Czy transakcja sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, przeznaczonych pod zabudowę letniskową podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

sygnatura: ITPP1/443-187/07/EŁ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2007-11-22

Wniosek ORD-IN: [ 843 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności dostawy gruntów przeznaczonych pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności dostawy gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Umową z dnia 24 stycznia 1995 r. nabyła Pani wraz z mężem oraz zaprzyjaźnionym małżeństwem (na współwłasność) nieruchomość rolną tj. niezabudowaną działkę gruntu rolnego o powierzchni 3 ha 52 ary położoną w miejscowości K. Zamiarem było prowadzenie na tej działce w przyszłości gospodarstwa agroturystycznego. W 1997 r. przedmiotowa działka objęta została miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z 23.09.1997 r.), w wyniku którego powstały działki przeznaczone na cele zabudowy letniskowej. Z uwagi na zmianę uwarunkowań oraz z uwagi na toczące się postępowanie o zniesienie wspólności małżeńskiej pomiędzy Panią a mężem dokonaliście umownego zniesienia współwłasności ze znajomymi (1999 r.). Wyrokiem Sądu Rejonowego w 1999 r. zniesiono wspólność majątkową małżeńską pomiędzy Panią a mężem. Na podstawie umowy o podziale majątku wspólnego stała się Pani wyłączną właścicielką nieruchomości o powierzchni 1ha 62 ary składającej się z 14 niezabudowanych działek. Z uwagi na zmianę sytuacji zmieniła też Pani plany i zdecydowała się na sprzedaż działek. W dniu 16 sierpnia 2007 r. sprzedała Pani dwie działki, a w przyszłości zamierza sprzedać kolejne. Jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nie związanej z obrotem nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane wyżej dwie transakcje sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, przeznaczonych pod zabudowę letniskową, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy dokonana sprzedaż dwóch działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest to sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Jak to podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24.04.2007 r. wydanym w sprawie I FSK 603/06 warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. W tej sytuacji czynność, którą Pani dokonała nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie była Pani podatnikiem tego podatku w związku ze sprzedażą gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 2 pkt 6 tejże ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także grunty.

W myśl art. 15 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców i usługodawców, w tym podatników pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z tak określonego pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności. W efekcie dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ,,zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia ,,sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji ,,zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnością jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując dane czynności.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że nieruchomość rolną tj. niezabudowaną działkę gruntu rolnego zakupiono z przeznaczeniem prowadzenia na tej działce w przyszłości gospodarstwa agroturystycznego. Zakupiony we współwłasności grunt zamierzała Pani wykorzystać nie na potrzeby osobiste, ale z zamiarem prowadzenia działalności. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że sprzedaż przedmiotowych dwóch działek to sprzedaż majątku osobistego. W złożonym wniosku nie wskazano aby opisana nieruchomość służyła do zaspokajania Pani osobistych potrzeb.

Istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje podatnik w związku z przygotowaniem do jej rozpoczęcia. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych. Poczynione nabycie przedmiotowej nieruchomości wskazane zostało jako pierwsza czynność wykonana w ramach przygotowań zmierzających do rozpoczęcia działalności. W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Biorąc pod uwagę powyższe zauważa się, że dokonany zakup nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej w celu prowadzenia działalności gospodarczej był czynnością nadającą Pani status podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, iż dokonała Pani dostawy dwóch działek, a w przyszłości zamierza dokonać sprzedaży kolejnych działek. Ponieważ dostawa kilku działek będzie miała niewątpliwie charakter powtarzalny, warunek częstotliwości zostaje tu wypełniony, a zatem nie można mówić o czynności jednorazowej.

Dlatego też dostawa przedmiotowych działek przeznaczonych pod zabudowę od dnia 1 maja 2004 r. jest działalnością gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a wnioskodawcę jako dokonującego dostawy gruntów, należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, zobowiązanego do odprowadzenia podatku należnego już od dokonania pierwszej transakcji.

Odnosząc się natomiast do powołanego w treści złożonego wniosku wyroku stwierdzić należy, iż jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy gruntów nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i, stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.