Rozliczenie importu usług.

sygnatura: ILPP2/443-329/08-3/ISN

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-07-10

Wniosek ORD-IN: [ 913 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2008 r. (data wpływu 11 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji aparatury zabezpieczeniowej niskiego napięcia (m.in.: wyłączniki instalacyjne, rozłączniki silnikowe). Poza tym zajmuje się dystrybucją osprzętu elektroinstalacyjnego, rozdzielnic, szaf i obudów elektrycznych, listew i kanałów kablowych do rozprowadzania instalacji elektrycznych. W celu prowadzenia powyższej działalności gospodarczej nabywa od podmiotu włoskiego (podatnik włoskiego podatku od wartości dodanej) usługi doradcze w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w szczególności mając na uwadze art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 27 ust. 3 i ust. 4 tej ustawy, w odniesieniu do nabywanych usług doradczych Spółka rozpoznaje import usług. Ze względu na fakt, że nie ma pewności czy będące w jej posiadaniu dowody (dokumenty) wystarczająco potwierdzają faktyczne wykonanie usług doradczych na jej rzecz, nie zalicza ona wydatków na nabywane usługi doradcze do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wątpliwości te powstały w związku z utrwaloną linią orzecznictwa, zgodnie z którą podatnik chcąc skorzystać z prawa do zaliczenia wydatków na nabycie usług do kosztów uzyskania przychodów, powinien być w stanie udokumentować zdarzenie polegające na rzeczywistym świadczeniu tych usług. Spółka podkreśliła, że nabywane usługi doradcze mają zwykle postać ustnych konsultacji i spotkań, co w znacznym stopniu utrudnia gromadzenie dowodów (dokumentów) na tą okoliczność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku braku prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu usług doradczych, Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczania importu usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu usług doradczych, mimo brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zawarte w tym przepisie ograniczenie ma bowiem zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy dany wydatek nie mógłby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w ujęciu modelowym, tj. poprzez fakt, iż wydatek taki ze względu na jego charakter nie ma związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i tym samym nie może mieć związku z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Zdaniem Spółki, przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ma zastosowanie do VAT naliczonego od takich wydatków, jak w szczególności wydatki na dobra luksusowe, relaks czy rozrywkę.

W związku z powyższym nie ma on obowiązku rozliczania importu usług. Spółka uważa, iż brak prawa do odliczenia naliczonego VAT mógłby dotyczyć jedynie sytuacji, w której obciążenie Spółki nie wiązałoby się z wykonaniem jakiejkolwiek usługi na jej rzecz. W takim przypadku należałoby jednak stwierdzić, iż w ogóle nie miało miejsce świadczenia usług na rzecz Spółki, i w konsekwencji Spółka nie powinna rozliczać importu usług.

Istotą wypracowanego przez orzecznictwo obowiązku udokumentowania usług niematerialnych na rzecz podatnika jest udowodnienie, że usługi te zostały rzeczywiście wykonane. Jeżeli więc przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT miałby być interpretowany jak bezpośrednie przełożenie tej zasady na grunt ustawy o VAT, to w konsekwencji Spółka nie byłaby zobowiązana do rozliczenia importu usług.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ,,podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju".

Ponadto, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT ,,w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona (...)".

Jak wynika z powyższych przepisów, dany podmiot jest podatnikiem z tytułu importu usług w Polsce, tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy te są ,,świadczone" na jego rzecz, tzn. gdy jest on usługobiorcą tych usług. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w świetle powyższych przepisów tylko faktyczne wykonanie usługi na rzecz danego podmiotu, a nie np. fakt wystawienia faktury przez podmiot zagraniczny na jego rzecz, powoduje o statusie podatnika z tytułu importu usług dla tego podmiotu (usługobiorcy).

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdyby zakwestionowany został fakt świadczenia usług na jej rzecz: