Dokonując sprzedaży działek budowlanych, uzyskanych w wyniku podziału i przekształcenia gruntu rolnego, który przed przekształceniem był użyczony rolnikowi w zamian za opłacanie podatku rolnego, wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika.
sygnatura: ITPP2/443-371/10/AP
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
data: 2010-07-12
słowa kluczowe: | działalność gospodarcza, działki, podatnik, sprzedaż działek |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 1 lipca 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 kwietnia 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 1 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych.
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 26 maja 2000 r. nabył Pan spadek na podstawie testamentu, którego przedmiotem było gospodarstwo rolne o powierzchni 2,25 ha. Nigdy nie prowadził Pan działalności rolniczej, a otrzymaną w spadku nieruchomość użyczył znajomemu rolnikowi, który uprawiał grunt w zamian za opłacanie podatku rolnego. W 2009 r. nieruchomość została przekwalifikowana w planie zagospodarowania przestrzennego na grunt budowlany. Od chwili przekwalifikowania grunt ,,leżał odłogiem", nie był w żaden sposób użytkowany. W związku z sytuacją rodzinną (konieczność spłacenia żony po rozwodzie) zmuszony był Pan w 2008 r. sprzedać dom. W przeszłości dokonał Pan sprzedaży dwóch działek zabudowanych (stary i nowy dom). Po przekształceniu gruntu na budowlany, dokonał Pan jego podziału na 13 działek, które zamierza sprzedać z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele mieszkaniowe (prawdopodobną budowę domu). W celu sprzedaży ww. działek nie zamierza Pan prowadzić żadnej reklamy, lecz będzie czekał na ,,okazję".
Oprócz ww. nie posiada Pan innych nieruchomości gruntowych. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy planowane transakcje zbycia opisanych działek budowlanych, będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działek pod zabudowę nie będzie opodatkowane, ponieważ art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych w ramach zgłoszonej działalności gospodarczej. Działalnością handlową byłoby nabycie i odsprzedaż tych działek, tymczasem grunt będący przedmiotem wniosku został odziedziczony. Jego sprzedaż związana jest z sytuacją rodzinną i mieszkaniową, i nie jest prowadzona w sposób profesjonalny i zorganizowany. Wskazał Pan, iż ustawa o podatku od towarów i usług skierowana jest do uczestników obrotu profesjonalnego i nie stosuje się jej do transakcji prywatnych, dokonywanych nawet przez podatników tego podatku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, lecz tylko taka, która wykonana jest przez podmiot występujący w związku z jej realizacją w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Pojęcia ,,podatnik" i ,,działalność gospodarcza", jako nierozłączne przesłanki uznania danej czynności za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, zostały - dla potrzeb tego podatku - zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem ,,podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ,,zamiar", którego użył ustawodawca w definicji działalności gospodarczej. We ,,Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), ,,zamiar" oznacza ,,intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Odnosząc powyższe do definicji działalności gospodarczej, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Jednakże w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki prawnopodatkowe było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.
Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powyższych regulacji wynika, że dostawa gruntów co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zwolnieniu od podatku podlegają wyłącznie dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę (np. gruntów rolnych, czy leśnych). W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma profesjonalny ich charakter. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującemu tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Zgodnie z art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Ponadto stosownie do art. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), podatnikami podatku rolnego są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:
Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, jeżeli grunty znajdują się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku rolnego ciąży na posiadaczu samoistnym.
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że otrzymał Pan spadek, w wyniku którego stał się właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 2,25 ha. Z uwagi na to, że sam nie prowadził Pan działalności rolniczej, użyczył ww. nieruchomość znajomemu rolnikowi w zamian za opłacanie przez niego podatku rolnego. Ziemia ta była przez niego uprawiana do momentu przekwalifikowania jej w planie zagospodarowania przestrzennego na budowlaną, co miało miejsce w 2009 r., a od tej chwili nieruchomość nie była w żaden sposób użytkowana (,,leżała odłogiem"). W związku z koniecznością spłacenia żony po rozwodzie sprzedał Pan dom (w przeszłości sprzedał dwie działki budowlane zabudowane starym i nowym domem). Przekształcony grunt podzielił na 13 działek i zamierza sprzedać w celu uzyskania środków na cele mieszkaniowe (budowę domu). W celu sprzedaży nie zamierza Pan w żaden sposób reklamować działek i będzie czekał na ,,okazję". Oprócz przedmiotowej nie posiada Pan innych nieruchomości gruntowych. Ponadto wskazał Pan, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż w ocenie organu, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek budowlanych będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, że w związku z posiadaniem gospodarstwa rolnego czerpał Pan pożytki wiążące się z jego użyczeniem. Obciążenie znajomego rolnika, któremu użyczył Pan nieruchomość w celu uprawiania, obowiązkiem opłacania podatku rolnego dotyczącego Pana gospodarstwa, w wyniku czego nie ponosił Pan ciężaru tego podatku, skutkowało uzyskiwaniem przez Pana korzyści. Zgodnie bowiem z zapisami powołanych regulacji ustawy o podatku rolnym, zobowiązanym do odprowadzania podatku rolnego w takiej sytuacji jest Pan jako właściciel nieruchomości, a nie osoba, której grunt użyczono.
Odnosząc się do treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, iż użyczenie gruntu wiążące się z obciążeniem osoby używającej jakimikolwiek płatnościami, posiada cechy odpłatności. Nosi zatem znamiona dzierżawy: ma charakter ciągły i dokonane zostało dla celów zarobkowych. W konsekwencji transakcje sprzedaży działek budowlanych wydzielonych z gruntu rolnego, udostępnionych w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej, mają związek z wykonywaniem przez Pana czynności, które ustawa o podatku od towarów i usług definiuje jako działalność gospodarczą. W tej sytuacji należy stwierdzić, że sprzedając przedmiotowy grunt, nie będzie Pan zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, wobec czego wystąpi Pan w charakterze podatnika. W konsekwencji transakcje sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, będą podlegały opodatkowaniu.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.