1. Czy usługi świadczone na rzecz podmiotów niebędących członkami Wspólnoty, będą stanowiły obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?2. Czy czynności pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych ze zużyciem mediów w poszczególnych wyodrębnionych lokalach, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

sygnatura: ITPP1/443-817/09/AT

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2009-11-27

Wniosek ORD-IN: [ 561 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2009 r. (data wpływu 3 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu miejsc parkingowych i powierzchni reklamowych na rzecz podmiotów niebędących członkami wspólnoty oraz czynności wykonywanych na rzecz członków wspólnoty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu miejsc parkingowych i powierzchni reklamowych na rzecz podmiotów niebędących członkami wspólnoty oraz czynności wykonywanych na rzecz członków wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono dwa następujące stany faktyczne.

Wspólnota Mieszkaniowa powstała w wyniku wyodrębnienia indywidualnych własności lokali garażowych oraz utworzenia przez ich właścicieli współwłasności obiektu w nieruchomości garażowej. Nieruchomość garażowa składa się z dwukondygnacyjnego budynku, w którym, na dolnej kondygnacji, mieszczą się 84 lokale garażowe, natomiast na górnej kondygnacji znajduje się 100 miejsc parkingowych. Właściciele nieruchomości korzystają zarówno z garaży, jak i z miejsc parkingowych. Niewykorzystane przez właścicieli miejsca parkingowe są użytkowane przez osoby trzecie na podstawie umów wynajmu, bądź służebności. Wspólnota świadczy usługi w zakresie wynajmu miejsc parkingowych oraz powierzchni reklamowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługi świadczone na rzecz podmiotów niebędących członkami Wspólnoty, będą stanowiły obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy czynności pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych ze zużyciem mediów w poszczególnych wyodrębnionych lokalach, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone na rzecz podmiotów niebedących członkami Wspólnoty, będą stanowiły obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast czynność pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych ze zużyciem mediów w poszczególnych wyodrębnionych lokalach, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest usługą w rozumieniu klasyfikacji statystycznych, nie stanowi tym samym obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy, Wspólnota, czyli jej członkowie, nie dokonują dostawy w rozumieniu ww. ustawy na rzecz samych siebie. Wspólnota dostarczając media swoim członkom, nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Wspólnota nie wykonuje bowiem usług dla podmiotów spoza Wspólnoty.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wyraża pogląd, iż w zakresie czynności pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych ze zużyciem mediów w poszczególnych wyodrębnionych lokalach, nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie jest podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 - o czym stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy. Natomiast, jak wynika z treści art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika, iż usługami są określone czynności świadczone przez podmioty gospodarcze na rzecz innych podmiotów (osób fizycznych, jednostek gospodarczych). Zgodnie zatem z zasadą statystyczną zawartą w PKWiU, usługą jest jedynie czynność skierowana na zewnątrz, dla innego podmiotu.

Definicja usługi zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu ,,świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Świadczenie usług powinno wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego oraz powinien występować bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść majątkową. Spod pojęcia świadczenia usług jest natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawę prawną funkcjonowania wspólnot stanowi ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Ustawa ta określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

W myśl art. 6 ww. ustawy wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Stosownie natomiast do art. 13 powołanej ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Przez nieruchomość wspólną rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.) - art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody.

Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości. W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona - zgodnie z art. 18 ustawy o własności lokali - ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz. Ponadto, na gruncie ustawy o własności lokali, należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty, a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej. Z powyższego jednoznacznie wynika, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

Co do zasady, stroną umowy o dostawę mediów jest wspólnota mieszkaniowa, reprezentowana przez zarząd. Wspólnota dokonuje wewnętrznych rozliczeń kosztów z członkami Wspólnoty.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że niewykorzystane przez właścicieli (członków Wspólnoty) miejsca parkingowe, znajdujące się w opisanym we wniosku budynku garażowym, są użytkowane przez osoby trzecie na podstawie umów wynajmu, bądź służebności. Wspólnota świadczy usługi w zakresie wynajmu miejsc parkingowych oraz powierzchni reklamowych. Ponadto, Wspólnota rozważa, czy czynności pokrycia przez członków kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych ze zużyciem mediów w poszczególnych wyodrębnionych lokalach, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe okoliczności faktyczne sprawy na grunt ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że wspólnoty mieszkaniowe tworzone na podstawie ustawy o własności lokali, mogą być traktowane jako samodzielni podatnicy tego podatku mieszczący się w zakresie innych jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. Jednakże w takim przypadku wspólnota musi dokonywać czynności podlegające opodatkowaniu na rzecz osób trzecich, tj. nie wchodzących w skład wspólnoty. Wykonując czynności na rzecz swoich członków Wspólnota nie wykonuje ani dostawy towarów zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani nie świadczy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. Wspólnota nie wykonuje bowiem usług dla osób trzecich (podmiotów spoza Wspólnoty), lecz dla samej siebie - jest to tzw. zużycie wewnętrzne członków wspólnoty.

Konsekwentnie zatem, kwoty należne z tytułu świadczonych przez Wspólnotę na rzecz osób trzecich niebędących członkami tej Wspólnoty usług wynajmu miejsc parkingowych oraz powierzchni reklamowych, pomniejszone o kwotę należnego z tego tytułu podatku, należy uznać za obrót w rozumieniu uprzednio powołanego art. 29 ust. 1 ustawy. Natomiast w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu dostawy mediów do poszczególnych lokali, Wspólnota nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. A skoro tak, to tym samym kwoty należne z tego tytułu nie stanowią obrotu w myśl wskazanego przepisu art. 29 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy dwóch zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.