Dostawa przedmiotowych gruntów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

sygnatura: ILPP1/443-161/08-4/MT

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-04-29

Wniosek ORD-IN: [ 1432 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.), uzupełnionym po wezwaniu pismem z dnia 12 kwietnia 2008 r. (data wpływu 16 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono w dniu 16 kwietnia 2008 r. o elementy opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 20 grudnia 2004 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od ojca grunt rolny o pow. 0,3569 ha. Początkowo na działce miał zostać postawiony dom jednorodzinny. Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2005 r. pozwolenie na budowę domu na jej terenie w ramach zabudowy siedliskowej. Z dniem 19 maja 2006 r., zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej, w sprawie nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowy teren został przeznaczony pod zabudowę zagrodową lub mieszkaniową o niskiej intensywności. W związku z brakiem wystarczających środków pieniężnych na budowę domu, Wnioskodawca postanowił dokonać podziału darowanej działki celem jej późniejszej częściowej lub całkowitej sprzedaży. W dniu 5 października 2007 r. w drodze decyzji administracyjnej wydzielono 4 działki o numerach: o pow. 0,1178 ha, o pow. 0,0938 ha, o pow. 0,0966 ha oraz o pow. 0,0487 ha (stanowiąca drogę dojazdową). Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki pieniężne uzyskane z ewentualnej sprzedaży działek na planowaną od dawna budowę domu. Zainteresowany posiada również 3,70 ha ziemi uprawnej w sąsiedniej gminie i odprowadza składkę do KRUS.

Ponadto Zainteresowany poinformował, że na gruncie będącym przedmiotem podziału nie prowadził i nadal nie prowadzi działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy. Nieruchomość nie była również przedmiotem umowy dzierżawy bądź użyczenia, a także nie służyła do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży przedmiotowych działek powinien zostać naliczony VAT...

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z orzeczeniem NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, od transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, będących częścią majątku osobistego, nie powinien naliczać podatku VAT. Wnioskodawca stwierdził, że opodatkowanie dostawy gruntów w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym byłoby sprzeczne z VI Dyrektywą UE (art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), która jasno precyzuje tę kwestię i wiąże podatek VAT tylko z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zdaniem Zainteresowanego, obowiązek podatkowy nie może powstać w sytuacji, gdy czynność dotyczy wyprzedaży majątku osobistego podatnika, nawet w sytuacji zamiaru powtórzenia czynności. ETS z grona podatników wyklucza również osoby zarejestrowane jako podatników VAT dla innych celów.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku naliczania podatku VAT od planowanej sprzedaży działek ze względu na brak przesłanek, które zaliczałyby przyszłe transakcje do profesjonalnego handlu, a tylko taki skutkuje obowiązkiem z zakresu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ww. ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z darowizny. Ponadto nieruchomość nie była przedmiotem umowy dzierżawy czy też użyczenia. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż z wniosku nie wynika aby przedmiotowe grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.