Opodatkowanie zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej, której część została przeznaczona (w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego) pod usługi turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią.

sygnatura: ILPP1/443-1024/08-4/KG

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-01-28

Wniosek ORD-IN: [ 311 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. o informacje dotyczące opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od roku 2001 Wnioskodawczyni jest użytkownikiem wieczystym niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej w G. Nieruchomość ta wykorzystywana jest na cele rolnicze i zgodnie z treścią rejestru gruntów obejmuje: grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe, lasy, nieużytki. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona pod zabudowę. Nie obowiązuje dla niej plan zagospodarowania przestrzennego, nie została też w stosunku do niej wydana decyzja o warunkach zabudowy. Obowiązujące dla Gminy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dopuszcza jedynie przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości, jako terenu usług turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią. Część nieruchomości przeznaczona jest zgodnie ze studium do zalesienia. Brak jest także podstaw do przyjęcia, iż w przyszłości nieruchomość ta zostanie przeznaczona pod zabudowę z uwagi na występowanie na niej materiałów archeologicznych. Nieruchomość powyższa nie stanowi składnika związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2009 r. Zainteresowana doprecyzowała opisane zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, że:

• prowadziła na przedmiotowych gruntach działalność rolniczą w zakresie uprawy,

• nie posiada i nie posiadała statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług,

• opisane we wniosku grunty nie były oddane w najem, dzierżawę, ani użyczenie,

• w przeszłości zbyła nieruchomość położoną w miejscowości Wiórek, która stanowiła składnik prywatnego majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego opisanej wyżej rolnej nieruchomości niezabudowanej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji dokonanie przez nią sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wskazują, zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W opisanym stanie faktycznym bezspornym jest, iż przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona pod zabudowę. Jej rolnego charakteru dowodzą zarówno zapisy rejestru gruntów oraz jej faktyczne wykorzystywanie na ten cel. W stosunku do nieruchomości nie obowiązuje również plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy. Podkreślenia wymaga także, iż obowiązujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wskazuje wyraźnie na możliwość przeznaczenia nieruchomości wyłącznie jako terenu usług turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi. Tym samym za spełnione uznać należy przesłanki niezbędne do zakwalifikowania ww. nieruchomości jako nie mającej charakteru budowlanego i nie przeznaczonej pod zabudowę. Jej sprzedaż zatem podlegać będzie zwolnieniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dodatkowo Zainteresowana wskazała, że w związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie sprzedaży podlegałoby prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości, to z uwagi na jej rolnicze przeznaczenie - przyszła dostawa tej nieruchomości podlegać będzie również zwolnieniu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej, która zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowi: grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe, lasy, nieużytki. Na ww. gruncie Zainteresowana prowadziła działalność rolniczą w zakresie uprawy.

Biorąc pod uwagę definicję działalności (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) należy stwierdzić, że transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego ww. działki ma związek z działalnością gospodarczą, jest to sprzedaż majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności. Rolnik sprzedający grunt nie zbywa bowiem majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Jeśli więc osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z własną działalnością, jest z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wykorzystywanego do prowadzenia działalności rolnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej ,,studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o ,,przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania - art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne ( t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Ponadto z przepisu § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Dz. U. Nr 212, poz. 1336 (które zastąpiło rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) wynika, iż zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie to obejmuje także zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów przeznaczonych na cele rolnicze (co zostało potwierdzone przez ustawodawcę w cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia). Z powyższego ponad wszelką wątpliwość wynika, że elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz PKOB nie definiują pojęcia ,,budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Z kolei przez urządzenia budowlane - zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego - należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że dla nieruchomości gruntowej, której prawo użytkowania wieczystego Wnioskodawczyni zamierza zbyć, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, nie została też w odniesieniu do niej wydana decyzja o warunkach zabudowy. Obowiązujące natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla części nieruchomości dopuszcza przeznaczenie jako terenu usług turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią, dla pozostałej części zaś do zalesienia.

W wykazie obiektów budowlanych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 24 grupa 241 wyszczególnione zostały budowle sportowe i rekreacyjne, gdzie:

• klasa 2411 obejmuje zagospodarowane tereny sportowe przeznaczone do uprawiania sportów na świeżym powietrzu, np. piłka nożna, baseball, rugby, sporty wodne, lekkoatletyka, wyścigi samochodowe, rowerowe lub konne.

• klasa 2412 obejmuje wesołe miasteczka lub parki wypoczynkowe oraz inne obiekty na wolnym powietrzu np.: trasy i szlaki narciarskie, wciągi orczykowe, krzesełkowe i kabinowe zainstalowane na stałe; skocznie, tory saneczkowe, bobslejowe, pola golfowe, lotniska sportowe, ośrodki jazdy konnej, przystanie jachtowe oraz wyposażenie plaż i bazy sportów wodnych; ogrody i parki publiczne, skwery, ogrody botaniczne i zoologiczne; schroniska dla zwierząt.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że opisane we wniosku grunty w części przeznaczonej zgodnie z studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego jako tereny turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią, mają charakter budowlany. W analizowanej sprawie rolniczy charakter ma wyłącznie część nieruchomości przeznaczona pod zalesienie.

Reasumując należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawczynię zbycie prawa użytkowania wieczystego części gruntu przeznaczonej pod zalesienie spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W części natomiast przeznaczonej pod usługi turystyki i wypoczynku z powierzchniowymi urządzeniami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią, z uwagi na budowlane przeznaczenie tego gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.