Czy nieodpłatne przekazanie dóbr materialnych i niematerialnych (towarów i usług), których zakup został sfinansowany w części ze środków pomocy zagranicznej oraz w części ze środków krajowego współfinansowania przekazanego przez Beneficjentów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

sygnatura: 1401/PV-II/4407/14-7/2007/MK/PV-IV

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-10-16

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), oraz w związku z art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy ? Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006r., Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 23.01.2007r. na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście z dnia 10.01.2007r. nr 1449/2BV/443/5/2007/KA w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej wyjaśnienia czy nieodpłatne przekazanie dóbr materialnych i niematerialnych (towarów i usług), których zakup został sfinansowany w części ze środków pomocy zagranicznej oraz w części ze środków krajowego współfinansowania przekazanego przez Beneficjentów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie:

odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2006r. wpłynął do Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście wniosek Fundacji w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej wyjaśnienia czy nieodpłatne przekazanie dóbr materialnych i niematerialnych (towarów i usług), których zakup został sfinansowany w części ze środków pomocy zagranicznej oraz w części ze środków krajowego współfinansowania przekazanego przez Beneficjentów ze środków pomocy zagranicznej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Fundacja została ustanowiona przez Skarb Państwa, reprezentowany przez ministra odpowiedzialnego za koordynację pomocy zagranicznej w Polsce. W kolejnych latach funkcję koordynatora tej pomocy, a co za tym idzie - dysponenta środków powierzanych do administrowania Fundacji pełnił Pełnomocnik Rządu d/s Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej, a następnie Sekretarz Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej. Powołanie Fundacji wynikało z potrzeby stworzenia apolitycznej, wyspecjalizowanej i sprawnie działającej instytucji, która w sposób przejrzysty zarządzałaby w imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej środkami pomocowymi i zarazem wspierałaby merytorycznie odbiorców programów finansowanych z pomocy zagranicznej - beneficjentów tej pomocy.

Przedmiotem bieżącej działalności statutowej Fundacji jest między innymi realizacja programów pomocowych, finansowanych lub współfinansowanych ze środków Komisji Europejskiej. Fundacja przyjmuje i udostępnia końcowym beneficjentom środki pieniężne oraz rzeczowe, uzyskiwane w ramach pomocy dla Polski ze strony Unii Europejskiej, innych instytucji międzynarodowych oraz zagranicznych instytucji rządowych. Pomoc kierowana jest w szczególności do ministerstw i centralnych organów administracji państwowej.

Zgodnie z przyjętym systemem wdrażania, funkcję dysponenta środków pomocowych ? zobowiązanego przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej do ich kontroli i właściwego kontraktowania ? pełni Jednostka Finansująco ? Kontraktująca, wchodząca w skład Fundacji. Na podstawie umów i porozumień określających metody finansowego zarządzania programami Fundacja wykonuje wszelkie czynności Zamawiającego, pełni funkcje płatnicze oraz zapewnia techniczną i finansową obsługę umów zawartych w ramach programu. Koszty działalności w tym zakresie przez Fundację pokrywa UKIE ? źródłem finansowania są środki dotacji celowej przeznaczone na realizację zadań zleconych jednostkom nie zaliczanym do sektora finansów publicznych oraz fundacjom i stowarzyszeniom.

Strona wskazała, iż realizowane przez nią programy: PHARE i TRANSITION FACILITY są finansowane w dwojaki sposób:1. w całości ze środków pomocy zagranicznej, przekazanych przez Komisję Europejską,2. w części ze środków pomocy zagranicznej oraz w części ze środków krajowego współfinansowania przekazanego Fundacji przez beneficjentów pomocy (środki pochodzące z budżetu państwa).

Fundacja ?Fundusz Współpracy? i działająca w jej strukturach Jednostka Finansująco ? Kontraktująca nabywa we własnym imieniu towary i usługi, które następnie przekazuje nieodpłatnie beneficjentom wymienionych programów pomocowych.

W programie TRANSITION FACILITY podatek od towarów i usług naliczony od części finansowanej ze środków pomocy zagranicznej może być kosztem kwalifikowanym, środki pochodzące z tego programu nie korzystają z ułatwień podatkowych na zasadach zdefiniowanych w rozdziale 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy podatku od towarów i usług, więc podatek naliczony od tego źródła jest ewidencjonowany jako koszt programu. W programie TRANSITION FACILITY podatek od towarów i usług naliczony od części finansowanej ze środków pochodzących z polskiego współfinansowania projektów (środki z budżetu państwa) stanowi koszt kwalifikowany i jest finansowany z tych środków.

W obydwu programach środki krajowego współfinansowania są przekazywane Fundacji przez poszczególnych beneficjentów jedynie w celu realizowania odpowiednich płatności. Środki te nie stanowią wynagrodzenia Fundacji, Strona nie może nimi dysponować, może jedynie je przeznaczyć na współfinansowanie dokonanego zamówienia. Ewentualne środki finansowe pozostałe po wykonaniu projektu podlegają zwrotowi wraz z odsetkami na rachunek beneficjenta.

W ocenie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazanie przez Fundację towarów nabytych za środki pochodzące z programów PHARE lub Transition Facility, przy udziale krajowego współfinansowania na rzecz beneficjentów programu. Strona podniosła bowiem, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest jednoczesne ziszczenie się dwóch przesłanek:1. przedmiotowej - czynność ta musi mieścić się w katalogu czynności opodatkowanych, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług,2. podmiotowej ? czynność musi zostać dokonana przez podatnika w rozumieniu ustawy.

Strona wskazała, ze podatnikami podatku od towarów i usług są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z tym przepisem działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W ocenie Fundacji, czynności podejmowane przez nią nie mieszczą się w żadnej kategorii objętej cytowaną definicją, zatem nie można jej przypisać statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ww. ustawy (brak przesłanki podmiotowej).

Niezależnie od powyższego Strona twierdzi, że nieodpłatne przekazanie towarów dla beneficjentów programów pomocowych nie jest również objęte przedmiotowym zakresem zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przepisie tym mowa jest bowiem o przekazaniu przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Zatem przekazanie towarów nienależących do przedsiębiorstwa podatnika nie stanowi dostawy towarów opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Fundacja natomiast nie prowadzi (i nie może prowadzić) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego.

Postanowieniem z dnia 10.01.2007r. nr 1449/2BV/443/5/2007/KA Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście uznał, iż stanowisko podatnika zawarte we wniosku jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazano, iż w sytuacji gdy zakup towarów i usług dokonywany jest w części ze środków pomocowych oraz w części ze środków przekazanych przez beneficjenta nie można mówić o nieodpłatnym przekazaniu towarów lub usług. W istocie beneficjent współuczestniczy w finansowaniu zakupu, wpłaca ustaloną kwotę z przeznaczeniem na zakup określonych towarów lub usług. Zatem pomiędzy świadczeniem a zapłatą istnieje bezpośredni związek, nie byłoby możliwe wydanie towaru lub wykonanie usługi na rzecz beneficjenta bez uiszczenia przez niego określonej sumy pieniężnej. Dlatego też w ocenie organu pierwszej instancji, nie może mieć zastosowania przepis art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w których mowa jest o dostawach i świadczeniach nieodpłatnych. W sytuacji opisanej we wniosku zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Jedna dostawa ma miejsce pomiędzy sprzedającym (dostawcą ) towaru a Fundacją, druga dostawa ? pomiędzy Fundacją a beneficjentem. Ponadto organ pierwszej instancji zwrócił uwagę na treść art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30 ? 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5; obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku; kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy; obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na powyższe postanowienie Fundacja pismem z dnia 23.01.2007r. wniosła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Zdaniem Strony organ podatkowy rozpatrując wniosek o interpretację nie uwzględnił istotnych w sprawie okoliczności, tj.: #61607; fakt nie prowadzenia przez Fundację działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej w kontekście art. 15 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług,#61607; szczególny charakter podmiotowy Fundacji, jako specyficznej jednostki zajmującej się administrowaniem pomocą finansową Unii Europejskiej dla Polski, w tym zwłaszcza w obszarze wdrażania programów oraz projektów rozwoju instytucjonalnego administracji publicznej,#61607; brak jednoznacznych uregulowań w przepisach prawa dotyczących podmiotowości Fundacji odnoszącej się do podatku od towarów i usług,#61607; pominięcie niewątpliwych okoliczności świadczących o tym, że Fundacja nie może być traktowana na zasadach obowiązujących podmioty komercyjne.

Ponadto Strona wskazała na sprzeczność zaskarżonego rozstrzygnięcia z wydanymi w dniu 14.09.2005 r. postanowieniami Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście (właściwego miejscowo dla Fundacji do końca 2005 roku). dotyczącymi wprawdzie zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, ale uwzględniającymi taki sam stan faktyczny w odniesieniu do czynności wykonywanych przez Fundację.

W zażaleniu Fundacja ponownie podnosi, iż jej status oraz specyficzny charakter wykonywanej działalności wykluczają uznanie Fundacji za podmiot wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Strona odnosi się przy tym do definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazując iż zgodnie z tą regulacją podstawową przesłanką pozwalającą uznać daną aktywność podmiotu za działalność gospodarczą jest jej wymiar komercyjny. Wymiaru komercyjnego nie można natomiast przypisać działalności Fundacji, bowiem cyt. ?wykonuje ona swoje zadania na podstawie regulacji publicznoprawnej w ramach zadań władzy publicznej, związanych z wykonaniem budżetu UE?. Strona podkreśla, że Fundacja jest instytucją prawa publicznego działającą w celu realizacji zadań publicznych, w ramach wyznaczonych przez prawo wspólnotowe i pod ścisłą kontrolą polskiej administracji publicznej oraz Komisji Europejskiej. Umowy zwierane przez Fundację z Urzędem Komitetu Integracji Europejskiej oraz przez Fundację z beneficjentami programów rozwoju instytucjonalnego administracji publicznej mają charakter umów administracyjno - prawnych i w związku z powyższym Fundacja nie spełnia kryteriów włączenia do grona klasycznych podatników podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 12.03.2007 r., w toku postępowania zażaleniowego, Fundacja wniosła dodatkowe wyjaśnienia i uwagi w przedmiotowej sprawie. Strona ponownie wyraziła pogląd, że nieodpłatne przekazywanie przez Fundację na rzecz beneficjentów programów pomocowych towarów i usług współfinansowanych w ramach programów PHARE i TRANSITION FACILITY nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem w sensie funkcjonalnym Fundacja jest częścią polskiej administracji publicznej, działa w ramach regulacji publicznoprawnej, realizując zadania władzy publicznej na rzecz administracji publicznej Rzeczypospolitej Polskiej. Środki budżetowe otrzymywane przez Fundację od Beneficjenta na pokrycie polskiego wkładu w realizację umowy nie są wynagrodzeniem otrzymywanym przez Fundację od Beneficjenta za przekazane mu dobra materialne i niematerialne nabyte od dostawcy w ramach projektu. Środki te są tylko Fundacji powierzone, może nimi dysponować, przeznaczając je wyłącznie na współfinansowanie dokonanego zamówienia. Zdaniem Strony z pisma Ministerstwa Finansów z dnia 22.12.2006r. skierowanego do UKIE pośrednio wynika, iż środki te są jedynie powierzane, gdyż Beneficjenci ostateczni są uprawnieni do dysponowania środkami stanowiącymi udział własny we współfinansowaniu projektów realizowanych w ramach TRANSITION FACILITY. Fundacja przekazując towary bądź usługi na rzecz Beneficjentów, w dalszym ciągu przekazuje je na własność nieodpłatnie, mimo finansowania projektu z dwóch źródeł.

Mając na uwadze powyższe zarzuty zażalenia oraz obowiązujące przepisy prawne Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie istotnym jest wyjaśnienie, czy przekazanie towarów bądź usług ostatecznemu Beneficjentowi, który w części sfinansował ich zakup, będzie nieodpłatnym przekazaniem towarów czy też nosi cechy odpłatnej czynności.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy). Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasna zindywidualizowana korzyść na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Ze stanu faktycznego wynika jednoznacznie, iż Fundacja gromadzi na odrębnych rachunkach bankowych otrzymane środki finansowe od Beneficjentów, którymi administruje do czasu zakończenia realizacji poszczególnych umów, a po wykonaniu wszystkich płatności rozlicza się z Beneficjentami zwracając im ewentualne nadwyżki. Fundacja nabywa towary lub usługi we własnym imieniu i na swoją rzecz, jedynie otrzymuje środki finansowe pochodzące w części ze środków pomocy zagranicznej i w części wprost od beneficjenta, któremu następnie przekazuje zakupiony towar lub usług. W tej sytuacji trudno uznać, iż przekazanie nabytych przez Fundację towarów bądź usług na rzecz beneficjenta, który częściowo za nie już zapłacił jest nieodpłatne. Pomimo, iż otrzymane od Beneficjenta przez Fundacje środki finansowe pokrywają wyłącznie cenę danego towaru lub usługi i nie stanowią wynagrodzenia dla Fundacji, to nie zmienia to faktu, iż Beneficjent w części sam sfinansował nabyty towar. Istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy otrzymanym towarem, usługą, a dokonaną za niego płatnością. Nie byłoby możliwe przekazanie danego towaru czy usługi na rzecz beneficjenta bez uiszczenia przez niego określonej sumy pieniężnej.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie przekazanie towarów lub usług Beneficjentowi w części sfinansowanych ze środków pomocy zagranicznej i w części ze środków otrzymanych od Beneficjenta, jest nieodpłatne tylko i wyłącznie w części, w której zakup był finansowany ze środków pomocy zagranicznej, natomiast w części zapłaconej przez Beneficjenta, jest to czynność odpłatna i w tej części podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie natomiast czynności przekazania towarów lub usług sfinansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej w ramach programów PHARE i TRANSITION FACILITY, tut. organ stwierdza, iż mechanizm ich opodatkowania został szczegółowo wskazany w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr 1401/PV-II/4407/14-6/2007/MK/PV-IV i ma zastosowanie do tej części towarów bądź usług, które zostały finansowe ze środków pomocy zagranicznej.

Odnosząc się do zarzutów Fundacji, iż z uwagi na fakt nie prowadzenia przez nią działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej w kontekście art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz jej szczególny charakter podmiotowy, jako specyficznej jednostki zajmującej się administrowaniem pomocą finansową Unii Europejskiej dla Polski, przedmiotowe czynności nie mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, organ odwoławczy stwierdza, iż są one niesłuszne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub i usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z powyższego wynika, że ustawodawca powiązał pojęcie podatnika z pojęciem działalności gospodarczej. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne czy instytucje nieprowadzące działalności gospodarczej, nawet jeśli wykonują one czynności dostawy towarów.

Fundacja nabywa we własnym imieniu towary bądź usługi celem ich przekazania innym podmiotom. W części sfinansowanej przez Beneficjenta przekazanie towarów bądź usług odbywa się za odpłatnością, polegającą na otrzymaniu od Beneficjenta środków pieniężnych na zakup konkretnych towarów lub usług w ramach przyjętych programów pomocowych i następnie przekazanie tych zakupionych dóbr Beneficjentowi, co w ocenie tut. organu stanowi odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A zatem Fundacja wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, że podatnikami są osoby wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Strona nie czerpie finansowych korzyści z prowadzonych przez siebie czynności, nie otrzymuje wynagrodzenia i nie może być nastawiona na zysk, gdyż w ramach prowadzonej działalności statutowej służy jedynie nadrzędnemu celowi ? adaptacji administracji publicznej Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże zapis w art. 15 ust. 2 ww. ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej bez względu na cel lub rezultat takiej działalności wskazuje, że nie musi to być cel zarobkowy, tylko tak jak w przypadku Strony cel nadrzędny, realizacja programów pomocowych.

Ponadto należy również rozpoznać, czy dokonywane czynności mieszczą się w ramach działalności gospodarczej. Niewątpliwie zawierane przez Fundację umowy pomiędzy Urzędem Komitetu Integracji Europejskiej nie posiadają cech umów cywilnoprawnych, lecz cechy porozumień administracyjnych. Fundacja w ramach realizacji programów ma ograniczone możliwości co do wyboru formy prowadzonej działalności. Jednakże Fundacja profesjonalnie zajmuje się nabywaniem stosownych dóbr materialnych i niematerialnych i trudno tym czynnościom nie przypisać cech działalności gospodarczej. Skoro ustawodawca przewidział w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o podatku od towarów i usług zarówno preferencje i zwolnienia od tego podatku jak również zwroty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług sfinansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, to trudno uznać zdaniem Strony o niespełnieniu przez nią przesłanki podmiotowej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Ustawodawca wprowadzając regulacje dotyczące przekazywania towarów i usług uprzednio sfinansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej uznał, że czynności te podlegają regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Niesłuszny jest zatem argument Strony, i nie została spełniona przez nią przesłanka podmiotowa, skoro ustawodawca przewidział prawo ? podatkowe skutki przedmiotowych czynności.

Końcowo wyjaśnienia wymaga, że na mocy art. 1 pkt 6 w związku z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy ? Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006r., nr 217, poz. 1590), od 1 lipca 2007r. obowiązują nowe zasady udzielania interpretacji w indywidualnych sprawach. Jednakże jak stanowi przepis art. 4 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej, w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, z tym że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.