstawie umowy sprzedaży gruntu nabytego w dniu 29 maja 2002r. na podstawie umowy dożywocia nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż było dokonywane w ramach prawa Wnioskodawcy do rozporządzenia własnym majątkiem nie nabytym w celach handlowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.