opodatkowanie sprzedaży gruntów innej firmie, planującej przeznaczenie ich pod zabudowę.

sygnatura: IBPP1/443-1116/08/ES

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-08-06

słowa kluczowe:

działki, grunt niezabudowany, sprzedaż gruntów

Wniosek ORD-IN: [ 2157 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2008r. (data wpływu 13 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów innej firmie, planującej przeznaczenie ich pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów innej firmie, planującej przeznaczenie ich pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą jest właścicielem kilkunastu niezabudowanych nieruchomości gruntowych. Przedmiotem działalności jest zakup i sprzedaż nieruchomości. Na żadnej z posiadanych nieruchomości Wnioskodawca obecnie nie prowadzi i nie prowadził żadnej działalności (w tym także rolniczej). Nieruchomości te położone są na terenie miasta Ł. Wnioskodawca zamierza sprzedać niektóre z posiadanych nieruchomości dla innego podmiotu gospodarczego. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży są oznaczone w ewidencji budynków i gruntów jako użytki rolne (w przeważającej części), grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, nieużytki. W stosunku do sprzedawanych nieruchomości nie zostały również wydane jakiekolwiek decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przedmiotowe nieruchomości były objęte w całości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Ł., obowiązującym na mocy uchwały Rady Miejskiej w Ł. z dnia 2 czerwca 1993r., który przewidywał, że nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę były przeznaczone pod zabudowę, w tym:

• tereny mieszkaniowe;
• pod budowę trasy klasy GP (ulicę),
• tereny otwarte z zadrzewieniami, z dopuszczeniem zabudowy rezydencjonalnej.

Wyżej wymieniony plan miejscowy, zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), utracił jednak swoją ważność z dniem 1 stycznia 2004r.

Cały teren posiadany przez Wnioskodawcę jest objęty natomiast uchwałą Nr XL/771/2000 Rady Miejskiej w Ł. z dnia 24 maja 2000r. o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Ł. położonej w rejonie ulic S. i O. oraz doliny rzeki Ł. Warto przy tym wskazać, że przedmiotowa uchwała Rady Miejskiej została podjęta na podstawie wniosku innego podmiotu o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, złożony jeszcze w 1998r. Jak stanowi § 3 tej uchwały, przedmiotem ustaleń planu będzie przeznaczenie, funkcja i sposób zagospodarowania obszaru dla realizacji wielofunkcyjnego zespołu usługowo-handlowego, ochrona doliny rzeki Ł. oraz korekta układu komunikacyjnego. W związku z postępowaniem prowadzonym w celu przystąpienia do sporządzania tego planu miejscowego Wojewoda wydał decyzję (z dnia 12 marca 2002r.), na mocy której wyraził zgodę na przeznaczenie przedmiotowych terenów na cele nierolnicze. Decyzja Wojewody została wydana na wniosek złożony przez Zarząd Miasta Ł. (wniosek z 23 kwietnia 2001r.). Jednak do dnia składania niniejszego wniosku nie zapadła uchwała o przyjęciu tego planu przez Radę Miejską i plan ten nie wszedł w życie.

Wobec powyższego nieruchomości objęte wnioskiem nie są obecnie objęte żadnym planem zagospodarowania przestrzennego, a określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy tego terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy na wniosek złożony przez inwestora.

Posiadane przez Wnioskodawcę nieruchomości były nabywane w latach 2007-2008 w celu ich późniejszego przeznaczenia pod zabudowę. Zadaniem Wnioskodawcy miało być nabycie przedmiotowych nieruchomości, doprowadzenie do uchwalenia nowego planu miejscowego (teren pod budowę centrum usługowo-rekreacyjno-handlowego) i w konsekwencji sprzedaż tych nieruchomości dla inwestora.

Wnioskodawca zauważa, że pomimo braku uchwalenia na dzień dzisiejszy nowego Studium uwarunkowań, przedmiotowe nieruchomości są objęte w całości obowiązującym na mocy uchwały z dnia 3 kwietnia 2002r. (LXXVII/1793/02) ,,Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Ł.".

W piśmie Urzędu Miasta Ł. z dnia 5 marca 2008r. ws. wypisu i wyrysu ze Studium uwarunkowań stwierdza się, że "Przedmiotowe tereny objęte są uchwałą nr XL/771/2000 Rady Miejskiej w Ł. z dnia 24 maja 2000r. o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Ł. w rejonie ulic S. i O. oraz doliny rzeki Ł. Przedmiotem ustaleń planu będzie przeznaczenie, funkcja i sposób zagospodarowania obszaru dla realizacji wielofunkcyjnego zespołu usługowo-handlowego, ochrona rzeki Ł. oraz korekta układu komunikacyjnego".

Jak wynika z wyrysu i wypisu do Studium uwarunkowań, nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę znajdują się w przeważającej części na terenach oznaczonych jako tereny strefy niezurbanizowanej NA - wolne od zabudowy lub zabudowane w stopniu znikomym i przeznaczone do przyszłej urbanizacji także na zasadach (określonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego) związania możliwości inwestowania ze spełnieniem istotnych warunków służących optymalizacji efektu procesów realizacyjnych.

W pozostałej części nieruchomości te znajdują się na terenach strefy niezurbanizowanej, naturalnej (N), która ze swej istoty nie jest terenem budowlanym i obowiązuje w nim zakaz wszystkich form zabudowy, w tym także służących czasowemu użytkowaniu terenów.

W ramach kategorii NA zostały wyróżnione:

• wolne od zabudowy tereny strefy niezurbanizowanej, których pełne udostępnienie do celów zabudowy (wraz z określeniem przeznaczenia i intensywności zagospodarowania) powinno nastąpić wyłącznie w ramach zorganizowanych form działań inwestycyjnych obejmujących w szczególności wyposażenie i urządzenie układu terenów publicznych; warunkiem inwestowania w strefie jest wyprzedzająca budowa systemów kanalizacji;
• tereny zieleni;
• tereny stwarzające (w przewadze) różnorodne formy zagrożeń dla środowiska przyrodniczego i krajobrazu otwartego, wymagające działań dla rehabilitacji i rewaloryzacji otoczenia oraz przywrócenia ładu przestrzennego (w granicach strefy niezurbanizowanej N).

Natomiast w strefie N znajdują się tereny dolin rzecznych, wymagających bezwzględnej ochrony przed zabudową i formami zagospodarowania konfliktowymi z warunkami środowiska przyrodniczego.

Przy czym należy podkreślić, że brak jest jasnego (precyzyjnego) podziału, w jakiej części nieruchomości są przeznaczone pod zabudowę (tereny strefy NA), i podział ten jest bardzo trudno mierzalny.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że zapisy Studium uwarunkowań są na tyle ogólne, że brak jest możliwości precyzyjnego określenia zakresu (obszaru) obowiązywania (na poszczególnych nieruchomościach) przeznaczenia danego terenu wynikającego ze Studium uwarunkowań, także w zakresie przeważającego charakteru danej nieruchomości (tereny strefy NA albo tereny strefy N).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, wszystkie grunty niezabudowane nabyte przez Wnioskodawcę, a obecnie zbywane dla firmy, która planuje przeznaczyć te grunty pod zabudowę (tj. budownictwo mieszkaniowe lub komercyjne), można uznać za tereny przeznaczone pod zabudowę, nie podlegające zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a tym samym opodatkowane 22% VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, odpłatna dostawa niezabudowanej nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu VAT. Zasadą obowiązującą na potrzeby tego podatku jest stosowanie stawki 22% VAT do każdej czynności opodatkowanej, chyba że szczególny przepis obniża stawkę podatku albo zwalnia daną czynność z opodatkowania VAT (art. 41 ust. 1 ustawy o VAT). Wobec tego regułą na gruncie VAT jest opodatkowanie tym podatkiem, a zwolnienie od podatku należy traktować jako wyjątek i nie należy go interpretować rozszerzająco.

Ustawodawca - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - zwolnił z opodatkowania tym podatkiem dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z powyższego wynika zatem, że niezabudowane tereny budowlane oraz tereny przeznaczone pod zabudowę podlegają opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki 22% VAT; pozostałe niezabudowane nieruchomości gruntowe powinny korzystać ze zwolnienia od VAT.

W przepisach dotyczących VAT brak jest definicji zarówno terenu budowlanego, jak i terenu przeznaczonego pod zabudowę; brak jest również wytycznych lub wskazówek, którymi należy kierować się przy kwalifikowaniu danej niezabudowanej nieruchomości gruntowej na potrzeby VAT. W związku z powyższym, w celu określenia przeznaczenia danego gruntu można kierować się przepisami prawa miejscowego, tj. lokalnymi przepisami zagospodarowania przestrzennego. Należy jednak zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie wykluczają literalnej interpretacji pojęcia ,,teren przeznaczony pod zabudowę", o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zaś zasady wykładni aktów prawnych nakazują ograniczyć się do literalnego brzmienia przepisów (jako efektu wyłącznie interpretacji językowej), jeśli pozwala to osiągnąć jednoznaczne rezultaty. Wobec tego, jeśli właściciel gruntu dokonuje sprzedaży tego gruntu dla podmiotu, który zamierza go wykorzystać pod zabudowę (jakakolwiek forma zabudowy - dopuszczalna jest zabudowa zarówno budynkami, jak i budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych), to niezależnie od tego, kiedy ów nabywca uzyska właściwe decyzje władz lokalnych w sprawie tej zabudowy, taka sprzedaż gruntu powinna podlegać opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki 22%. ,,Teren przeznaczony pod zabudowę" może również wynikać z własnej decyzji podmiotu nabywającego taką działkę (działki) gruntu, co oczywiście nie może oznaczać, że decyzja o innym przeznaczeniu danego terenu, czyli nie pod zabudowę, powoduje automatycznie zastosowanie zwolnienia od VAT w stosunku do tego gruntu. Ustawodawca wskazał tylko możliwość wyboru ,,przeznaczenia terenu pod zabudowę", czyli zastosowania opodatkowania według stawki 22% VAT do sprzedaży takiego gruntu; oznacza to zatem, że sprzedawca nie ma możliwości wyboru ,,innego przeznaczenia" (np. na cele rolne) dla zbywanego gruntu, a w konsekwencji nie może on ,,wybrać" i zastosować zwolnienia od VAT do tego gruntu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowy grunt był nabywany przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem pod zabudowę. Również obecna sprzedaż tego gruntu (jego powierzchnia, jak i cena sprzedaży) wskazują, że grunt ten jest nabywany z przeznaczeniem pod zabudowę. Nabywca tego terenu planuje w optymalny sposób wykorzystać ten teren pod zabudowę mieszkaniową (budownictwo mieszkaniowe), a w części, w której zabudowa mieszkaniowa byłaby niemożliwa (w związku z wydaną decyzją o warunkach zabudowy), przeznaczyć pod inną zabudowę (nie mieszkaniową), w tym także wybudowanie określonych budowli (np. ścieżki, place zabaw, parki, ogrodzenia, lampy oświetlające teren, itp).

Wobec tego, w opinii Wnioskodawcy- w przypadku braku decyzji o warunkach zabudowy i planu miejscowego - dla potrzeb opodatkowania sprzedawanego gruntu przy zastosowaniu stawki 22% VAT wystarczy sam zamiar Sprzedawcy lub nabywcy gruntu (wyrażony np. w akcie notarialnym) o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę.

Dla potwierdzenia własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał interpretacje przepisów prawa podatkowego z dnia 28 listopada 2007r. (sygn. IP-PP2-443-300/07-2/AS) oraz z dnia 3 września 2007r. (sygn. IPPP1-443-59/07-2/JF) wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zamierza dokonać odpłatnego zbycia niezabudowanych działek, które zakupił w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zakup i sprzedaż nieruchomości) z przeznaczeniem na zbycie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Należy również zaznaczyć, iż ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, obejmując zwolnieniem od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę, nie uzależnił zastosowania zwolnienia od faktu, czy w momencie dostawy istnieje możliwość ich zabudowy. Wyraźnie chodzi tu o tereny przeznaczone pod zabudowę w momencie sprzedaży.

Zatem status i przeznaczenie nieruchomości w momencie dokonywania transakcji będzie jednoznacznie wskazywać, czy jej sprzedaż może lub nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z treści wniosku wynika, iż dla terenów, na których znajdują się przedmiotowe działki nie obowiązuje obecnie plan zagospodarowania przestrzennego, ani też nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Natomiast według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę znajdują się w przeważającej części na terenach oznaczonych jako tereny strefy niezurbanizowanej NA - wolne od zabudowy lub zabudowane w stopniu znikomym i przeznaczone do przyszłej urbanizacji. W pozostałej części nieruchomości te znajdują się na terenach strefy niezurbanizowanej, naturalnej (N), która ze swej istoty nie jest terenem budowlanym i obowiązuje w nim zakaz wszystkich form zabudowy, w tym także służących czasowemu użytkowaniu terenów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1-5 powołanej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".

Według cytowanego art. 9 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z treści studium powinny wynikać lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Skonkretyzowane działania w zakresie zmiany przeznaczenia terenu, położonego na obszarze gminy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Studium nie jest aktem prawa miejscowego.

Rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści studium, jego charakteru i funkcji, a zwłaszcza z całokształtu unormowań ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy wnosić, iż w odróżnieniu np. od miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest ono aktem obligatoryjnym.

Urządzenia prawne planowania i zagospodarowania przestrzennego przewidziane w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym składają się na swego rodzaju system. Stąd też naturalną koleją rzeczy studium jako akt o wyższym stopniu ogólności od pozostałych urządzeń planistycznych wykorzystywanych na szczeblu gminnym (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) wyznacza przedmiotowe granice, w jakich ma następować wiążące, zarówno władzę, jak i obywateli, ustalenie przeznaczenia poszczególnych terenów oraz sposobów zagospodarowania i zabudowy.

Z powyższych przepisów wynika bowiem, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W przedmiotowej sprawie, jak już wskazano, nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani też nie wydano jakiejkolwiek decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W świetle powyższego więc decydujące znaczenie będą miały ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, iż nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę znajdują się w przeważającej części na terenach oznaczonych jako tereny strefy niezurbanizowanej NA - wolne od zabudowy lub zabudowane w stopniu znikomym i przeznaczone do przyszłej urbanizacji. W pozostałej części nieruchomości te znajdują się na terenach strefy niezurbanizowanej, naturalnej (N), która ze swej istoty nie jest terenem budowlanym i obowiązuje w nim zakaz wszystkich form zabudowy, w tym także służących czasowemu użytkowaniu terenów.

Bezsprzecznym pozostaje więc fakt, że to władze lokalne decydują o przeznaczeniu terenu, określając je w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a nie sprzedający lub nabywca gruntu (wyrażając zamiar jego przeznaczenia np. w akcie notarialnym).

Przedmiotowe grunty według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (wyznaczającego granice, w jakich ma następować wiążące zarówno władzę jak i obywateli ustalenie przeznaczenia poszczególnych terenów oraz sposobów zagospodarowania i zabudowy) położone są zarówno na terenie przeznaczonym pod zabudowę, jak i na terenie, na którym obowiązuje zakaz wszelkich form zabudowy.

Wobec powyższego zbycie przedmiotowych gruntów podlegać będzie zarówno opodatkowaniu według stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, jak i korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania wskazanego w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku braku decyzji o warunkach zabudowy i planu miejscowego - dla potrzeb opodatkowania sprzedawanego gruntu przy zastosowaniu stawki 22% VAT wystarczy sam zamiar sprzedawcy lub nabywcy gruntu (wyrażony np. w akcie notarialnym) o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę należało uznać za nieprawidłowe.

Należy również zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje przepisów prawa podatkowego (sygn. IP-PP2-443-300/07-2/AS oraz IPPP1-443-59/07/JF) zostały wydane w indywidualnych sprawach i właściwych tylko im stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych przez podatników stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych i dlatego nie mogą być one podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw.

Natomiast kwestie dotyczące:

• opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej składającej się z kilku działek gruntu, ale w stosunku do tych działek jest sporządzona jedna księga wieczysta,
• oceny przeznaczenia terenu wynikającego z ewidencji gruntów i budynków lub Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla potrzeb prawidłowego opodatkowania VAT,
• opodatkowania sprzedaży części nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę,
• przeznaczenia pod zabudowę terenów strefy NA,
• przeznaczenia pod zabudowę terenów strefy N,
• sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym,

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.