opodatkowanie niedoboru zawinionego stwierdzonego w czasie przeprowadzenia remanentu likwidacyjnego

sygnatura: IBPP2/443-10/09/WN

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2009-01-16

Wniosek ORD-IN: [ 567 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko pani X przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2008r. (data wpływu 30 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru zawinionego stwierdzonego w czasie przeprowadzenia remanentu likwidacyjnego -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru zawinionego stwierdzonego w czasie przeprowadzenia remanentu likwidacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do dnia 5 grudnia 2008r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą polegającą na handlu nowymi częściami do maszyn rolniczych, maszynami, akumulatorami, itp. towarami. Była płatnikiem VAT i rozliczała się na podstawie prowadzonej księgi przychodów i rozchodów. W czasie prowadzenia działalności kupowane towary handlowe wliczane były w koszty uzyskania przychodu w momencie zakupu, w związku z czym w momencie zakupu odliczany był podatek VAT naliczony od wartości ich zakupu. Towary handlowe były kupowane w celu dalszej ich odsprzedaży.

W związku z likwidacją działalności gospodarczej w dniu 5 grudnia 2008r. został przeprowadzony remanent likwidacyjny na podstawie sporządzonego spisu z natury. W wyniku przeprowadzonego remanentu ujawnione zostały niedobory zawinione towarów handlowych, którymi Wnioskodawczyni obciążyła osobę odpowiedzialną za ten stan (złożyła zawiadomienie do prokuratury rejonowej i aktualnie toczy się postępowanie w tej sprawie).

Od wyliczonego stanu remanentu Wnioskodawczyni zamierza zapłacić do urzędu skarbowego należny podatek od towarów i usług (wartość wykazana w poz. 38 deklaracji VAT-7).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług (VAT) od niedoborów zawinionych ujawnionych w czasie przeprowadzenia remanentu likwidacyjnego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, niedobory zawinione nie stanowią dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w wyniku przeprowadzonego remanentu ujawnione zostały niedobory zawinione towarów handlowych, którymi Wnioskodawczyni obciążyła osobę odpowiedzialną za ten stan.

Ponadto od wyliczonego stanu remanentu Wnioskodawczyni zamierza zapłacić do urzędu skarbowego należny podatek od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.