Dokumentowanie przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz jej członków opłat za media.

sygnatura: ITPP1/443-1090/08/AJ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2009-02-24

słowa kluczowe:

media, refakturowanie, wspólnota mieszkaniowa

Wniosek ORD-IN: [ 879 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę na rzecz jej członków opłat za media - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę na rzecz jej członków opłat za media.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Tworzą ją właściciele lokali użytkowych. Zakres działania Wspólnoty obejmuje:

• utrzymanie nieruchomości wspólnej,
• dostarczenie mediów do lokali poszczególnych właścicieli będących członkami wspólnoty mieszkaniowej.

Do tej pory Wspólnota rozliczała się za media na zasadzie refaktur również ze swoimi członkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota, która dysponuje jedynie lokalami użytkowymi, których właściciele często dzierżawią je osobom trzecim lub wykonują w nich działalność gospodarczą i są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, może refakturować dostawę mediów na rzecz członka...

W ocenie Wnioskodawcy, który powołuje się na orzeczenie Sądu Najwyższego, wspólnota mieszkaniowa może refakturować dostawę mediów na rzecz swoich członków. Wnioskodawca wskazuje, iż ,,wspólnota może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku". Powołując się na orzecznictwo sądu stwierdza, że ,,wspólnota jest właścicielem wszystkiego co stanowi lub co jest związane z nieruchomością wspólną. Dotyczy to także mediów. Natomiast to co jest związane z lokalami należącymi do właścicieli należy w całości do nich. To zaś oznacza także konieczność rozliczania się z nimi z dokonanych zakupów mediów dostarczanych do ich lokali."

Wnioskodawca podkreśla, że wspólnota kupując media na rzecz innych podmiotów powinna mieć możliwość wystawiania faktury VAT w celu udokumentowania odsprzedaży właścicielom zakupionych mediów. Działa bowiem jako pośrednik, który kupił towar (usługę) we własnym imieniu na rzecz innego podmiotu. Wnioskodawca ponadto wskazuje, że wspólnota jest podmiotem odrębnym od właściciela lokalu. Każda jednostka organizacyjna ma prawo do rozliczania zakupów z innymi podmiotami, jeżeli są one dokonywane na rzecz tych samych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy.

Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z ustawą właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Jak wynika z treści z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty na dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publiczno-prawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości oraz wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, np. koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej, wody czy wywozu nieczystości. Zarząd Wspólnoty w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali bądź części wspólnej nieruchomości zawiera umowy z ich dostawcami.

W oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z regulacji zwartej w art. 2 pkt 22 wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ponadto w świetle art. 8 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Należy podkreślić, iż wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od ich dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych usług. Wpłaty te stanowią partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków.

W świetle powyższego, czynność pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali nie jest usługą w rozumieniu klasyfikacji statystycznych, nie stanowi tym samym obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wspólnota, czyli jej członkowie nie dokonują dostawy w rozumieniu tej ustawy na rzecz samych siebie, również jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali, a nie części wspólnej, poprzez zapłatę zaliczek z tytułu kosztów utrzymania własnych lokali. Wspólnota dostarczając media swoim członkom nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, nie wykonuje bowiem usług dla podmiotów spoza Wspólnoty, lecz dla samej siebie - jest to tzw. zużycie wewnętrzne członków Wspólnoty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Powyższa działalność obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wspólnotę tworzy ogół właścicieli lokali użytkowych, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości wspólnej. Wspólnota dokonuje nabycia w zakresie dostawy mediów.

Wspólnota Mieszkaniowa, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od swoich członków z tytułu dostawy mediów do poszczególnych lokali, nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym - w tym zakresie - nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Skoro więc w rozliczeniach wewnątrz wspólnoty nie występuje obrót w rozumieniu art. 29 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie można mówić o odsprzedaży mediów przez wspólnotę a więc jej członków na rzecz osób trzecich, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego Wspólnota utożsamiana z ogółem właścicieli lokali (pojęcia te są tożsame) nie dokonuje sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samej siebie, również gdy dotyczy to wyodrębnionych lokali a nie części wspólnej.

Zatem w oparciu o przytoczone regulacje prawne Wspólnota dostarczając media wyłącznie swoim członkom nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów ani też odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ stroną umowy jest Wspólnota a więc jej członkowie. W związku z powyższym brak jest uzasadnienia dla refakturowania wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą, a jej członkami z tytułu ponoszonych kosztów zakupu mediów dotyczących lokali użytkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.