Podatnik nabywa od podmiotu mającego siedzibę na terenie innego państwa członkowskiego Wspólnoty usługi systemu SWIFT, które służą celom komunikacji z innymi bankami oraz mają na celu generowanie informacji dotyczących transakcji finansowych realizowanych na rynkach papierów wartościowych, pochodnych instrumentów kapitałowych, transakcji w walucie, itp.

sygnatura: 1401/PH-I/4407/14-1A/07/KO/PV-I

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-12-19

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 239 w związku z 14a § 4 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 4 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy ? Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2006r., znak 1471/NTR2/443-342/06/MP w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 31 sierpnia 2006r., znak DBP/TAX/6/2006 Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisu art. 27 ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm./.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Strona w związku z prowadzoną działalnością bankową korzysta z usług SWIFT.

Usługodawcą przedmiotowych usług jest SWIFT s.c.r.l. (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication), podmiot będący zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, z siedzibą w Belgii.

Usługa systemu SWIFT polega na umożliwieniu bankom komunikowania się między sobą. System ten generuje różnego rodzaju znormalizowane komunikaty kluczowane (tekstowe) oraz niekluczowane w zakresie świadczenia przez nie usług finansowych.

Przykładowe obszary komunikatów to dyspozycje/polecenia lub informacje kierowane do Banku z innych banków na temat:

? dokonanych/otrzymanych poleceniach przelewu (lub zleceniach przelewu),

? założenia/likwidacji lokaty,

? złożenia depozytu,

? udzielania/otrzymywania kredytowania,

? obciążania/otrzymywania płatności odsetkowych,

? ustanawiania/realizacji akredytywy,

? udzielania/otrzymywania gwarancji lub poręczenia,

? informacji dotyczących czeków (realizacja, wpływ, anulowanie, sprzedaż czeków podróżnych),

? przelewów bezgotówkowych realizowanych zarówno w kraju jak również za granicą.

Jak wskazuje Strona, dyspozycje/polecenia lub informacje mogą dotyczyć transakcji realizowanych na rynkach papierów wartościowych, pochodnych instrumentów kapitałowych, transakcji na walucie. Co do zasady komunikaty mogą dotyczyć zmiany wysokości oprocentowania lub pobierania prowizji, reklamacji, zmiany informacji o kliencie, korespondencji dotyczącej bieżącej działalności banku.SWIFT bazuje na sieci informacyjnej (komunikacyjnej) o światowym zasięgu użytkowania, zapewniającej bezpieczeństwo danych i dostępu oraz szybkość transakcji.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Strona wystąpiła z następującymi pytaniami:

1. czy import przedmiotowych usług podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

2. jeśli przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu to jaka stawka podatku VAT znajduje zastosowanie?

3. czy w przypadku traktowania przedmiotowych usług jako zwolnionych z opodatkowania VAT w Polsce nie powstaje obowiązek ujmowania wartości z tytułu nabycia tych usług w fakturach wewnętrznych?

W ocenie Strony:

1. zgodnie z art. 27 ust. 3, w związku z ust. 4 ustawy VAT miejscem świadczenia (opodatkowania) przedmiotowych usług SWIFT jest terytorium Polski.

2. świadczenie tych usług podlega zwolnieniu od podatku VAT stosownie do art. 43 ust. 1 ustawy VAT.

3. w przypadku traktowania przedmiotowych usług jako zwolnionych z opodatkowania VAT w Polsce powstaje obowiązek ujmowania wartości z tytułu nabycia tych usług w fakturach wewnętrznych.

Do wniosku została dołączona kserokopia opinii klasyfikacyjnej wydanej przez Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi znak OK.-5672/KU-3852/2006 z dnia 7 sierpnia 2006r. Wynika z niej, iż usługi świadczące przez Stronę, polegające na umożliwieniu bankom komunikowania się między sobą oraz generowania informacji dotyczących transakcji finansowych mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 67.13.10-00.00 ?Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane?. Jednocześnie, jak wskazano w ww. opinii dla celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r., z której wynika, iż opisane usługi mieściły się w grupowaniu: PKWiU 67.13.10-00.90 ?Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione?.

W wydanym w dniu 1 grudnia 2006r. postanowieniu, znak: 1471/NTR2/443-342/06/MP, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko organ pierwszej instancji wskazał, iż opis świadczonych na rzecz Strony usług systemu SWIFT działającego w oparciu o światową sieć informatyczną, a polegających na generowaniu różnego rodzaju znormalizowanych komunikatów w zakresie świadczonych przez banki usługi finansowe jest podstawą do stwierdzenia, iż zaliczają się one do usług elektronicznych, stanowiąc ich import. Tym samym, na Stronie jako nabywcy przedmiotowych usług, ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego w podatku od towarów i usług z tytułu ich importu na terytorium kraju. Przy czym właściwą stawką podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy jest stawka 22%.

Na powyższe postanowienie Strona w dniu 11 grudnia 2006r. wniosła zażalenie, w którym zarzuca naruszenie art. 2 pkt 26, art. 8 ust. 3 oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2006r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./

W związku z powyższym Strona wnosi o zmianę zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz potwierdzenie prawidłowości stanowiska Banku przedstawionego we wniosku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Strona nabywa od podmiotu mającego siedzibę na terenie innego państwa członkowskiego Wspólnoty usługi systemu SWIFT, które służą celom komunikacji z innymi bankami oraz mają na celu generowanie informacji dotyczących transakcji finansowych realizowanych na rynkach papierów wartościowych, pochodnych instrumentów kapitałowych, transakcji w walucie, itp.

Ww. system umożliwia bankom przekazywanie informacji na temat realizowanych transakcji w sposób bezpieczny, pozwalający na spełnienie wysokich standardów bezpieczeństwa w stosunku do świadczenia usług bankowych.

Jak wskazuje Strona system SWIFT został stworzony i jest wykorzystywany wyłącznie przez instytucje finansowe, które nie mogą świadczyć usług finansowych bez używania niniejszego systemu.

Zdaniem Strony, usługi systemu SWIFT są usługami pośrednictwa finansowego, stanowiącymi integralną część usługi finansowej. Ponadto usługi te zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi jako ?usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane ? PKWiU 67.13.10-00.10?.

W przedmiotowej sprawie istota sporu sprowadza się do ustalenia, czy nabywane przez Stronę usługi systemu SWIFT stanowią usługę pomocniczą związaną z pośrednictwem finansowym, czy też są usługami elektronicznymi.

W tym miejscu należy wskazać, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2006r. na mocy przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. została zmieniona definicja usług elektronicznych, określona w art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./.

Zgodnie z powołanym aktem (od dnia 10.08.2006r.) - przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005. z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

Należy podkreślić, iż wchodzące w życie z dniem 1 lipca 2006r. przepisy rozporządzenia ustanowiły środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Ponadto, rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i winno być stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium RP.

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 11 rozporządzenia Rady Nr 1777/2005, za usługi elektroniczne uznawane są usługi świadczone przy pomocy Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Przepis art. 11 ust. 2 oraz załącznik I wymienionego rozporządzenia stanowi przykładową listę usług, w której wymienione usługi uznano za usługi elektroniczne.

W przepisie art. 11 ust. 2 lit. c) wymieniono usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane Internetem lub siecią elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nabywane usługi systemu SWIFT, umożliwiające komunikowanie się z innymi bankami oraz służące do generowania różnego rodzaju znormalizowanych komunikatów w zakresie świadczonych przez banki usług odpowiadają definicji usług elektronicznych, w szczególności art. 11 ust. 2 lit c) wynikającej z rozporządzenia nr 1777/2005.

Konsekwencją powyższego jest uznanie przez organ odwoławczy nabywanych przez Stronę usług za usługi elektroniczne, a dołączona do wniosku klasyfikacja statystyczna dokonana przez Urząd Statystyczny w Łodzi, w kontekście art. 8 ust. 3 ustawy o VAT pozostaje w sprawie bez znaczenia.

Ustawodawca wyłączył bowiem usługi elektroniczne z konieczności ich identyfikacji na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Pojęcie importu usług zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ i jest to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisu tego nie stosuje się jednak w przypadku usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca (art. 17 ust. 2 w/w ustawy).

Reasumując, organ odwoławczy stwierdza, iż w zaistniałym stanie faktycznym dochodzi do importu usług elektronicznych, z tytułu nabycia których, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest usługobiorca, czyli w tym przypadku Strona.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi identyfikowane są za pomocą klasyfikacji statystycznych, od których uzależnione jest zastosowanie stawki obniżonej, bądź zwolnienie od podatku. Odwołanie się do klasyfikacji statystycznych pozwala na osiągnięcie precyzji w oznaczeniu zakresu zastosowania odpowiedniej stawki.

Zgodnie bowiem z ww. przepisem usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznym.

Wskazany powyżej przepis wyraźnie wskazuje, że usługi elektroniczne, do których został zaliczony nabywany przez Stronę system SWIFT nie podlegają klasyfikacjom statystycznym.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 1-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Biorąc pod uwagę fakt, iż usługi elektroniczne nie zostały wymienione w załącznikach do ustawy, jak również w aktach wykonawczych do ustawy właściwą stawką podatku w myśl ww. artykułu jest stawka podstawowa w wysokości 22%.

Strona we wniesionym zażaleniu wskazuje za niewłaściwe uznanie, iż w przypadku, gdy dana usługa może być sklasyfikowana jako usługa elektroniczna w rozumieniu art. 2 ust. 26 ustawy VAT, automatycznie, bez względu na jej charakter powinna podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki i nie mogą mieć zastosowania stawki preferencyjne lub zwolnienia przewidziane m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, tylko towary i usługi wymienione w przepisach ustawy, jej załącznikach oraz aktach wykonawczych do tej ustawy podlegają opodatkowaniu według stawek obniżonych, preferencyjnych bądź zwolnieniu od podatku.

Odnosząc się natomiast do wskazanego przez Stronę w zażaleniu orzeczenia w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Daracenter przeciwko Skatteministeriet Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, że oprócz konkluzji wskazanych przez Stronę, wyrok ten wskazuje, iż interpretacja punktu 3 art. 13(B)(d) VI Dyrektywy winna być ścisła, a sam fakt, że element składowy jest konieczny dla realizacji transakcji zwolnionej, nie uprawnia do wniosku, że usługa, którą ten element reprezentuje, jest zwolniona.

Ponadto, Strona powołała w zażaleniu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1472/RPP1/443-238/06/AW z dnia 26 kwietnia 2006r., zamieszczone na stronie internetowej Ministra Finansów, gdzie w analogicznym stanie faktycznym stwierdzono, iż zasadne jest zastosowanie zwolnienia z importu usług w zakresie korzystania z sieci umożliwiającej bankom dokonywanie wzajemnych transakcji.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ww. postanowienie dotyczy stanu prawnego obowiązującego przed wejściem nowej definicji usług elektronicznych, wynikającej z art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, która w brzmieniu powołanym na wstępie weszła w życie na podstawie art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 143, poz.1028) zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług z dniem 10 sierpnia 2006r.

Ponadto, w myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa /t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm./, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Tak więc skoro każde postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydawane jest w indywidualnej sprawie w oparciu o konkretny stan faktyczny, stąd nie może ono wywoływać skutków w stosunku do innych podmiotów, dlatego też powoływanie się przez Stronę na postanowienie zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w świetle obowiązujących przepisów nie znajduje uzasadnienia.

W podsumowaniu zażalenia Strona wskazuje, iż obowiązana jest rozliczyć import usługi SWIFT zgodnie z ustawą o VAT, poprzez wystawienie faktury wewnętrznej i zastosowanie zwolnienia od podatku powołując się na nabycie usługi finansowej, sklasyfikowanej PKWiU 67.13.10-00.10.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz zażaleniu organ drugiej instancji stwierdza, iż nabycie usługi SWIFT, rozpoznane jako import usług winno być udokumentowane na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy VAT fakturą wewnętrzną. Z uwagi na fakt, iż jest to nabycie usług elektronicznych, podlega ono opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 22%, określonej w art. 41 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.