Sprzedaż gruntów w przedmiotowej sprawie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

sygnatura: IBPP1/443-245/08/KG

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-05-12

Wniosek ORD-IN: [ 1455 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Zbigniewa, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2008r. (data wpływu 14 lutego 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2008r. (data wpływu 12 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek z majątku osobistego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek z majątku osobistego. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 11 marca 2008r. (data wpływu 12 marca 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-245/08/KG z dnia 4 marca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1995r. Wnioskodawca otrzymał od rodziców jako darowiznę działkę rolną. W planie zagospodarowania gminy była to działka pod zabudowę, wykorzystywana jednak była do celów rolniczych. W 2007r. Wnioskodawca dokonał podziału działki na 5 mniejszych. W planie zagospodarowania gminy są to działki budowlane. W wyniku podziału powstała również działka 6, której przeznaczeniem jest poszerzenie drogi gminnej. Grunt ten nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Spośród powstałych działek 2 zostały sprzedane, obecnie Wnioskodawca chce sprzedać również jeszcze jedną. Wnioskodawca buduje dom, więc uzyskane ze sprzedaży pieniądze wykorzystał na budowę. Środki uzyskane ze sprzedaży działki, którą obecnie Wnioskodawca chce sprzedać również zostaną wykorzystane na dokończenie budowy. W momencie sprzedaży działki były i są niezabudowane, jak również pozostałe, powstałe w wyniku podziału.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą (usługi transportu), nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, ani nie jest rolnikiem ryczałtowym, jest podatnikiem podatku VAT i rozlicza się na podstawie książki przychodów i rozchodów.

Grunty z których zostały wydzielone działki wykorzystywane były do celów rolniczych. Wnioskodawca wskazuje, że nie dokonywał ostatnio sprzedaży produktów rolnych, kilka lat wcześniej na przedmiotowych działkach prowadził plantację truskawek, jednak ze względu na słabe gleby z plantacji zrezygnował i obecnie nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Przed sprzedażą dwóch pierwszych działek, o których mowa we wniosku, nie sprzedawał żadnych innych działek. Działki, o których mowa we wniosku nie są i nie były w jakikolwiek sposób związane z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT od sprzedanych działek oraz od działki, którą jeszcze zamierza sprzedać...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT nie powinien zostać pobrany ze względu na to, iż jest to majątek osobisty Wnioskodawcy, a sprzedaż działek nie była związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2). Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika bowiem, iż działki budowlane będące przedmiotem sprzedaży, stanowią część nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w 1995r. w drodze darowizny od rodziców. Wprawdzie Wnioskodawca prowadził na przedmiotowym gruncie działalność rolniczą (plantacja truskawek), jednakże ze względu na słabe gleby z plantacji zrezygnował kilka lat temu i obecnie nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych.

W 2007r. Wnioskodawca zdecydował się podzielić grunt na 6 części. Dwie spośród powstałych działek już zostały sprzedane, a obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać jeszcze jedną. Zarówno środki uzyskane ze sprzedaży dwóch pierwszych działek, jak i z tej, którą planuje sprzedać, pozwolą Wnioskodawcy dokończyć budowę domu.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT, jednakże nie jest to działalność polegająca na obrocie nieruchomościami, lecz są to usługi transportowe.

Działki przeznaczone do sprzedaży nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Przed sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych innych działek.

W oparciu o powyższe należy więc stwierdzić, że okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy, a Wnioskodawcy nie można przypisać cech podatnika podatku VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy działek pochodzących z majątku osobistego nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek (ta już dokonana i planowana) nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.