INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dokonanej z tytułu uregulowania umowy pożyczki w formie przeniesienia własności nieruchomości na rzecz pożyczkodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dokonanej z tytułu uregulowania umowy pożyczki w formie przeniesienia własności nieruchomości na rzecz pożyczkodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT jest dłużnikiem spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce (dalej: Wierzyciel) z tytułu istniejących pożyczek (dalej: Pożyczki), oraz pozostałych zobowiązań, na które składają się m.in. zobowiązania handlowe (dalej: Pozostałe Zobowiązania). Jednocześnie Wnioskodawca jest właścicielem szeregu nieruchomości położonych w gminach ... (dalej: Nieruchomości).

Na wierzytelności z tytułu Pożyczek składają się wierzytelności nabyte przez Wierzyciela od pierwotnych pożyczkodawców (banków) w wyniku zawartych umów cesji wierzytelności, jak również wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych bezpośrednio Wnioskodawcy przez Wierzyciela.

Obecnie Wnioskodawca, pragnąc uregulować swój dług wobec Wierzyciela, na który składają się Pożyczki i Pozostałe Zobowiązania, zamierza skorzystać z instytucji ,,datio in solutum" (świadczenie w miejsce wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm., dalej: KC).

W tym celu Wnioskodawca podpisze stosowną umowę z Wierzycielem i w celu zwolnienia się ze zobowiązań (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań) spełni za jego zgodą inne świadczenie w postaci przeniesienia na niego własności Nieruchomości. Wartość nieruchomości została ustalona m.in. w oparciu o przeprowadzone wyceny rzeczoznawców będzie równa wartości wierzytelności będących przedmiotem umowy (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań). W związku z powyższym Wierzyciel potraktuje takie zdarzenie, jako rozliczenie Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Wierzyciela (zobowiązanie to wygaśnie). Możliwe, iż Wnioskodawca zaspokoi Wierzyciela nie w jednej transakcji ,,datio in solutum", a w kilku. W treści przedmiotowej umowy ,,datio in solutum" (lub umów - jeżeli decyzją stron będzie rozłożenie transakcji w czasie) strony zgodnie wskażą, iż wartość Nieruchomości będących przedmiotem umowy (a w przedmiotowym stanie faktycznym równa wartości łącznej Pożyczek i Pozostałych Zobowiązań), będzie ich wartością netto (bez ewentualnie naliczonego VAT). Jeżeli transakcja ,,datio in solutum" będzie miała zostać opodatkowana VAT, kwotę podatku VAT (w przypadkach, w których zgodnie z przepisami wystąpi), Wierzyciel będzie zobowiązany dopłacić Wnioskodawcy na podstawie odpowiedniej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę. Ceną byłaby więc wartość Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności oraz dopłata w gotówce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy przeniesienie własności Nieruchomości w przypadku zastosowania instytucji ,,datio in solutum" w zaprezentowanym stanie faktycznym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienie własności Nieruchomości, które ma mieć miejsce w związku z przedmiotową umową ,,datio in solutum", nie będzie stanowić czynność opodatkowanej podatkiem VAT, wykonywanej przez podmiot działający w charakterze podatnika tego podatku.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na wstępie należy wskazać, iż istotą instytucji świadczenia w miejsce wypełnienia (,,datio in solutum") jest to, że dłużnik zamiast świadczenia, które powinien spełnić zgodnie z treścią zobowiązania (w przedmiotowym stanie faktycznym - zapłata należności w pieniądzu), przekazuje wierzycielowi inne świadczenie, a wierzyciel je przyjmuje. Wskutek tego świadczenie w postaci zobowiązania wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie. Warto podkreślić, iż KC nie wprowadza ograniczeń co do charakteru świadczeń, które mogą być przyjęte w miejsce wypełnienia. Wobec powyższego częstym przypadkiem jest przekazanie przez dłużnika świadczenia w naturze zamiast w pieniądzu (lub odwrotnie). W przedmiotowym stanie faktycznym zobowiązanie pieniężne Wnioskodawcy wygaśnie (za zgodą Wierzyciela) w skutek świadczenia w naturze (przeniesienia własności Nieruchomości).

Zasadniczą zatem kwestią, która determinuje odpowiedź na pytanie jest kwestia czy spłata wierzytelności w postaci niepieniężnej (rzeczowej) w miejsce pierwotnego wykonania stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Z przepisów ustawy wynika jednoznacznie, że warunkiem opodatkowania czynności na terytorium Polski jest, aby dana czynność zawarta była w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu oraz wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie instytucji ,,datio in solutum" skutkować będzie tylko i wyłącznie spłatą długu, na który składają się wierzytelności z tytułu Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności, w postaci przeniesienia własności Nieruchomości.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienia własności Nieruchomości, które ma mieć miejsce w związku z przedmiotową umową ,,datio in solutum", nie można rozpatrywać na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem co do zasady opodatkowaniu podlega wyłącznie odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju przez podmiot, działający w związku z tą dostawą, jako podatnika VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym dokonany zostanie tylko i wyłącznie zwrot (spłata) udzielonych Pożyczek i Pozostałych Zobowiązań, przy czym realizacja wskazanej spłaty będzie miała charakter niepieniężny.

Jak słusznie wskazano w wyroku WSA w Rzeszowie z dn. 6 czerwca 2013, sygn. I SA/Rz 329/13, ,,nawet jeśli jakaś czynność jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika podatku VAT w ogóle, to będzie ona podlegała opodatkowaniu tym podatkiem jedynie wówczas, gdy zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Konieczność spełnienia tego warunku opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest mocno akcentowana w orzecznictwie ETS. Wynika z niego, że w przypadku osób fizycznych oraz prawnych, nawet jeśli są one podatnikami VAT, transakcje przez nich dokonane podlegają opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy dana czynność ma charakter działalności gospodarczej (por. wyroki ETS: z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Ambrecht, z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie C-415/98 Laszlo Baksci przeciwko Finanzamt Fuerstenfelbruck)."

Jak wskazano w orzeczeniu WSA we Wrocławiu z dn. 3 lipca 2013, sygn. I SA/Wr 523/13, dotyczącym wypłaty rzeczowej w ramach wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów:

,,Przy czym podkreślić należy, na co zwrócono już wcześniej uwagę, że nie ma znaczenia w jakiej formie (pieniężnej i/lub rzeczowej), przekazane zostanie przez Spółkę wynagrodzenie za nabyte w celu umorzenia udziały. Jak zauważył w powoływanym wyroku NSA odnosząc się do wynagrodzenia wypłaconego w zamian za umorzone udziały, którego pogląd Sąd w składzie orzekającym podziela, ,,Płatność bowiem mimo, iż stanowi świadczenie nie jest sama w sobie czynnością opodatkowaną i nie stanowi elementu definicji ani dostawy towarów ani świadczenia usług. Jeżeli więc spółka przekazuje wynagrodzenie - w formie nieruchomości czy też w formie gotówkowej - jako świadczenie wzajemne związane z niepodlegającą opodatkowaniu czynnością umorzenia udziałów świadczenie to też nie podlega podatkowi VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przedmiotem transakcji, ocenianej pod kątem możliwości zakwalifikowania jej jako czynności opodatkowanej, jest przekazanie udziałów w celu umorzenia, będące przyczyną wypłaty wynagrodzenia, a nie samo wynagrodzenie oderwane od zaistnienia określonego zdarzenia."

Powołany wyrok NSA, to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dn. 10 maja 2012, sygn. I FSK 1010/11. Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przeniesienie własności nieruchomości nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, wykonywanej przez podmiot działający w charakterze podatnika tego podatku. Stanowi ona bowiem wyłącznie zapłatę za wcześniejsze zobowiązanie, nie zaś odrębną czynność, co do której możliwe jest przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem mającej charakter profesjonalny i ciągły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Natomiast należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu ,,jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług ,,dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Zgodnie z art. 453 § 1 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

Z powyższego przepisu wynika, że wierzyciel może zgodzić się przyjąć - zamiast świadczenia, które dłużnik powinien spełnić zgodnie z treścią zobowiązania - inne świadczenie zaoferowane przez dłużnika w celu zwolnienia się z zobowiązania (świadczenie w miejsce wypełnienia ,,datio in solutum"). Przesłankami wygaśnięcia zobowiązania są porozumienia stron oraz rzeczywiste spełnienie świadczenia przez dłużnika.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT jest dłużnikiem spółki kapitałowej z tytułu istniejących Pożyczek oraz Pozostałych Zobowiązań. Jednocześnie Wnioskodawca jest właścicielem szeregu nieruchomości.

Na wierzytelności z tytułu Pożyczek składają się wierzytelności nabyte przez Wierzyciela od pierwotnych pożyczkodawców (banków) w wyniku zawartych umów cesji wierzytelności, jak również wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych bezpośrednio Wnioskodawcy przez Wierzyciela.

Obecnie Wnioskodawca, pragnąc uregulować swój dług wobec Wierzyciela, na który składają się Pożyczki i Pozostałe Zobowiązania, zamierza skorzystać z instytucji ,,datio in solutum" (świadczenie w miejsce wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy Kodeks cywilny.

W tym celu Wnioskodawca podpisze stosowną umowę z Wierzycielem i w celu zwolnienia się ze zobowiązań (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań) spełni za jego zgodą inne świadczenie w postaci przeniesienia na niego własności Nieruchomości. Wartość nieruchomości została ustalona m.in. w oparciu o przeprowadzone wyceny rzeczoznawców będzie równa wartości wierzytelności będących przedmiotem umowy (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań). W związku z powyższym Wierzyciel potraktuje takie zdarzenie, jako rozliczenie Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Wierzyciela (zobowiązanie to wygaśnie). Możliwe, iż Wnioskodawca zaspokoi Wierzyciela nie w jednej transakcji ,,datio in solutum", a w kilku.

Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym - Wnioskodawca zobowiąże się na podstawie zawartej umowy przenieść na rzecz Wierzyciela Nieruchomości. Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu, którą stanowią udzielone Pożyczki i pozostałe Zobowiązania.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przeniesienie własności Nieruchomości w zamian za zwolnienie ze zobowiązań wynikających z udzielonych Pożyczek oraz Pozostałych Zobowiązań, tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów rozumianą po myśli art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami (Nieruchomościami) jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny. Pojęcie ,,rozporządzenia towarami jak właściciel", jak już wyżej sygnalizowano, należy rozumieć szeroko. Spośród czynności ,,przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.

Zatem, przeniesienie własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę na Wierzyciela w zamian za dług wobec Wierzyciela, na który składają się Pożyczki i Pozostałe Zobowiązania stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy przytoczyć treść wyroku WSA w Gliwicach z 12 października 2009r. sygn. akt. III SA/Gl 775/09, w którym Sąd stwierdził cyt.: ,,W sytuacji, gdy współwłaściciel zobowiązany do świadczenia pieniężnego z tytułu spłaty lub dopłaty spełnia, na zasadzie art. 453 k.c., za zgodą wierzyciela (uprawnionego do spłaty lub dopłaty) inne świadczenie, np. w postaci przeniesienia własności rzeczy lub zbycia udziału w innej rzeczy, na gruncie prawa cywilnego zobowiązanie to wygaśnie. W takim przypadku w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług zobowiązany współwłaściciel przenosząc własność rzeczy będzie dokonywał ze swej strony dostawy towarów, czyli wystąpi zamiana usługi na towar. Natomiast, gdy przeniesie udział w innej rzeczy, będzie dokonywał ze swej strony świadczenia usług, czyli wystąpi zamiana usługi na usługę. Podobnie jak wcześniej, jeśli czynności te będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 u.p.t.u. z 2004 r., to również podmiot ten będzie musiał być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Jeśli zamiana będzie dokonywana między podatnikami podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstanie u obydwu stron czynności."

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. organ zauważa, że wskazany przez Wnioskodawcę wyrok WSA w Rzeszowie z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 329/13 został wydany w innym zdarzeniu przyszłym niż opisane przez Wnioskodawcę, bowiem dotyczy on sytuacji, w której cyt.: ,,... spółka zawarła umowę nabycia udziałów z jednym ze wspólników. Na mocy tej umowy wspólnik spółki zbył na rzecz spółki część swoich udziałów w celu ich umorzenia. Zapłata za nabyte przez spółkę udziały nastąpi w formie przeniesienia na rzecz zbywającego wspólnika własności nieruchomości, która stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wspólnik, który dokonał zbycia swoich udziałów przeznaczy nabytą zorganizowaną część przedsiębiorstwa na potrzeby prowadzonej swojej działalności gospodarczej."

Również drugi wskazany przez Wnioskodawcę wyrok WSA we Wrocławiu z 3 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 523/13 dotyczy innej sytuacji niż przestawiona przez Wnioskodawcę, gdyż przedmiotem rozważań w tej sprawie było ustalenie, czy wynagrodzenie za umorzone udziały stanowi obrót, w zakresie opodatkowania czynności umorzenia udziałów za wynagrodzeniem, obowiązku udokumentowania ww. czynności fakturą VAT oraz ustalenia, czy wypłata wynagrodzenia za umorzone udziały odbywa się w zakresie działalności gospodarczej.

W kwestii powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1010/11 zauważyć należy, że on także dotyczy umorzenia udziałów i przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w spółce.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania oznaczonego nr 2 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.