Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy spłata kredytu przez rodziców, którzy są współkredytobiorcami, solidarnie zobowiązanymi z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia, powoduje powstanie u syna obowiązku podatkowego od spadku i darowizn i składanie zgłoszenia na formularzu SD-Z2 do Urzędu Skarbowego?

sygnatura: IBPB-2-1/4515-53/16/BJ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2016-05-10

słowa kluczowe:banki, kredyt, rata, spłata, zakup mieszkania

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura - 23 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rodzice wspólnie z synem (Wnioskodawcą) zaciągnęli kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, które stanowi własność syna.

Syn nie miał zdolności kredytowej. Kredytobiorcami zostali zarówno rodzice jak i syn.

W akcie notarialnym - umowie sprzedaży mieszkania z deweloperem jako nabywca i jedyny właściciel lokalu wskazany jest syn (bez udziału rodziców).

Kredyt spłacają wszyscy kredytobiorcy stosownie do umowy kredytowej z bankiem. Raty kredytu wraz z odsetkami są automatycznie pobierane z konta bankowego rodziców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spłata kredytu przez rodziców, którzy są współkredytobiorcami, solidarnie zobowiązanymi z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia, powoduje powstanie u syna obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn i składanie zgłoszenia na formularzu SD-Z2 do Urzędu Skarbowego...

Wnioskodawca uważa, że środki przeznaczone na udział w spłacie rat kredytu przez rodziców nie stanowią darowizny na rzecz syna (Wnioskodawcy), ponieważ kredyt zaciągnięty został przez 3 osoby i to one są zobowiązane do jego spłaty (Kodeks cywilny art. 366 § 1). W myśl § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarnie odpowiadają za całość długu.

W sytuacji spłacania zadłużenia przez rodziców, po stronie syna nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Rodzice nie spłacają kredytu celem obdarowania syna - syna i rodziców nie łączy z tego tytułu stosunek prawny darowizny.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada za całość długu a nie tylko część jaką można by mu przypisać, poprzez np. równy podział długu pomiędzy zobowiązanych. Jeżeli rodzice spłacają wspólnie z synem zaciągnięty kredyt nie dochodzi do darowizny tylko do zwolnienia z długu.

Okoliczność ta nie podlega zgłoszeniu nabycia majątku w drodze darowizny na formularzu SD-Z2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej ,,podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

  1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
  2. darowizny, polecenia darczyńcy;
  3. zasiedzenia;
  4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
  5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
  6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Określony w zacytowanym przepisie przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, że jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi więc w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. Koncentruje się on nie tyle na prawnym akcie obrotu, co na będącym jego następstwem wzbogaceniu podatnika.

W myśl postanowień art. 366 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.), kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z treści wniosku wynika, że rodzice Wnioskodawcy zaciągnęli wspólnie z Wnioskodawcą (synem) kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, które stanowi własność Wnioskodawcy. Kredytobiorcami zostali zarówno rodzice jak i Wnioskodawca. W akcie notarialnym - umowie sprzedaży mieszkania z deweloperem jako nabywca i jedyny właściciel lokalu wskazany jest Wnioskodawca (bez udziału rodziców). Kredyt spłacają wszyscy kredytobiorcy stosownie do umowy kredytowej z bankiem. Raty kredytu wraz z odsetkami są automatycznie pobierane z konta bankowego rodziców.

Wnioskodawca uważa, że okoliczność ta nie podlega zgłoszeniu nabycia majątku w drodze darowizny na formularzu SD-Z2.

Istota przedmiotowej sprawy sprowadza się do kwestii, czy spłata rat kredytu przez rodziców rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Przepisy analizowanej ustawy nie definiują pojęcia ,,darowizna", a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 888 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowy, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto, nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki przeznaczone na udział w spłacie rat kredytu przez rodziców nie stanowią darowizny na jego rzecz ponieważ kredyt zaciągnięty został przez 3 osoby i to one są zobowiązane do jego spłaty. Powyższe wskazuje, że strony nie łączy stosunek prawny darowizny.

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

W opisanym stanie faktycznym, źródłem spłaty przez rodziców Wnioskodawcy rat kredytu zaciągniętego wspólnie z Wnioskodawcą jest umowa kredytu. Taka umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy.

Samej spłaty kredytu przez niektórych współkredytobiorców (rodziców), tj. dłużników solidarnych z umowy kredytu, nie można zakwalifikować jako darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów nabycia wymieniony w tym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483, ze zm.), nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Oznacza to, że jeżeli określona czynność nie została wskazana w ustawie (w tym wypadku w ustawie o podatku od spadków i darowizn), to jej dokonanie nie może powodować powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że spłata rat kredytu przez rodziców Wnioskodawcy, którzy są współkredytobiorcami, solidarnie zobowiązanymi z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia, nie powoduje powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Czynność taka nie jest bowiem - jak to wynika z treści wniosku - umową darowizny lecz zwolnieniem z długu i jako taka nie podlega zgłoszeniu na formularzu SD-Z2, gdyż nie mieści się w katalogu określającym przedmiot opodatkowania zawartym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie- w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY