opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych

sygnatura: IBPP1/443-483/07/AW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-03-26

Wniosek ORD-IN: [ 1234 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W. M. przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007r. (data wpływu 16 listopada 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2008r. (data wpływu 5 marca 2008r.) oraz pismem z dnia 15 marca 2008r. (data wpływu 25 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2008r. (data wpływu 5 marca 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP1/443-483/07/AW z dnia 6 lutego 2008r. oraz pismem z dnia 15 marca 2008r., będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP1/443-483/07/AW z dnia 7 marca 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1989r. Wnioskodawca zakupił, wspólnie z żoną M. M. pole orne o powierzchni 3,6 ha. W 1994r. zdecydował się podzielić grunt na 6 części oraz sprzedać w celu pozyskania funduszy na budowę domu oraz konsumpcję. W 1995r. sprzedana została jedna działka, a w 1996r. kolejne dwie działki rolne.W roku 2007 Wnioskodawca planuje sprzedać pozostałe działki o łącznej powierzchni wynoszącej około 2 ha.Dla wymienionego terenu nie ma ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak w styczniu 2007 roku wydana została decyzja określająca wstępne warunki pod zabudowę domów jednorodzinnych. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki znajdują się na terenie rolnym.

W uzupełnieniu wniosku podano, że gospodarstwo rolne zostało nabyte w celu uzyskania dodatkowego źródła utrzymania poza pracą zarobkową. Dodatkowym źródłem przychodów była działalność rolnicza, prowadzona w latach 1989-1995. Grunt był wykorzystywany pod uprawę zbóż i Wnioskodawca dokonywał sprzedaży produktów rolnych - zbóż pochodzących z własnej produkcji rolniczej do końca 1995r., w którym zakończył wszelką działalność rolniczą. Od 1996r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, produkuje na własne potrzeby. Obecnie przedmiotowe nieruchomości wykorzystywane są jako łąki. Powodem podziału i sprzedaży przedmiotowych działek była niska opłacalność produkcji rolniczej, brak siły do pracy oraz wzrost wartości przedmiotowych nieruchomości.Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym i nie prowadzi działalności gospodarczej. Grunt mający być przedmiotem dostawy nie był przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Wszystkie przeznaczone do sprzedaż działki są niezabudowane. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości gruntowe, lecz nie planuje ich sprzedaży w przyszłości. Środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na remont własnego budynku mieszkalnego, własną konsumpcję oraz na pomoc finansową (darowiznę) dla własnych dzieci, które wykorzystają ją między innymi na budowę własnych domów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy planowana sprzedaż na tle przedstawionego stanu faktycznego oznacza prowadzenie działalności gospodarczej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca staje się podatnikiem ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zamierzona czynność nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

1. Czynność sprzedaży wymienionych nieruchomości nie wypełnia znamion odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju określonej w art. 5 ustawy.
2. W przypadku dokonania czynności sprzedaży przedmiotowego gruntu Wnioskodawca nie występuje jako podatnik.

Aby mówić o dostawie na terytorium kraju jako czynności opodatkowanej, dostawa musi zostać dokonana przez podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza natomiast, obejmuje wszelką działalność m.in. producentów, handlowców lub usługodawców również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W przypadku Wnioskodawcy, wykonując czynności opisane na wstępie nie może on zostać w żaden sposób zakwalifikowany jako podatnik ze względu na:

1. brak częstotliwości dokonywanych czynności,
2. brak zamiaru wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy.

Wobec braku definicji legalnej, aby zdefiniować częstotliwość należy się odwołać do słownika języka polskiego, który nakazuje rozumieć je jako częste występowanie, powtarzanie się jakiejś czynności lub zjawiska. Tak więc Wnioskodawca uważa, że cztery dokonane oraz dwie przyszłe transakcje, dokonane nie częściej niż w odstępach rocznych, mające miejsce w okresie 19 lat od chwili zakupu przedmiotu sprzedaży nie można uznać za częstotliwe.

Dodatkowo, w trakcie dokonywania oceny prawnej, należy brać pod uwagę jedynie czynność sprzedaży gruntów objętych decyzją o wstępnych warunkach zabudowy jako mogącą potencjalnie wchodzić w zakres przedmiotowy ustawy. Nie można natomiast brać pod uwagę czynności dokonanych przed wydaniem ww. decyzji dotyczącej zagospodarowania terenu, jako że czynności dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę objęte są zwolnieniem przedmiotowym określonym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym planowana sprzedaż 2 ha gruntu przeznaczonego pod zabudowę, wyczerpująca zarazem możliwość dalszych czynności o podobnym charakterze ewidentnie wskazuje na:

1. jednorazowy charakter czynności,
2. brak zamiaru wykonywania takich czynności w sposób częstotliwy, co jest kluczową przesłanką uzyskania statusu podatnika.

Ponadto, działki zakupione zostały w 1989r., dopiero po pięciu latach podzielone zostały na mniejsze części. Dokonując zakupu Wnioskodawca oczywiście nie miał zamiaru ich dalszej sprzedaży. Zamiar sprzedaży pojawił się dopiero w 1994r., kiedy to dokonał podziału nie wykazując jednak zamiaru dokonywania podobnych czynności w sposób częstotliwy. O zamiarze dokonywania czynności w sposób częstotliwy nie może być mowy, jako że przedmiotem czynności sprzedaży były działki rolne o określonej powierzchni i w określonej ilości, co ewidentnie limitowało ilość możliwych sprzedaży oraz wykluczało ich częstotliwość. A zatem, aby stać się podatnikiem, w chwili dokonywania czynności wykazywana winna być intencja dokonywania tej czynności wielokrotnie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 1999r., I SA/Lu 233/98, Monitor Podatkowy 2000/6 str. 42).Jednocześnie, na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w orzecznictwie podkreślano, że nie każda sprzedaż rzeczy dokonana na własny rachunek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz tylko taka, która była jedynym celem uprzedniego ich nabycia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 1997r., SA/Rz 81/96, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1998/5, poz. 194). Stanowisko to należy uznać za aktualne również obecnie i powinno mieć zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym. Otóż działka rolna nabyta w 1989r. została nabyta na własny użytek a nie w celu dalszej jej odsprzedaży szczególnie, że nie istniały w tamtej chwili żadne przesłanki wskazujące na ewentualną zmianę kwalifikacji prawnej czy wydania wstępnej decyzji o warunkach zagospodarowania pod budowę domów jednorodzinnych

W sprzeczności z poglądem Sądu Administracyjnego zawartego w przytoczonym orzeczeniu pozostaje postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego naczelnika Urzędu Skarbowego w Piasecznie z 20 września 2007r. (nr 1418/ZT/T/443-63/07/SG) gdzie podatniczka wraz z bratem jest właścicielką nieruchomości, którą otrzymała w drodze darowizny w 1996 roku od rodziców, jako działkę rolną. Z chwilą ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez urząd miasta i gminy, nieruchomość została przekształcona z gruntów rolnych na działki budowlane. Do sprzedaży podatniczka przeznaczyła sześć działek, które powstały w wyniku podziału zespolonych dwóch działek należących do dwóch właścicieli. Na pytanie czy sprzedaż przedmiotowych działek więcej niż jednemu nabywcy należy opodatkować podatkiem od towarów i usług organ odpowiedział twierdząco.Trzeba jednak zauważyć, iż stan faktyczny będący podstawą ww. interpretacji nie można uznać za identyczny z przedstawionym we wniosku.Po pierwsze, w przypadku Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości nie zostały przekształcone w działki budowlane ale jedynie zostały w stosunku do nich wydane wstępne warunki zagospodarowania.Po drugie, wstępne warunki zagospodarowania zezwalają na wykorzystanie jedynie 8% powierzchni pod zabudowę, podczas gdy udział powierzchni biologicznej czynnej ustalony został na poziomie 80%.

Po trzecie, przeznaczenie pod budowę nie gwarantuje faktycznej możliwości budowy w momencie sprzedaży gruntu rolnego, jako że jest to uwarunkowane wydaniem szeregu decyzji administracyjnych takich jak: pozwolenie na budowę (ustawa prawo budowlane), decyzja o wyłączeniu z produkcji rolnej (art. 11 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, decyzji określonej w art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia (ustawa prawo ochrony środowiska) i dopiero to zagwarantuje faktyczny, a nie jedynie potencjalny budowlany charakter gruntu. Przy sprzedaży dokonanej w 1994 oraz 1995r. Wnioskodawca kierował się jedynie potrzebą zapewnienia dodatkowych środków przeznaczonych następnie na budowę domu oraz na bieżące potrzeby rodziny. Dodatkowo były to czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług co eliminuje je jako podstawę z rozważań dotyczących opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych w stosunku do których zostały wydane wstępne warunki zezwalające na zabudowę mieszkalną.Planowana sprzedaż o łącznej powierzchni 2 ha jest natomiast powodowana wzrostem wartości działek wynikającym z wydania decyzji o wstępnych warunkach zagospodarowania pod budowę domów jednorodzinnych. Jakkolwiek sam wzrost wartości w przypadku pojawienia się możliwości zabudowy terenu był przewidywalny w momencie nabycia gruntu, to samo pojawienie się takowej możliwości było całkowicie nie do przewidzenia. W związku z tym nawiązując do przytoczonego orzeczenia Sądu Administracyjnego w momencie zakupu nie mógł występować po stronie Wnioskodawcy zamiar wykorzystania gruntu do działalności opodatkowanej.

Na podstawie przedstawionej argumentacji, dokonując zamierzonej czynności sprzedaży Wnioskodawca uważa, że nie wystąpi jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na brak występowania znamion działalności gospodarczej w odniesieniu do planowanej czynności. Wnioskodawca dla poparcia swojej tezy przytoczył orzeczenie NSA z 29 października 2007r. (sygn. akt I FPS 3 /07) wydane w podobnym stanie faktycznym, gdzie podatnicy będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej w 1991r. zakupili hektar ziemi rolnej, którą użytkowali uprawiając na niej truskawki. W 1997r. ziemia ta została przekwalifikowana na grunt budowlany. W związku z tym podatnicy nieruchomość tę podzielili na 13 działek i rozpoczęli ich sprzedaż. Sporą część udało im się sprzedać do maja 2000r., następnie dwie zostały sprzedane w kwietniu 2004r. Wtedy to podatnicy wystąpili także z zapytaniem do organów podatkowych, czy powyższa sprzedaż korzysta ze zwolnienia w VAT. Dodali, że zamierzają sprzedać jeszcze jedną działkę, a zapłata za poprzednią transakcję nastąpiła już podczas obowiązywania nowej ustawy o podatku VAT. Jak podkreśla ,,Rzeczpospolita", obie informacje mają duże znaczenie, gdyż pierwsza sugeruje zamiar powtarzania czynności, a druga nawiązuje do obowiązku przestrzegania przez Polskę VI Dyrektywy w sprawie VAT, która nie mówi nic o częstotliwości. Organ podatkowy stwierdził, że takie działanie sprawia, iż wnioskodawcy stali się podatnikami w myśl ustawy o podatku od towarów i usług trudniący się sprzedażą gruntów. Siedmioosobowy skład uchylił orzeczenie WSA uzasadniając, że wnioskodawcy nie kupili ziemi w celu jej dalszej odsprzedaży, a podzielenie jej na mniejsze działki po zmianie planów zagospodarowania przestrzennego wynika z rzeczywistości gospodarczej. Sąd wskazał, że sama częstotliwość wykonywania czynności nie przesądza o tym, że dana osoba staje się podatnikiem VAT. NSA przytoczył na potwierdzenie swojego stanowiska absurdalny przykład, że zgodnie ze stanowiskiem organu podatkowego należy opodatkować VAT osobę, która sprzedaje swój samochód w częściach, a uwolnić od podatku tego, który sprzedaje go w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6). W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2). Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonwania tej czynności.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Z treści wniosku wynika bowiem, iż działki mające być przedmiotem sprzedaży, stanowią część z nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w 1989r. jako gospodarstwo rolne. Gospodarstwo rolne zostało nabyte na własny użytek w celu uzyskania dodatkowego źródła przychodów, a nie w celu dalszej odsprzedaży. Wprawdzie Wnioskodawca prowadził na przedmiotowym gruncie w latach 1989-1995r. działalność rolniczą i dokonywał sprzedaży własnych produktów rolnych (zbóż), zapewniając sobie w ten sposób dodatkowe źródło utrzymania, jednakże od 1996r. ze względu na niską opłacalność produkcji rolniczej zakończył tę działalność i wykorzystywał uprawy wyłącznie na potrzeby osobiste.

Dokonując zakupu Wnioskodawca nie miał zamiaru dalszej sprzedaży. Zamiar sprzedaży pojawił się dopiero w 1994r., w związku z czym Wnioskodawca zdecydował się podzielić grunt na 6 części oraz sprzedać jedną działkę w 1995r. i dwie w 1996r. Przy sprzedaży dokonanej w 1994 oraz 1995r. Wnioskodawca kierował się jedynie potrzebą zapewnienia dodatkowych środków przeznaczonych następnie na budowę domu oraz na bieżące potrzeby rodziny. Nie można też uznać, iż Wnioskodawca podejmował szczególne kroki w kierunku uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Dokonał wprawdzie wydzielenia działek, ale w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży gruntu stanowiącego część gospodarstwa rolnego dokonanie podziału gruntu jest konieczne. Przedmiotowe nieruchomości nie zostały przekształcone w działki budowlane ale jedynie zostały w stosunku do nich wydane wstępne warunki zagospodarowania. Planowana sprzedaż jest powodowana wzrostem wartości działek wynikającym z wydania w styczniu 2007r. decyzji o wstępnych warunkach zagospodarowania pod budowę domów jednorodzinnych. Jakkolwiek jak wskazuje Wnioskodawca, sam wzrost wartości w przypadku pojawienia się możliwości zabudowy terenu był przewidywalny w momencie nabycia gruntu, to samo pojawienie się takiej możliwości było całkowicie nie do przewidzenia. Ponadto w momencie zakupu gruntu nie istniały żadne przesłanki wskazujące na ewentualną zmianę kwalifikacji prawnej czy wydania wstępnej decyzji o warunkach zagospodarowania pod budowę domów jednorodzinnych.

Grunt mający być przedmiotem dostawy nie był przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca posiada wprawdzie inne nieruchomości gruntowe, lecz nie planuje ich sprzedaży w przyszłości. Środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na remont własnego budynku mieszkalnego, własną konsumpcję oraz na pomoc finansową (darowiznę) dla własnych dzieci.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. Podziału na 6 działek dokonano bowiem w roku 1994 (tj. 14 lat temu), a pierwsze trzy działki sprzedano w latach 1995-1996. W świetle powyższego dostawy pozostałych z podziału gospodarstwa 3 działek pochodzących z majątku osobistego nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W uzasadnieniu swego stanowiska Wnioskodawca powołał się także na wyroki i postanowienia sądowe wydane w innych sprawach. Tut. organ pragnie jednakże wyjaśnić, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.