Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Obowiązek złożenia zeznania SD-3 z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności.

sygnatura: IPTPB2/436-46/14-4/KR

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

data: 2014-07-16

słowa kluczowe:zeznanie podatkowe, zniesienie współwłasności

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku złożenia zeznania SD-3 z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 18 czerwca 2014 r., Nr IPTPB2/415-245/14-2/KR, Nr IPTPB2/436-46/14-2/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 18 czerwca 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 20 czerwca 2014 r.), zaś w dniu 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania - 27 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości o powierzchni 1744 m2, zabudowanej dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, wybudowanym w latach 70-tych oraz drewnianym budynkiem mieszkalnym za kwotę ogółem 110 000 zł. Nabycia tego dokonali do wspólności majątkowej małżeńskiej, stając się współwłaścicielami po 1/2 części i takiego wpisu dokonał Sąd w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. W dniu 16 lutego 2008 r. matka Wnioskodawczyni zmarła, a spadek po niej przejęła Wnioskodawczyni i jej ojciec po 1/2 części. Tym samym Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/8 części nieruchomości, a Jej ojciec 3/8 części, a współwłaściciel stał się właścicielem 4/8 części. Wnioskodawczyni i Jej ojciec zgłosili część nieruchomości otrzymanej w spadku po matce i żonie do opodatkowania w wartości po 225 000 zł każde z nich.

W lipcu 2010 r. współwłaściciele złożyli do Sądu zgodny wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 1744 m2, zabudowanej budynkiem murowanym, dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 109,77 m2 oraz drewnianym, niemieszkalnym już w tym czasie budynkiem o powierzchni użytkowej 34,12 m2, szacując wartość całej nieruchomości na kwotę 1 160 000 zł. W wyniku zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. ugody zniesiona została współwłasność tej nieruchomości w taki sposób, że dokonano podziału fizycznego nieruchomości, zgodnie z przyjętym planem podziału na dwie nieruchomości stanowiące przedmiot odrębnej własności, z których nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 1163 m2 stała się współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej ojca w częściach odpowiednio 1/4 i 3/4, a nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 581 m2 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym stała się wyłączną własnością trzeciego współwłaściciela. Przy czym Wnioskodawczyni wraz z ojcem zobowiązali się opróżnić zajmowaną przez siebie część budynku, a nowy właściciel całego budynku zobowiązał się zwrócić Wnioskodawczyni i Jej ojcu kwotę 8 500 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez nich na nieruchomość wspólną. Ponadto strony zgodnie ustaliły, że po połowie poniosą koszty wzniesienia pomiędzy nowo powstałymi działkami ogrodzenia. W wyniku zniesienia współwłasności powstały dwie odrębne działki oznaczone osobnymi numerami i adresami. W grudniu 2010 r. współwłaściciel, który stał się wyłącznym właścicielem działki o powierzchni 581 m2 wraz z całym budynkiem złożył deklarację PCC-3 i zapłacił z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości podatek od czynności cywilnoprawnej w kwocie 170 zł. Wnioskodawczyni zaś i Jej ojciec na skutek informacji uzyskanej w urzędzie w dziale podatków od nieruchomości, złożyli zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3 jako tytuł nabycia podając nieodpłatne zniesienie współwłasności. Na podstawie tych zeznań urząd dokonał nowego podziału zobowiązań z tytułu posiadania nieruchomości. W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem dokonała sprzedaży nieruchomości za łączną cenę 445 000 zł proporcjonalnie do posiadanych udziałów. W akcie notarialnym sprzedaży nieruchomość opisana została jako zabudowana działka gruntu o obszarze 1163 m2, na której znajduje się murowano-drewniany budynek mieszkalny do rozbiórki oraz ogrodzenie (siatka, beton), nieruchomość posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, a Wnioskodawczyni należący do Niej udział wynoszący 1/4 części nieruchomości nabyła w następujący sposób - pierwotnie w drodze dziedziczenia po swojej matce w części 1/8, a następnie w roku 2010 na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości stała się właścicielem 1/4 części nowopowstałej działki o powierzchni 1163 m2. Ponadto w akcie notarialnym zapisano, że spadek po matce został prawidłowo zgłoszony do opodatkowania i zwolniony od podatku na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zniesienie współwłasności zostało zgłoszone do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnej, który został prawidłowo obliczony i uiszczony w całości, co zostało potwierdzone stosownym zaświadczeniem Naczelnika Urzędu Skarbowego. W wyniku transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni za swoją część otrzymała kwotę 111 250 zł, którą w całości przeznaczyła na własne potrzeby mieszkaniowe. W kwietniu 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2013, w którym w poz. 197 wykazała podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w latach 2007-2008, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 21 138 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

  • w dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości w drodze umowy kupna-sprzedaży,
  • dokonana w maju 2013 r. sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • współwłaściciel, który skutkiem ugody w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. objął w posiadanie cały budynek mieszkalny, dokonał na rzecz Wnioskodawczyni i Jej ojca dopłaty gotówkowej w kwocie 8 500 zł w związku z czym w dniu 23 grudnia 2010 r. złożył deklarację PCC-3 i zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnej w wysokości 170 zł,
  • otrzymana przez Wnioskodawczynię i Jej ojca kwota w wysokości 8 500 zł została zasądzona ugodą zawartą przed Sądem w sprawie o zniesienie współwłasności, a obowiązek jej zapłaty zapisano w protokole w następujący sposób: ,,...zobowiązuje się zapłacić na rzecz ....... i jego córki solidarnie, w dniu wydania mu działki kwotę 8 500 zł (osiem tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu wydatków na nieruchomość wspólną z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności", ponadto we wniosku o zniesienie współwłasności Wnioskodawczyni i Jej ojciec określili to żądanie jako ekwiwalent pieniężny za wyposażenie własne Wnioskodawczyni i Jej ojca pozostawione w budynku mieszkalnym, który został oddany w całości trzeciemu współwłaścicielowi,
  • przedmiotowa ugoda sądowa na nowo ukształtowała prawo własności nieruchomości: przed zawarciem ugody powierzchnia całkowita działki wynosiła 1744 m2, na niej posadowiony był budynek mieszkalny o powierzchni 109,77 m2 wybudowany w latach siedemdziesiątych XX wieku, a następnie zmodernizowany w latach 1998 - 2003 oraz budynek drewniany, niemieszkalny o powierzchni 34,12 m2 przeznaczony do rozbiórki, Wnioskodawczyni posiadała udział wynoszący 1/4 z 1/2 nieruchomości, Jej ojciec 3/4 udziału z 1/2 nieruchomości, a trzeci współwłaściciel 1/2 udziału w całej nieruchomości; po zawarciu ugody sądowej nieruchomość została podzielona na dwie odrębne działki, z czego Wnioskodawczyni wraz z ojcem otrzymali w posiadanie 2/3 powierzchni nieruchomości tj. 1163 m2. działki ze stojącym na niej budynkiem drewnianym przeznaczonym do rozbiórki, z czego na Wnioskodawczynię przypadła 1/4 tego udziału tj. 290,75 m2 działki, a na Jej ojca 3/4 udziału, tj. 872,25 m2 działki, zaś druga strona ugody otrzymała 1/3 powierzchni nieruchomości tj. 581 m2 działki oraz w całości budynek mieszkalny.

Przyjmując do obliczeń rynkową wartość nieruchomości określoną we wniosku o zniesienie współwłasności na kwotę 1 160 000 zł; z czego wartość całej powierzchni działki wynosiła 860 000 zł, a wartość budynku mieszkalnego 300 000 zł, można dokonać wyliczenia wartości udziału przyznanego Wnioskodawczyni w ugodzie sądowej wraz z otrzymaną spłatą w następujący sposób:

  • powierzchnia działek 1744 m2 = 860 000 zł, a budynek mieszkalny = 300.000 zł,
  • w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała 1/4 z 1163 m2 działki tj. 290,75 m2 co daje wartość 143 374 zł według wyliczenia: (290,75 m2 x 860 000 zł): 1744 m2 oraz 1/4 z dopłaty pieniężnej tj. kwotę 2 125 zł, a więc cała wartość przyznanej nieruchomości wyniosła 145 499 zł.

Analogicznie do powyższego wyliczenia, można ustalić wartość posiadanej przez Wnioskodawczynię części nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. Wówczas posiadała 1/4 z 1/2 części całej nieruchomości tj. 218 m2 działki, o wartości 107 500 zł oraz 1/4 z 1/2 budynku mieszkalnego o wartości 37 500 zł co daje ogółem kwotę 145 000 zł.

Z powyższych wyliczeń wynika, że wartość udziału przyznanego Wnioskodawczyni w wyniku sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości wraz z otrzymaną dopłatą jest większa od wartości nieruchomości przed zawarciem ugody sądowej.

W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem sprzedali przedmiotową nieruchomość za cenę ogółem 445 000 zł mieszczącą się w ramach obowiązujących w tym czasie cen rynkowych, które niestety w stosunku do cen z roku 2010 uległy znacznemu obniżeniu. W wyniku tej transakcji Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 111 250 zł, która w całości stanowiła Jej majątek osobisty. Związek małżeński zawarła bowiem we wrześniu 2009 r., a swój udział w nieruchomości otrzymała w lutym 2008 r. jako spadek po matce. Ponadto w akcie notarialnym z dnia 29 maja 2013 r. dokumentującym zawarcie tej transakcji zapisano, że Wnioskodawczyni umów majątkowych małżeńskich rozszerzających wspólność ustawową nie zawierała.

Następnie na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni zapłaciła podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w latach 2007-2008 w wysokości 21 138 zł,

  • w dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w drodze kupna-sprzedaży 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym o wartości 207 500 zł, w którym następnie wraz z mężem zamieszkała. Realizując tę transakcję Wnioskodawczyni wniosła udział własny w kwocie 111 250 zł, pochodzący z jej majątku osobistego, a na pozostałą kwotę tj. 96 250 zł małżonkowie uzyskali kredyt bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy zniesienie współwłasności nieruchomości dokonane w grudniu 2010 r. można potraktować jako ,,nowe" nabycie, a co za tym idzie, czy do przychodów ze sprzedaży tej części nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy art. 30e ust. 1 i 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. że dochód uzyskany ze sprzedaży jest zwolniony z opodatkowania ze względu na wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe...
  2. Czy w związku z pytaniem nr 1. Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wykazując w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2013 podatek do zapłaty z tytułu sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  3. Czy od dopłaty otrzymanej w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c w sytuacji, gdy od tej czynności został zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnej...
  4. Czy biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przepis art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo składając po dokonaniu zniesienia współwłasności zeznanie SD-3 w trybie art. 17a ust. 1 tej ustawy...

Przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku złożenia zeznania SD-3 z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności (pytanie nr 4). W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4, (w zakresie podatku od spadków i darowizn), niezasadnym było złożenie po dokonaniu zniesienia współwłasności nieruchomości zeznania SD-3 w trybie art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż art. 1 ust. 1 pkt 4 tej ustawy wymienia w katalogu czynności do opodatkowania ,,nieodpłatne zniesienie współwłasności", co w przypadku Wnioskodawczyni nie miało miejsca, a zeznanie to złożyła na skutek mylnej informacji, którą ojciec Wnioskodawczyni otrzymał w urzędzie dla celów podatku od nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawczyni zawarta między współwłaścicielami ugoda sądowa w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości, a co za tym idzie stosowny wpis do księgi wieczystej powinien stanowić podstawę ustalenie nowych obowiązków fiskalnych poszczególnych właścicieli, a złożone zeznanie SD-3 było niewłaściwe dla potwierdzenia faktu nabycia nieruchomości poprzez odpłatne zniesienie współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

  1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
  2. darowizny, polecenia darczyńcy;
  3. zasiedzenia;
  4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
  5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
  6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto stosownie do treści art. 2 cytowanej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwzględniając powyższe, podkreślić należy, że ustawa o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog zdarzeń objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie zdarzenia wymienione w przytoczonych przepisach art. 1 i art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z art. 17a ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości w drodze umowy kupna-sprzedaży. Nabycia tego dokonali do wspólności majątkowej małżeńskiej stając się współwłaścicielami po 1/2 części. W dniu 16 lutego 2008 r. matka Wnioskodawczyni zmarła, a spadek po niej przejęła Wnioskodawczyni i jej ojciec po 1/2 części. Tym samym Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/8 części nieruchomości, a Jej ojciec 3/8 części, a współwłaściciel stał się właścicielem 4/8 części. W lipcu 2010 r. współwłaściciele złożyli do Sądu zgodny wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 1744 m2, zabudowanej budynkiem murowanym, dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 109,77 m2 oraz drewnianym, niemieszkalnym już w tym czasie budynkiem o powierzchni użytkowej 34,12 m2.W wyniku zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. ugody zniesiona została współwłasność tej nieruchomości w taki sposób, że dokonano podziału fizycznego nieruchomości zgodnie z przyjętym planem podziału na dwie nieruchomości stanowiące przedmiot odrębnej własności, z których nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 1163 m2 stała się współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej ojca w częściach odpowiednio 1/4 i 3/4, a nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 581 m2 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym stała się w/łączną własnością trzeciego współwłaściciela.

Współwłaściciel, który skutkiem ugody w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. objął w posiadanie cały budynek mieszkalny, dokonał na rzecz Wnioskodawczyni i Jej ojca dopłaty gotówkowej w kwocie 8 500 zł, w związku z czym w dniu 23 grudnia 2010 r. złożył deklarację PCC-3 i zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnej w wysokości 170 zł. Ponadto wskazano, że otrzymana przez Wnioskodawczynię i Jej ojca kwota w wysokości 8 500 zł została zasądzona ugodą zawartą przed Sądem w sprawie o zniesienie współwłasności, a obowiązek jej zapłaty zapisano w protokole w następujący sposób: ,,...zobowiązuje się zapłacić na rzecz ...... i jego córki solidarnie, w dniu wydania mu działki kwotę 8 500 zł (osiem tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu wydatków na nieruchomość wspólną z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności", ponadto we wniosku o zniesienie współwłasności Wnioskodawczyni i Jej ojciec określili to żądanie jako ekwiwalent pieniężny za wyposażenie własne Wnioskodawczyni i Jej ojca pozostawione w budynku mieszkalnym, który został oddany w całości trzeciemu współwłaścicielowi.

Z powyższego wynika, że zniesienie współwłasności miało charakter odpłatny, bowiem wiązało się z dokonaniem dopłaty na rzecz Wnioskodawczyni, jako współwłaścicielki nieruchomości.

Jak wskazano wyżej odpłatne zniesienie współwłasności nie zostało wymienione w katalogu zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Skoro zatem ustawodawca w art. 1 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie wymienił odpłatnego zniesienia współwłasności - które miało miejsce w przedmiotowej sprawie - to nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wobec tego po stronie Wnioskodawczyni nie powstał z tego tytułu obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn, a tym samym na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego SD-3 o nabyciu rzeczy i praw majątkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY